Το Ημερολόγιο μιας μαμάς από τη Ναταλία Δραγούμη

Επίσκεψη με τα παιδιά στον ομοιοπαθητικό

Σήμερα αγαπητό ημερολόγιο είχαμε την ετήσια μας επίσκεψη στον ομοιοπαθητικό μας. Από τις λίγες φορές που η Κ και ο Φ ετοιμάζονται με χαρά να πάνε στο γιατρό, κι αυτό γιατί η συνεδρία έχει ως εξής: Ο γιατρός στον καθένα με τη σειρά του, τους κάνει διάφορες ερωτήσεις για τον εαυτό τους, καταγράφοντας έτσι το ιστορικό που χρειάζεται ώστε να βρει το φάρμακο που ταιριάζει σε κάθε περίπτωση. 

Οι ερωτήσεις είναι αρκετά προσωπικές και αφορούν τις γεύσεις που τους αρέσουν, τις φοβίες τους, τις αγωνίες τους, το αν και πότε ιδρώνουν, αν κοκκινίζουν, αν κοιμούνται μπρούμυτα ή ανάσκελα, αν τα χεράκια τους είναι κρύα, αν είναι ανασφαλείς και άλλα. Τα παιδιά απαντούν πολύ ειλικρινά και συγκεντρωμένα, παίρνοντας πολύ σοβαρά τη διαδικασία. 

Τους αρέσει που κάποιος τους ζητάει για μια ώρα μια τόσο σημαντική συνεργασία. Αυτή τη διαδικασία την κάνω κι εγώ, για μένα, κάποια άλλη ώρα και οι ερωτήσεις αυτές, ενώ κάποιες έχουν και ψυχολογικό χαρακτήρα, δεν έχουν καμία σχέση με ψυχανάλυση την οποία έχω κάνει παλαιότερα για οκτώ χρόνια. Όμως, η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει και σε διαταραχές που έχουν ψυχολογικά αίτια όπως αϋπνίες, άγχος, φοβίες κτλ.

Εγώ είμαι τύπος που γενικά «αγαπάει» τους γιατρούς και δεν τους φοβάται. Ενημερώνομαι συνεχώς, προσέχω τη διατροφή μου, γυμνάζομαι, νοιάζομαι για τα χημικά που μας περιτριγυρίζουν αλλά δεν είμαι φανατικά εναλλακτική. Κάνω κάθε χρόνο τις εξετάσεις μου με την τεχνολογία της συμβατικής ιατρικής, επισκέπτομαι τους γιατρούς που χρειάζεται κάθε φορά και γενικά έχω τα μάτια και τα αυτιά μου ανοιχτά. Δεν απορρίπτω κάτι μόνο και μόνο επειδή είναι χημικό. Όλοι ξέρουμε ότι και η χημεία είναι απαραίτητη και σώζει ζωές. Έχω όμως επιλέξει να μην την χρησιμοποιώ, αν δεν μου είναι άκρως απαραίτητη. Σε αυτό, λοιπόν, με βοηθά η κλασσική ομοιοπαθητική ιατρική.

Η γνωριμία μου με αυτή ήταν πριν από 12 χρόνια, όταν δηλαδή μπήκα στον κόσμο των παιδιών. Παλαιότερα, είκοσι χρόνια πριν, είχα κάτι φίλους συναδέλφους που δεν έπιναν καφέ γιατί έκαναν «ομοιοπαθητική». Έχοντας άγνοια τότε, τους ρώτησα τι έχουν και κάνουν ομοιοπαθητική και μου απάντησαν «τίποτα συγκεκριμένο». Δεν μου έδωσαν το περιθώριο περαιτέρω ερωτήσεων, αλλά αργότερα το κατάλαβα: 

Η ομοιοπαθητική είναι επιλογή και στάση ζωής. Δεν την εφαρμόζεις μόνο όταν έχεις κάποιο σύμπτωμα, αλλά και για να δυναμώσεις γενικά το ανοσοποιητικό σου σύστημα και να έχεις γερό οργανισμό.

Πριν 12 χρόνια, λοιπόν, επειδή το νεογέννητο μωρό μου είχε έκζεμα, μού συνέστησε ο συμβατικός μου παιδίατρος να δοκιμάσω την ομοιοπαθητική. Πέρα από το ότι έκανε πολύ καλό στο έκζεμα του μωρού, είναι ένας τύπος ιατρικής τον οποίο εφαρμόσαμε οικογενειακώς με έμφαση στα παιδιά και λειτουργεί ως εξής: Αφού λοιπόν ο γιατρός πάρει το ιστορικό σου για περίπου μία ώρα, σου χορηγεί τα ανάλογα «χάπια», τα οποία αγοράζεις από το φαρμακείο σε σχετικά χαμηλές τιμές.

Τα χάπια αυτά δεν είναι χημικά και φτιάχνονται από φυτά ή ορυκτά. Είναι κάψουλες που ανοίγουν και μέσα περιέχουν κάτι σαν άσπρη σκόνη λίγο γλυκιά, την οποία πασπαλίζουμε στη γλώσσα του μωρού. 

Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, πιπιλάνε την κάψουλα. Το όλο θέμα είναι να βρει ο γιατρός το χάπι που σου ταιριάζει και φυσικά να μην πίνεις καφέ και μέντα γιατί λειτουργούν ως αντίδοτο στα ομοιοπαθητικά χάπια κι έτσι ακυρώνεται η αποτελεσματικότητά τους. Τα χαπάκια τα παίρνεις με άδειο στομάχι -είναι σημαντικό αυτό- για όσο διάστημα σου πει ο γιατρός. Παρακολουθείς μόνος σου τα συμπτώματα και κατόπιν έχεις μια τηλεφωνική συνεργασία με το γιατρό. Σιγά-σιγά μπαίνεις στο νόημα και δεν χρειάζεται να τον παίρνεις συνεχώς τηλέφωνο.

Η επίσκεψη στο ιατρείο για τα παιδιά μου -εκτός απροόπτου- είναι περίπου μια φορά το χρόνο. Έχω δει θεαματικά αποτελέσματα στις ιώσεις. Τα παιδιά μου είναι άνω των 10 ετών και έχουν πάρει αντιβίωση μόνο μια φορά στη ζωή τους για σταφυλόκοκκο. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς αρρωσταίνουν πολύ σπάνια από ιώσεις και αν αρρωστήσουν το περνάνε πολύ ελαφριά. Έχουν χάσει ελάχιστες μέρες σχολείου γιατί η ομοιοπαθητική έχει δυναμώσει και θωρακίσει το αμυντικό τους σύστημα. 

Έχω δει να θεραπεύεται ουρολοίμωξη, ωτίτιδα, λαρυγγίτιδα, γαστρίτιδα, δερματικά, αϋπνίες και πολλά άλλα. Η κόρη του άντρα μου η Ε είναι 17 χρονών και δεν έχει πάρει ποτέ αντιβίωση. 

Με τον ομοιοπαθητικό μου συζητάω και ό,τι με απασχολεί σε σχέση με τον ψυχισμό των παιδιών μου όπως φοβίες πριν κοιμηθούν, τικ, εκνευρισμούς κτλ. Έχω φυσικά και το συμβατικό μου γιατρό και καταφέρνω και τα συνδυάζω. Η αντιβίωση υπάρχει στο ντουλάπι μου και σε περίπτωση ανάγκης, αν δεν τα καταφέρω με την ομοιοπαθητική, φυσικά θα τη χορηγήσω στο παιδί μου.

Δεν παροτρύνω κανέναν να ακολουθήσει αυτή τη μέθοδο γιατί για τα ζητήματα υγείας ο καθένας πρέπει να τα ψάχνει όλα. Απλώς επειδή εμένα μου έχει ταιριάξει ως μέθοδος και φιλοσοφία, δηλαδή βλέπω καθημερινά αποτελέσματα, ένιωσα την ανάγκη να καταγράψω την προσωπική μου εμπειρία.

Ναταλία Δραγούμη, ομοιοπαθητική, Υγεία και Παιδί

Επεξεργασία άρθρου: Μαρία Ιωαννάτου 

Πηγή: http://www.infokids.gr/2015/03/episkepsi-me-ta-paidia-ston-omoiopathit