Στην ομάδα θέλουμε τον άλλο εαυτό μας, θέλουμε το άλλο εγώ

Όταν μιλάμε μόνο και μόνο για κοινωνικές σχέσεις, κάνουμε επικοινωνία. Όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις, κάνουμε συνεννόηση. Αν δεν υπάρχει μια κοινή τομή, μέσα στις δύο νοόσφαιρες του καθενός και δεν παράγει ο άλλος κάτι, τότε έχουμε ένα πρόβλημα συνεννόησης.

Στη θεωρία σχέσεων, όταν παράγουμε μία ομάδα και όταν παράγουμε μία παρέα, δεν θέλουμε τα ίδια. Στην ομάδα θέλουμε τον άλλον εαυτό μας, θέλουμε το άλλο εγώ. Άρα πολύ συχνά έχουμε, στις παρέες, ανθρώπους που μοιάζουν.

Στην ομάδα δεν ψάχνουμε ανθρώπους που μοιάζουν, ψάχνουμε ανθρώπους που είναι το συμπληρωματικό μας. Δηλαδή, που έχουν ιδιότητες που δεν έχουμε.

Το χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι: Μπορείτε εύκολα να φανταστείτε μια παρέα με έντεκα τερματοφύλακες, οι οποίοι θα μιλάνε για όλα τα γκολ, που έχουν φάει ή που έχουν αποκρούσει. Άρα, μια παρέα με έντεκα τερματοφύλακες δεν μπορεί να είναι ποτέ ομάδα. Ο τερματοφύλακας - ο οποίος είναι ανώμαλος εξ αρχής, με την έννοια τη μαθηματική, εφόσον παίζει ποδόσφαιρο και είναι ο μόνος που παίζει με τα χέρια - ψάχνει ανθρώπους, που δεν είναι ανώμαλοι. Δηλαδή, ανθρώπους που παίζουν με τα πόδια. Άρα ψάχνει ανθρώπους που δεν έχουν την ίδια ιδιότητα.

Γιατί, φανταστείτε να είχαν όλοι την ίδια ιδιότητα. Θα ήταν όλοι κολλημένοι στο τέρμα, η εντεκάδα. Η ιδέα, λοιπόν, είναι ότι πολύ συχνά προσπαθούμε να βρούμε κάποιον ο οποίος είναι το ίδιο με εμάς. Και αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι όταν είναι το ίδιο με εμάς, είναι ο τέλειος τρόπος να τον βαρεθούμε. Άρα, όταν αναζητούμε τον άλλον που είναι συμπληρωματικός και διαφορετικός, έχει άλλες ιδιότητες.

 του Νίκου Λυγερού

http://www.lygeros.org/articles?n=15954&l=gr

Σκίτσο (Ν. Λυγερός) - Ανθρώπινο βλέμμα, Regard humain.

Πηγή:  http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2014/11/nikos-lygeros-sthn-omada-theloume-ton-allon-mas-eauto-maw-to-allo-egw.html