Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

«Ομοιοπαθητική & ανθρώπινες σχέσεις». Τέταρτη από σειρά εκπομπών



Η ΕΝΑΤΗ Εναλλακτική Τηλεόραση, σας παρουσιάζει τον ομοιοπαθητικό Παναγιώτη Ψαρρό, στην τέταρτη από σειρά εκπομπών με θέμα:

"Ομοιοπαθητική & ανθρώπινες σχέσεις"




Όταν ο ασθενής έχει πυρετό και είναι ανήσυχος θα πάρει ένα φάρμακο που στην αδρή του μορφή, θα προκαλούσε παρόμοια πυρετική αντίδραση σ' έναν υγιή, π.χ. η Belladonna. Η ίδια ουσία στην αδιάλυτη, αλλά όμως δυναμική της μορφή, δίνει στον ομοιοπαθητικό ένα εργαλείο που διεγείρει όλους τους αντιδραστικούς μηχανισμούς του σώματος, κι έτσι μειώνει τα συμπτώματα χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τον ασθενή.

Όταν υπάρχει κατάθλιψη, ταραχή, ή προβλήματα ανησυχίας και άγχους, το φάρμακο που θα επιλεγεί είναι αυτό που αν δοθεί στην αδρή του μορφή σ' έναν υγιή θα προκαλέσει όμοια διανοητικά συμπτώματα ως μια αντίδραση στην τοξικότητα του, π.χ.Sepia, (το μελάνι της σουπιάς).

Στην Ομοιοπαθητική δεν χρησιμοποιούνται χημικά - συνθετικά φάρμακα, αλλά μόνο υλικά φυσικής προελεύσεως, που στην αδρή μορφή τους είναι τοξικά για τον άνθρωπο και γι' αυτό μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα.

Οι ερευνητικές μελέτες που ονομάζονται provings (αποδείξεις) έδειξαν καθαρά, ότι τέτοιες ουσίες στην αραιωμένη φαρμακευτική τους μορφή έχουν τη δύναμη να διεγείρουν παρόμοιες αντιδράσεις σ' ένα φυσιολογικό, υγιές άτομο.

Αυτή ή ικανότητα των φαρμάκων να δημιουργούν όμοια συμπτώματα χρησιμοποιείται από τον ομοιοπαθητικό για να δράσει θετικά στον ασθενή, κι αυτή είναι η αιτία που τον κάνει να μιλά για θεραπεία «του ομοίου με το όμοιο».

Τα βασικά ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από τις ακόλουθες πηγές:
ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.= ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.  π.χ. Tarentula (Αράχνη). Cantharis (Ισπανική μύγα). Sepia (Σουπιά). Bufo Rana (Βάτραχος).
ΦΥΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ = ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.  π.χ. Aconitum napellus (Ακόνιτον). Belladonna atropa (Ευθαλεία.) Bryonia alba (Bryonia). Lycopodium (Λυκοπόδιον).
ΟΡΥΚΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ = ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ π.χ. Sulphur (Θείον). Calcarea carb. (CaCo3). Nitric acid (Νιτρικό οξύ). Natrum muriaticum (Αλάτι).
ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΝΟΣΟΥ (ΝΟΣΩΔΗ) π.χ. Tuberculinum (Φυματιώδης ιστός). Pyrogen (Παρασκεύασμα πύου).Hydrophobinum (Σάλιο λυσσασμένου σκύλου).
ΥΓΙΕΙΣ ΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΕΚΚΡΙΣΕΙΣ (ΣΑΡΚΩΔΗ) π.χ. Thyroid (Θυρεοειδής). Pituitary (Υπόφυση).
ΑΣΤΑΘΜΗΤΑ π.χ. X-ray (Ακτίνες Χ). Magnet (Μαγνήτης).

Κανένα ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν προκαλεί εθισμό, και η θεραπεία μπορεί να σταματήσει οποιαδήποτε στιγμή χωρίς να συμβεί καμιά σωματική ή ψυχική αντίδραση (σύνδρομο στέρησης). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορούμε μόνοι μας να παίρνουμε ομοιοπαθητικά φάρμακα χωρίς την συμβουλή του ομοιοπαθητικού.

Η αγωγή που δίνει η Ομοιοπαθητική, κι ο τρόπος που προσεγγίζει τον άνθρωπο γενικά, τον βοηθά να μειώσει την άρνηση των οδυνηρών τραυμάτων και αναμνήσεων, τα οποία μετά μπορεί να φέρει ευκολότερα στην επιφάνεια, να τα θυμηθεί, να τα καταλάβει και να τα συζητήσει.

Με το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο, υπάρχει μια αργή σταδιακή ανάδυση των κακοποιημένων όψεων της προσωπικότητας προς την επιφάνεια, μιας μεγαλύτερης ωριμότητας και κατανόησης έτσι ώστε να μπορέσουν να αμβλυνθούν παλιότερες μνησικακίες και τελικά να επέλθει η επούλωσή τους.

Τα πάντα είναι από μέσα προς τα έξω Τα πάντα…

Στη διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής, μπορεί να ξαναεμφανιστούν σωματικά ή ψυχονοητικά συμπτώματα, που χρόνια είχαν να φανούν και που δεν είχαν αντιμετωπιστεί επαρκώς τότε. Αυτά μπορεί να είναι παλιότερα ενοχλήματα, στάσεις ή φόβοι, αλλά συνήθως τέτοιες αντιδράσεις γίνονται ενστικτωδώς κατανοητές από τον ασθενή ως μέρος της θεραπείας, γιατί δεν μειώνεται το γενικό καλό, και η γενική ευεξία.

Οι αντιδράσεις αυτές είναι πάντα ενθαρρυντικό σημάδι, που υποδεικνύει μια ισχυρή θετική ανταπόκριση στη θεραπεία, καθώς το ομοιοπαθητικό φάρμακο ενεργεί για να εξαλείψει τα υπολείμματα της ασθένειας.

Όταν έρχονται στην επιφάνεια τέτοια συμπτώματα, μπορούμε να πούμε ότι ανοίγουν το δρόμο για έναν πιο ελεύθερο εαυτό, δίνοντας μια βαθύτερη κατανόηση και σημασία σε τομείς που πριν ήταν μπλοκαρισμένοι και παραποιημένοι και γι' αυτό ακατανόητη.

Λόγω άγνοιας πολλές φορές, υπάρχει ακόμα πολύ σύγχυση όσον αφορά την Ομοιοπαθητική - το τι είναι και το πώς ενεργεί και στο ευρύ κοινό, αλλά και στον ιατρικό χώρο. Συχνά εσφαλμένα, συγχέεται με τη βοτανοθεραπεία, επειδή μερικά φάρμακα όπως είπαμε παραπάνω, προέρχονται από εκχυλίσματα φυτών. Εδώ ας γίνει σαφές ότι τα ομοιοπαθητικά έχουν μόνο την μνήμη χωρίς την αδρή ουσία.

Ο Hahnemann ανακάλυψε εκτός από τον νόμο των ομοίων που μας τον έχει αναφέρει και ο Ιπποκράτης, την αραίωση και εισήγαγε την τεχνική της δυναμοποίησης, δηλαδή την απελευθέρωση της ενεργειακής δομής της ουσίας του εκάστοτε χορηγούμενου ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς έφτασε ο Hahnemann στην τεχνική αυτή, αν προσήλθε από την προηγούμενη ενασχόληση του με τη Χημεία ή από καθαρά θεία έμπνευση.

Το γεγονός είναι ότι βρήκε έναν πολύ απλό τρόπο να ανασύρει τη θεραπευτική ενέργεια μέσα από την ουσία, χωρίς να αλλάζει η δονητική της συχνότητα.

Η Ομοιοπαθητική δεν είναι ούτε υποβολή, ούτε σύστημα θεραπευτικής πανάκειας. Είναι ένα καθαρά επιστημονικό σύστημα θεραπείας, σεβαστό, αποδεκτό που διδάσκεται σ' όλο τον κόσμο. Στην Αγγλία είναι ενταγμένη στο σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δίνονται στις συνταγές του.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στην Ομοιοπαθητική, γιατί θεωρούν μια πρώτης τάξεως αγωγή και προσέγγιση στη νόσο, και όχι απλά ως μια άλλη επιλογή μετά από την αποτυχία των παραδοσιακών μεθόδων. Και αυτό ισχύει και για τα ψυχονοητικά και για τα σωματικά.


Για να δείτε την τρίτη εκπομπή πατήστε εδώ



Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Κατά φαντασίαν ασθενείς



Όταν αρχίζεις να ψάχνεις τα συμπτώματά σου στο Internet έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα προς την παράνοια

«Χαθήκαµε, τι κάνεις;» ρώτησα, μετανιώνοντας την ίδια στιγμή που δεν συγκράτησα τη γλώσσα μου. Έπρεπε να έχω μείνει στο «χαθήκαμε», τελεία. Το «τι κάνεις;» ήταν λάθος. «Δεν είμαι καθόλου καλά». Γνώριζα ότι δεν έπρεπε να δώσω συνέχεια. «Μάλιστα». «Τι μάλιστα; Δεν θα ρωτήσεις τι έχω;». Την είχα πατήσει: «Βεβαίως και θα ρωτήσω. Τι έχεις;».

Είχε μία απ' όλα, συν πολλές νέες παθήσεις. Ξεκίνησε από τους πονοκεφάλους που δεν τον αφήνουν να σταθεί και που μπορεί να προέρχονται από το αυχενικό του, «από τη μετατόπιση κρυστάλλων και τη συσσώρευσή τους σε συγκεκριμένη θέση του έσω ωτός» και συνέχισε με την πρεσβυωπία που ήρθε να προστεθεί στη μυωπία και τον αστιγματισμό του που ανέβηκε και άλλο και πρέπει να τον κοιτάξει αφού πρώτα κάνει εξέταση για την ωχρά κηλίδα γιατί «όλοι πρέπει να κάνουμε εξέταση για την ωχρά κηλίδα. Μη μου πεις πως δεν κάνεις; Κακώς!».


Αφού με προειδοποίησε πως η αμέλειά μου μπορεί να αποβεί μοιραία και σε μερικούς μήνες να είμαι κάτι σαν τον Αντρέα Μποτσέλι χωρίς τη διεθνή καριέρα του, συνέχισε να μου διηγείται το δράμα του: έχει ταχυκαρδίες που τις παρακολουθεί γιατί μπορεί να γίνουν μαρμαρυγή, άπνοιες που τις αντιμετωπίζει φορώντας την ειδική μάσκα («σ' την έδωσε ο γιατρός;», «μόνος την αγόρασα, τι να μου πει ο γιατρός;»), κάτι πονάκια στην πλάτη που πιθανώς δείχνουν πρόβλημα στην καρδιά, πονάκια στη μέση που πρέπει να προέρχονται από κήλες («έκανες μαγνητική, αξονική, όπως και αν τη λένε;» «όχι, το έχω όμως καταλάβει»), μια αλλεργία που «εμφανίζεται όποτε βλέπω στην τηλεόραση συνεδρίαση της Βουλής, αλλά πώς να το πω στον γιατρό που θα με περάσει για τρελό;»), ένα τράβηγμα πίσω στα νεφρά, ένα τσίμπημα πιο πάνω, στο ύψος της χολής, ένα γαργαλητό στη μασχάλη, μούδιασμα στα χέρια, φαγούρα στα πόδια...


Τι κάνει για όλα αυτά; Ξημεροβραδιάζεται στους γιατρούς και καταναλώνει άπειρες ποσότητες φαρμάκων (με συνταγή ή άνευ, επειδή διάβασε κάπου πως είναι θαυματουργά): «Μπουσκολαπίν» για το έντερο (τα διαστήματα που δεν παίρνει «Τρικολαντίν» γιατί τα δύο μαζί «δημιουργούν τοξικό κοκτέιλ»), «Καταραχισάν» για την υγεία του πεπτικού συστήματος, «Μπουζοβιξαριλάξ» για την εκ γενετής φαρυγγίτιδα, «Τσατσακοβίξ Μπετόλ» για τους βρόγχους (προληπτικά), «Σχιζοπαρατρέξ», «Παρκεταφόλ», «Ζτακρακλιβάξ», «Υαλουρονικολορολογίξ των 1.000» και παρακεταμόλη (προληπτικά και αυτή) για τη σωστή λειτουργία διαφόρων οργάνων.

Πάντα είχε αρρωστοφοβία και φαρμακολαγνεία, όσο όμως μεγαλώνει τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Καθημερινά ανακαλύπτει νέες ασθένειες (που ή δεν τις έχει ή δεν υπάρχουν), διαρκώς εμπλουτίζει τα θεραπευτικά κοκτέιλ που καταναλώνει με νέα φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια η μοναδική κουβέντα που μπορείς να κάνεις μαζί του είναι για αρρώστιες, άντε και για τα capital controls, την αρρώστια του σύγχρονου Έλληνα. Γι' αυτό έχουμε αρχίσει να τον αποφεύγουμε.

Όλοι εμείς που παίρνουμε προληπτικά πολυβιταμίνες, που βάζουμε προληπτικά κολλύρια, που για καθαρά προληπτικούς λόγους χαπακωνόμαστε καθημερινά με οτιδήποτε μας συστήσουν ειδικοί ή μη, τον αποφεύγουμε και τον ειρωνευόμαστε πίσω από την πλάτη του. Χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε τις δικές μας εξαρτήσεις.


Φίλος παθολόγος µου έλεγε κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου ότι έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια οι ασθενείς που «αν δεν τους δώσω φάρμακο (επειδή δεν το χρειάζονται) αντιδρούν, θεωρούν ότι δεν κάνω καλά τη δουλειά μου, αλλάζουν γιατρό». Όπως έχουν αυξηθεί δραματικά και οι κατά φαντασίαν ασθενείς.

Τι φταίει; Κατά την άποψή του, το διαρκώς αυξανόμενο άγχος αλλά, κυρίως - έκπληξη! -, το Internet. «Μπαίνουν όλοι, διαβάζουν οτιδήποτε έχει γραφτεί - δημοσιευτεί, είτε είναι επιστημονικώς ορθό είτε βλακεία, και έπειτα κάνουν τους γιατρούς του εαυτού τους. Μου έρχονται, λοιπόν, με τη διάγνωση έτοιμη, απλώς για να την επιβεβαιώσω. Και αν δεν συμφωνήσω, θεωρούν ότι απέτυχα. Είναι ένα από τα σύγχρονα προβλήματα του επαγγέλματος. Στα δικά μας τώρα.

Τι σε φέρνει σε εμένα;». «Ένα πονάκι που ξεκινά από μπροστά, εδώ πάνω δεξιά και αντανακλά πίσω στην πλάτη, ή κάτω από τη μασχάλη, ή εδώ και μετά εκεί και έπειτα παραπέρα. Πρέπει να είναι χολή ή έντερο, φοβάμαι όμως μην είναι...». «Άρχισες και εσύ τις διαγνώσεις;». «Μια υπόθεση έκανα» - έπειτα από ώρες μελέτης στο Internet. Με αγριοκοίταξε.

Πού να ήξερε ότι είχα επισκεφθεί ήδη δύο συναδέλφους του που δεν μου βρήκαν τίποτε. Ερασιτέχνες!

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015
Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=749130