Το οικονομικό θαύμα του Wörgl

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΚΛΠ,

ΑΦΟΥ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΥΞΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥΣ …

ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ;

Το 1932, ο κόσμος ερχόταν αντιμέτωπος με την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση που είχε γνωρίσει ποτέ. Τότε, ένας άντρας θέλησε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό από τα δεδομένα της εποχής του (και της σημερινής επίσης). Το όνομά του ήταν Michael Unterguggenberger και ήταν ο δήμαρχος του Wörgl, της πόλης που έγραψε την δική της σελίδα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία.Το Wörgl (Βεργκλ) μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929 και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία και 10% άπορους.

Ο Unterguggenberger δεν ήταν ένας συνηθισμένος δήμαρχος, γιατί δεν ήταν ένας συνηθισμένος και σκλαβοποιημένος άνθρωπος. Γεννήθηκε σε μια φτωχή, αγροτική οικογένεια. Όταν μεγάλωσε, έγινε μηχανικός σε σιδηροδρόμους. Η προσωπική του αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης δεν επέτρεψε την επαγγελματική του ανέλιξη: έγινε εκπρόσωπος των εργαζομένων και δεν πήρε ποτέ του προαγωγή. Για τους υπαλλήλους του σιδηροδρομικού δικτύου, εξελίχθηκε στο πρόσωπο που αντιπροσώπευε τους αγώνες τους ενάντια στα συμφέροντα των εργοδοτών.

Φυσικά ο Unterguggenberger συχνά ανέφερε πως δεν ήταν μαρξιστής και δεν υπήρχε λόγος να είναι, ειδικά αν σκεφτούμε πως ο μόνος μαρξιστής υπήρξε ο Μαρξ και ουδείς άλλος.  Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει. …και δεν τους πρόδωσε, εν αντιθέσει με τους σημερινούς κυβερνώντες που η προδοσία είναι στο αίμα τους ( κι όχι μονάχα οι Έλληνες)

Οι Μάγιας είχαν δίκιο.

Και μετά ήρθαν άλλοι καιροί

οι νύχτες δεν αλλάζανε με μέρες

οι άνεμοι τα σκούπιζαν όλα

και οι καταιγίδες τρυπούσαν το μυαλό μας

(Από τους Οικοπεδούχους του Στράτου Φαναρά, Η πικρή ιστορία της Α, Εκδόσεις Athens Voice Books 2012)

Δεν χρειάστηκε χθες ο ουρανός να σκοτεινιάσει απότομα.

Ούτε μετά να γίνει αδιαπέραστος από μαβιά σύννεφα που ξαφνικά θα σχίζονταν απότομα από τις πύρινες μπάλες που θα σκορπούσε ο Nibiru καθώς θα διαλύονταν μαζί με τη γη σε μια τερατώδη σύγκρουση πλανητών η οποία βέβαια κατά τα άλλα, θα περνούσε απολύτως απαρατήρητη στον υπόλοιπο γαλαξία μας.

Όχι, τα θεϊκά επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού, δεν καταδικάστηκαν την Παρασκευή στην λησμονιά , ούτε θα ζήσουν μόνο ως ραδιοσήματα ενός άγνωστου κόσμου που υπήρξε κάποτε.

 Ο κόσμος, είναι ήδη τελειωμένος για περίπου δεκαοχτώ εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες άνεργους ανθρώπους στην Ευρώπη.

 Ο κόσμος, είναι ήδη πεθαμένος για περίπου τρία εκατομμύρια άστεγους στη γηραιά ήπειρο και, ο αριθμός αυτός έχει να κάνει αποκλειστικά με ανέστιους που δημιουργήθηκαν μέσα στην κρίση των τελευταίων χρόνων.

 Ο κόσμος, δεν υπήρξε καν ποτέ, για εκατομμύρια άλλους ανθρώπους στις λεγόμενες τρίτες χώρες, που γεννιούνται απλά για να πεθάνουν σύντομα ενώ στην σύντομη διαδρομή τους από αυτό που γνώρισαν ως «ζωή» δεν γνώρισαν τίποτα λιγότερο από την πείνα, τον βιασμό, τον πόλεμο, τον ακρωτηριασμό, τη βίαιη μετανάστευση.

Ο κόσμος, είναι προ πολλού τελειωμένος για αναρίθμητους ανθρώπους καταδικασμένους σε μπουντρούμια και βασανιστήρια απλά γιατί είχαν «άλλη γνώμη».

Προχώρησε και Άνοιξε την Πόρτα

> Η σωματική εξέλιξη του ανθρώπου σταμάτησε πριν 200.000 χρόνια και η Πνευματική του δεν άρχισε ακόμη.

> Η αχρονικότητα φέρνει ελευθερία, μια ποιότητα που διαποτίζει τον χρόνο και των χώρο και σας απελευθερώνει αυτή ακριβώς την στιγμή. Γιατί νομίζεις πως δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στον παράγοντα χρόνο οι “πολιτισμένοι”; Είναι τα πιο αδυσώπητα, σκληρά και ασφαλή κάγκελα της φυλακής σου.

> Δεν υπάρχει κάποιο υπέρτατο νόημα στη ζωή και κανένας άλλος σκοπός, εκτός από εκείνον τον Σκοπό, που θα σε ελευθερώσει από όλους τους σκοπούς μαζί.

> Αυτό που νομίζουμε ότι είναι ο εαυτός, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια ιδέα και το μεγαλύτερο μέρος της διαθέσιμης Ενέργειάς, καταναλώνεται στην προάσπιση αυτής ακριβώς της ιδέας. Το να φτάσεις σε κάποιο επίπεδο αποσύνδεσης και να κατανοήσεις  ότι ο εαυτός σου είναι μια ιδέα, που μπορείς να την αλλάξεις, είναι μια ύψιστη μαγική πράξη και μάλιστα η πιο δύσκολη.

> Το σώμα όπως και ο Νους, δεν γνωρίζει όρια. Είναι το κανάλι της Ενέργειας, της Δημιουργικότητας και της Ευφυΐας ολόκληρου του Ενεργειακού Κοσμικού.

> Οτιδήποτε  μας κάνει ανθρώπους έχει εξαρτηθεί από μια εξέλιξη, η οποία είναι  πολύ περισσότερο άυλη παρά υλική. Ο κόσμος που μας περιβάλλει είναι περισσότερο άυλος παρά υλικός.

Γιατί οι Άνθρωποι Ακολουθούν τις Ιατρικές «Αυθεντίες»

Για πολλά χρόνια, όσοι έχουν κάποια σχέση με τους εναλλακτικούς τρόπους ιατρικής και θεραπείας αναρωτιούνται αυτό ακριβώς: γιατί άραγε ο άνθρωπος ακολουθεί με κλειστά μάτια αυτό που θα του πει ο γιατρός του; (εδώ θα προσθέσω και τον παπά του και τον πολιτικό του).

Γιατί άραγε οι άνθρωποι ενστερνίζονται χωρίς δεύτερη κουβέντα τις ιατρικές συμβουλές κάθε είδους, όπως για παράδειγμα να εμβολιάζουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους παρόλο που αποδεδειγμένα αυτή η πρακτική είναι καταστροφική; Γιατί επιβάλλουν στον εαυτό τους θεραπείες και καταναλώνουν αλόγιστα φάρμακα που αποδεδειγμένα του κάνουν κακό;

Μία πρόσφατη έρευνα πάνω στο θέμα αυτό έδωσε την εξής απάντηση: αυτό που παρατηρούμε σήμερα, είναι βασικά μία ιατρική τυραννία, όπου οι κυβερνήσεις, οι φαρμακευτικοί κολοσσοί και οι ιατρικοί όμιλοι συνωμοτούν όλοι μαζί ώστε να δημιουργήσουν τυφλά πρόβατα ενός συστήματος, το οποίο προξενεί περισσοτέρους κινδύνους για τη δημόσια υγεία, παρά οφέλη.

Ο τρελός

Στην πόρτα ενός φρενοκομείου συνάντησα ένα νέο με πρόσωπο ωχρό και  όμορφο, γιομάτο απορία.

Κάθισα δίπλα του στο παγκάκι και τον ρώτησα, «Γιατί είσαι εδώ,»

Με κοίταξε έκπληκτος κι αποκρίθηκε: « Άστοχη η ερώτησή σου αλλά θα σου απαντήσω.Ο πατέρας μου με ήθελε πιστό αντίγραφό του, το ίδιο και ο θείος μου. Η μάνα μου ήθελε ν΄ ακολουθήσω πιστά την εικόνα του άντρα της του θαλασσινού. Ο αδελφός μου σκέπτεται πως θα ΄πρεπε να του μοιάζω, να γίνω αθλητής περίφημος.