Μια Πνευματική Εξήγηση του Καρκίνου

Μια ρηξικέλευθη εξήγηση του καρκίνου έχουν διατυπώσει ο γνωστός  ψυχολόγος Thorwald Dethlefsen και ο γιατρός Rudiqer Dahlke. Σύμφωνα με τη θεωρία τους η ιδιαιτερότητα του καρκίνου συνίσταται στο ότι ο νοσογόνος παράγοντας δεν έρχεται από τα έξω όπως συμβαίνει π.χ. με βακτηρίδια, ιούς και τοξίνες, αλλά τον γεννά ο ίδιος ο οργανισμός του ασθενή.

 Συγκεκριμένα, το καρκινικό είναι ένα κύτταρο που μέχρι πρότινος λειτουργούσε φυσιολογικά, αποτελούσε ένα μέρος ενός οργάνου του σώματος και υπηρετούσε έτσι την εύρυθμη λειτουργία όλου του οργανισμού. Ξαφνικά όμως αλλάζει πρακτική και εγκαταλείποντας την κοινή λειτουργία αρχίζει να έχει ατομικές επιδιώξεις, τις οποίες και προωθεί αδυσώπητα.

Αποχωρεί από την κοινότητα των κυττάρων όπου συλλειτουργούσε για να προωθήσει αποκλειστικά τη δική του αύξηση.

Έτσι δεν συμπεριφέρεται πλέον ως μέλος ενός πολυκύτταρου οργανισμού, παρά υποχωρεί στην αταβιστική πρωτογενή κατάσταση του μονοκύτταρου. Με το φρενιτιώδη  πολλαπλασιασμό του, το καρκινικό κύτταρο ξεπερνάει τα μορφολογικά οργανικά όρια (η λεγόμενη διείσδυση, στην ιατρική ορολογία) και εγκαθιστά παντού επικοισμούς για την καλύτερη εξάπλωσή του (μεταστάσεις).

Το κυτταρικό σύμπλεγμα από το οποίο αυτονομήθηκε το χρησιμοποιεί ως θρεπτικό πλέγμα για να τρέφεται. Αυτή η ταχύτατη προέλαση του καρκινικού κυττάρου τερματίζεται μόνο όταν ο καρκίνος καταφάει κυριολεκτικά τον οργανισμό που  τον τρέφει.

Με άλλα λόγια ο καρκίνος εξαπλώνεται με επιτυχία μέχρι που να αντιμετωπίσει πρόβλημα τροφοδοσίας. Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα βασίζεται η αποτελεσματικότητα της ολικής νηστείας στη θεραπεία των όγκων.                                                                                       

Από την παραπάνω προσωποποίηση του καρκινικού κυττάρου μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί ειδικά στη δική μας εποχή η ανθρωπότητα μαστίζεται από τον καρκίνο και αδυνατεί να τον νικήσει παρά τον συστηματικό πόλεμο που του έχει κηρύξει.(Ας σημειωθεί ότι οι έρευνες του Αμερικανού ογκολόγου Hardin B.Jones απέδειξαν ότι οι καρκινοπαθείς που υπεβλήθησαν σε αντικαρκινική θεραπεία φαίνεται ότι ζουν λιγότερο από τους ασθενείς που δεν ακολούθησαν καμιά κλασική ιατροφαρμακευτική αγωγή κατά του καρκίνου).       

Αλλά ο καρκίνος είναι ο καθρέφτης, η έκφραση της εποχής μας, λένε οι Dethlefsen και Dahlke, καθρέφτης της συλλογικής μας κατάστασης. Αυτό που βιώνουμε εσωτερικά ως καρκίνο είναι αντίστοιχο με αυτό που βιώνουμε εξωτερικά.

Την εποχή μας την χαρακτηρίζει ο ακραίος ατομισμός, η επικράτηση του εγωιστικού συμφέροντος σε βάρος του συνόλου.

Στο πολιτικό, οικονομικό, «θρησκευτικό» και ιδιωτικό βίο οι άνθρωποι προσπαθούν να επεκταθούν πέρα από τα όρια τους, ακολουθώντας τα προσωπικά τους συμφέροντα και στόχους. Επεκτείνονται  παντού (ή κάνουν μεταστάσεις) για να επιβάλουν τη δική τους θέληση, παρασιτώντας σε βάρος των υπολοίπων.                                                                     

Όλοι μας σκεφτόμαστε και ενεργούμε όπως τα καρκινικά κύτταρα. Οι ανάγκες μας μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να τις ικανοποιήσουμε.

Μπορούμε να επικοινωνήσουμε αστραπιαία από τη μία άκρη της Γης στην άλλη χάρη στην τεχνολογία, όμως δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με το διπλανό μας.

 Έχουμε ελεύθερο χρόνο και τον αναλώνουμε με τηλεοπτικά κ.λ.π. σκουπίδια. Παράγουμε τρόφιμα που είναι δηλητηριασμένα και ακατάλληλα προς βρώση. Ταξιδεύουμε στα πέρατα του κόσμου αλλά δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Η φιλοσοφία των καιρών μας είναι το δίπτυχο ανάπτυξη και πρόοδος. Εργαζόμαστε, ερευνούμε, πειραματιζόμαστε, επενδύουμε για χάρη της προόδου. Και σε τι στοχεύει η πρόοδος; Σε ακόμη μεγαλύτερη πρόοδο. Άλλο στόχο δεν έχει η ανθρωπότητα στο ταξίδι της. Για αυτό βάζει συνεχώς στον εαυτό της στόχους δράσης για να μην την πιάσει απόγνωση.

Σε τίποτα δεν διαφέρει η αυτοκαταστροφική τυφλότητα των ανθρώπων από την τακτική των καρκινικών κυττάρων. Για χάρη της οικονομικής μας ανάπτυξης απομυζούσαμε το περιβάλλον επί δεκαετίες και σήμερα «εμβρόντητοι» ανακαλύπτουμε ότι το έχουμε σχεδόν οδηγήσει στο θάνατο και ότι ο δικός του θάνατος σημαίνει και το δικό μας.

Νομίζουμε ότι φυτά, ζώα, πρώτες, ύλες, υπάρχουν μόνο και μόνο για να μπορούμε εμείς να εξαπλωθούμε. Γιατί  λοιπόν διαμαρτυρόμαστε κατά του καρκίνου αναρωτιούνται οι δύο θεραπευτές. Ο καρκίνος  μας  προσφέρει  ουσιαστικά υπηρεσία, αφού είναι ο καθρέφτης  μας και μας δείχνει το σκεπτικό μας στην πορεία που έχουμε διαγράψει και το τέλος της πορεία αυτής.

Άρα δεν  χρειάζεται  να πολεμάμε τον καρκίνο, αυτό που χρειάζεται είναι να τον καταλάβουμε, ώστε να καταλάβουμε  πώς λειτουργούμε εμείς οι ίδιοι. Αλλά οι άνθρωποι θέλουν πάντοτε να καταστρέφουν τον καθρέφτη τους όταν δεν τους αρέσει αυτό που βλέπουν μέσα του.

Οι άνθρωποι έχουν καρκίνο επειδή οι ίδιοι είναι ο καρκίνος της εποχής μας.

Στην  πραγματικότητα  ο καρκίνος είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αντιληφθούμε τα σφάλματά μας και τα λάθη της σκέψης μας. Μπορούμε να μάθουμε αυτογνωσία και σοφία από τον καρκίνο.

Εν τέλει, το τέλος του καρκίνου είναι το δίλημμα ανάμεσα στις δυο πολικότητες: «Εγώ ή η κοινότητα, η επιβίωσή μου ή η επιβίωση του συνόλου».

Ο καρκίνος βλέπει μόνο δυο αντίπαλες έννοιες και επιλέγει τη δική του επιβίωση μέσω της αυτονόμησης από το περιβάλλον του, με αποτέλεσμα το θάνατο και των δύο, γιατί όταν αντιλαμβάνεται  την εξάρτησή του από το σύνολο είναι πια πολύ αργά.

Αυτό που λείπει από τον άνθρωπο – καρκίνο είναι η συνείδηση της ενότητας ,καταλήγουν οι δυο στοχαστές.                                    

Τι  είναι όμως αυτό που κάνει τα κύτταρα του συκωτιού π.χ. να δείχνουν μια τέτοια εγωιστική, χαοτική συμπεριφορά και να μην υπηρετούν πια την κοινωνία όλων των ηπατικών κυττάρων; Η απάντηση είναι απλή: από τα καρκινικά κύτταρα έχει αποσυρθεί η δύναμη της ψυχής που τα συνέχει, τα οργανώνει και τα κρατάει σε τάξη. Ως επακόλουθο χάνουν τις οργανικές και λειτουργικές ιδιότητές τους, ενώ στη θέση της ψυχικής δύναμης επικρατεί μια αναρχία δυνάμεων, οι οποίες δεν μπορούν από μόνες τους να δημιουργήσουν μια νέα ανώτερη τάξη.                                                                                         

Πριν  40 χρόνια περίπου αφαιρέθηκαν από μια καρκινοπαθή κύτταρα και καλλιεργήθηκαν σε ένα θρεπτικό διάλυμα.  Έτσι  αναπαράχθηκαν με την ίδια ταχύτητα όπως θα έκαναν μέσα στον οργανισμό και στη συνέχεια διαμοιράστηκαν σε εργαστήρια σε όλο τον κόσμο για πειραματικούς σκοπούς. Στο μεταξύ η συνολική μάζα τους είναι τεράστια αφού πολλαπλασιάζεται συνεχώς εν τούτοις παραμένει άμορφη μάζα και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει ένα συκώτι ή ένα αυτί, για το λόγο ότι είναι μια άψυχη ζωή.

Και αυτή είναι η φύση του καρκίνου. Αρνητικές σκέψεις αρνητικά  λόγια και έργα, θλίψη, άγχος κ.λ.π. κατακάθονται στο σώμα ως τοξικές ουσίες. Οργή,  θυμός, ζήλια, φθόνος, φόβος, απληστία, μίσος, γίνονται επικίνδυνα δηλητήρια για τον οργανισμό όπως είχαν διαπιστώσει και  οι αρχαίοι κινέζοι σοφοί.

Τα αληθινά, παραμελημένα καθήκοντα της ψυχής γίνονται πληγές που επειδή αρνείται να τις αντιμετωπίσει συνειδητά, εκδηλώνονται  στο σώμα μια που αλλιώς δεν μπορούν να δηλώσουν την ύπαρξή τους. 

Η αγάπη που δεν έδωσε και δεν πήρε κάποιος, οι μάχες  που απέφυγε να δώσει, οι φόβοι  για το αύριο, το ερώτημα για την ύπαρξή του, και χίλια άλλα θέματα που η ψυχή δεν θέλει να ερευνήσει, απωθούνται στο σωματικό επίπεδο. Όταν ο άνθρωπος δεν εξετάζει συστηματικά και σε βάθος τα πεπραγμένα τις παραλείψεις και τις αντιδράσεις του και βάζει ένα φίμωτρο στην εσωτερική φωνή του, όλα αυτά θα προσπαθήσουν να βγουν από τον ψυχικό οργανισμό του μέσω μιας αρρώστιας. 

Το σώμα υποχρεώνεται να προβεί στην κάθαρση που δεν κάνει η ψυχή.  Εάν μάλιστα εμποδιστεί στην προσπάθειά του αυτή, όπως συμβαίνει με τον πυρετό για παράδειγμα, ο κίνδυνος είναι μεγάλος για το σώμα και ακόμη περισσότερο για την ψυχή.

Για να αμυνθεί  η ψυχή αποσύρεται από τα επίμαχα σημεία του σώματος, οι δε δυνάμεις που συνέχουν και τηρούν την  τάξη υποχωρούν. Τότε τα επιθετικά κύτταρα πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα κυρίως εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση τοξικών ουσιών που θα έπρεπε κανονικά να είχαν αποβληθεί. Σε άλλα λιγότερα βεβαρημένα σημεία παρουσιάζονται σταδιακά οι μεταστάσεις.                                                                                                                     

Η σύγχρονη ψυχοσωματική ανακαλύπτει όλο και περισσότερες συναρτήσεις ψυχικών και σωματικών εκδηλώσεων.  Άλλωστε και ο Πλάτων, πάνω από 2000 χρόνια πριν συμβούλευε τους γιατρούς: « Μην προσπαθήσεις ποτέ να θεραπεύσεις το σώμα, εάν δεν ερευνήσεις προηγουμένως  τις βαθύτερες ψυχικές αιτίες και εάν δεν έχεις θεραπεύσει πρώτα την ψυχή!». Και είναι επίσης γνωστό το ότι οι αρχαίοι κινέζοι  ταοϊστές είχαν περιγράψει εύστοχα από ενεργειακή σκοπιά την αλληλεξάρτηση οργανικών διαταραχών και θυμικού. 

Ας σημειωθεί πάντως ότι οι αντιστοιχίες μεταξύ ψυχής και οργάνων δεν είναι κάτι το στατικό, καθώς οι ψυχικές ιδιότητες δεν είναι αυστηρά καθορισμένες όπως είναι ένα σωματικό όργανο.  Κατά συνέπεια  όποιος ψάχνει για τα ψυχοσωματικά αίτια της πάθησής του, καλό είναι για να έχει φερέγγυα αποτελέσματα, να τα ψάχνει με την αυτοανάλυση, την προσευχή για φώτιση και το διαλογισμό.

Πηγή     

Απόσπασμα από το βιβλίο  «Υγεία και Ζωή, Ασθένεια-θάνατος και Επέκεινα» 

(Εκδόσεις«ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»)