Ομοιοπαθητική και αυτογνωσία - Πρόληψη ή θεραπεία;

Πως  μπορείς να διορθώσεις κάποιον που δεν αγαπιέται και ασθενεί μόνο και μόνο για να πάρει αγάπη; 

Ποιο χημικό φάρμακο μπορεί να δημιουργήσει τέτοια κατάσταση; Μάλλον κανένα, το μόνο που κάνουν είναι η αναισθητοποίηση. Αυτό όμως δεν είναι υγεία. Τώρα αν πεις σε κάποιον ότι έχει νοητική ασθένεια, αυτός θα παρεξηγηθεί. Προτιμά τη σωματική δυσλειτουργία παρά να πει ο γιατρός ότι πάσχει από νοητική ασθένεια.

Αν σήμερα για κάποιο λόγο σταματήσουν να χορηγούν αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά φάρμακα νομίζω ότι θα ήταν δύσκολο να κυκλοφορούμε στους δρόμους.

Στον άνθρωπο σε υγιή κατάσταση κυριαρχεί απεριόριστα η πνευματοειδής ζωτική δύναμη που σαν δύναμη, ζωογονεί το υλικό ( οργανισμό ) και κρατά όλα τα μέρη του σε αξιοθαύμαστη αρμονική λειτουργία ζωής, σε συναισθήματα και δραστηριότητες, έτσι ώστε το ενυπάρχον συνετό πνεύμα μας να μπορεί να χρησιμοποιεί ελεύθερα αυτό το ζωντανό υγιές όργανο για τον υψηλό σκοπό της ύπαρξης μας. 

Αλήθεια, ξέρω τελικά ποιος είμαι;  Αν δεν σε αναγνωρίζει κανείς... Ποιός είσαι; Η είσαι και δεν το έχεις αναγνωρίσει ακόμη…

Το να μετατόπισης το σημείο συναρμογής σου, όπως το δίδαξε ο Δον Χουάν στον Κάρλο Καστανέντα και το αναφέρει  «παραφύλαξη» είναι το πρωτεύων.

Το να καταφέρεις να το κρατήσεις εκεί, η να το μετατοπίζεις κατά βούληση είναι το ωμέγα!

Το σημαντικό δεν είναι να ψάχνεις να βρεις μια λύση στο πρόβλημα, το σημαντικό είναι να κατανοήσεις εκείνο που δημιουργεί το πρόβλημα. 

Στα τελευταία τρακόσια χρόνια ο πολιτισμός μας υπέκυψε στην άποψη πως το ανθρώπινο σώμα είναι μια μηχανή που μπορεί να αναλυθεί στα συστατικά της μέρη. Ο νους είναι αποχωρισμένος από το σώμα, και κατά συνέπεια η αρρώστια αντιμετωπίζεται σαν μια βλάβη του βιολογικού μηχανισμού, ενώ η υγεία ορίζεται σαν η απουσία της αρρώστιας.

Βαθμιαία, η άποψη αυτή σήμερα υποκαθίσταται από την ολιστική και οικολογική άποψη του κόσμου, που βλέπει το σύμπαν όχι σαν μια μηχανή αλλά σαν ένα ζωντανό σύστημα.

Ας μην ξεχνάμε ότι η απώλεια της ευκαμψίας ισοδυναμεί με την απώλεια της υγείας.

Σκεφτείτε την ευκαμψία των καλαμιών σε σχέση με την σταθερότητα της οξιάς. Αλήθεια τι θα συμβεί όταν αυτά τα δυο χτυπηθούν από έναν ανεμοστρόβιλο;

Το να είναι κανείς υγιής, σημαίνει να βρίσκεται σε συγχρονισμό με τον εαυτό του – φυσιολογικά και διανοητικά – αλλά και με τον κόσμο που τον περιβάλλει.

Η αρρώστια τείνει να εμφανιστεί εκεί όπου εκδηλώνεται έλλειψη συντονισμού (συγχρονισμού).

Το αίτιο λοιπόν είναι το ζητούμενο και η ομοιοπαθητική σε αυτό το σημείο είναι που εστιάζεται, και μπορεί να βοηθήσει δίνοντας το καταλληλότερο ομοιοπαθητικό σκεύασμα έτσι ώστε να  επαναφέρει ο οργανισμός μας την ισορροπία.

Βασικός στόχος κάθε θεραπείας είναι να μπορέσει να αποκαταστήσει την ισορροπία. Αυτό δηλαδή που ιατρικά ονομάζετε «ομοιόσταση».

Ο ανθρωπινός εγκέφαλος έχει δυο ημισφαίρια το δεξί και το αριστερό.  Τα δυο ημισφαίρια επεξεργάζονται πληροφορίες με διαφορετικούς τρόπους.

Το αριστερό ημισφαίριο επεξεργάζεται πληροφορίες με γραμμικό, αναλυτικό τρόπο, η οργάνωση, η λογική επεξεργασία και η τακτοποίηση είναι χαρακτηριστικά του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου.

Το δεξί ημισφαίριο συνθέτει και συνδέει πληροφορίες με βάση το νόημα που αυτές έχουν, μέσα στο πλαίσιο που βρίσκονται. Χρειαζόμαστε τις λειτουργίες του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου για να είμαστε αποτελεσματικοί και να συνδεόμαστε με τον υλικό, τρισδιάστατο κόσμο στον οποίο ανήκουμε.

Τα ένστικτα του βιολογικού μας εαυτού, προσφέρουν και εξασφαλίζουν την επιβίωση μας.

Η ποιότητα όμως της ζωής μας, η δημιουργικότητα, η ανθρωπιά μας, η ευτυχία, βρίσκονται στις ιδιότητες του δεξιού ημισφαιρίου το οποίο μας συνδέει με τα πάντα γύρω μας, το σύμπαν και την ολότητα του εαυτού μας.

Η αγνότητα, η αυθεντικότητα, ο αυθορμητισμός είναι όλα χαρακτηριστικά του γνωστού - άγνωστου δεξιού ημισφαιρίου που όλοι διαθέτουμε αλλά βρίσκονται σε αδράνεια. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει αρμόνικες συχνότητες προς όλα τα όργανα του οργανισμού.

Το να κρατάμε σε ισορροπία το δεξί και το αριστερό ημισφαίριο σημαίνει μόνιμη αρμονική σύνδεση με όλα τα κέντρα ενέργειας και με ότι αυτά συνδέονται.

Με την σειρά του και το κάθε κύτταρο παράγει αρμόνικες συχνότητες έτσι ώστε όλα να εργάζονται σε μόνιμη ισορροπία με όλον τον οργανισμό μας. Αν βέβαια μια κατάσταση φέρει σε ανισορροπία ένα τμήμα του οργανισμού μας, τότε οι εργάτες κύτταρα τρέχουν προς το να επαναφέρουν αυτή την ανισορροπία σε ισορροπία.

Πολλές φορές λόγο του ότι έχουμε εξασθενήσει αυτή την δυνατότητα του οργανισμού μας, από διάφορες αίτιες όπως π.χ. απογοήτευση, πικρία, ζήλια, μνησικακία, εγωισμό, θλίψη, μοναξιά, φόβοι, διατροφικές λανθασμένες συνήθειες, κακή οξυγόνωση, μολυσμένη ατμόσφαιρα, κακή χρήση των δυνάμεων μας, αϋπνίες από διάφορες αίτιες, κ.α. τότε οι εργάτες κύτταρα βρίσκονται αποπροσανατολισμένοι, με αποτέλεσμα να παράγεται σε σωματικό επίπεδο δυσαρμονία, αυτό δηλαδή που αποκαλούμε εμείς αρρώστια.

Ο Ιπποκράτης αναφέρει: «την αρρώστια δεν την προκαλούν οι δαίμονες ή οι υπερφυσικές δυνάμεις, άλλα φυσικά φαινόμενα που μπορούν να μελετηθούν επιστημονικά και να επηρεαστούν τόσο από τις θεραπευτικές μεθόδους όσο και από τη σοφή εναρμόνιση της ζωής του αρρώστου.

Έτσι, η ιατρική πρέπει να εφαρμόζεται σαν μια επιστημονική γνώση βασισμένη στις φυσικές επιστήμες, στοχεύοντας ταυτόχρονα στην πρόληψη, στη διάγνωση και στη θεραπεία της αρρώστιας.

Η πεποίθηση αυτή αποτέλεσε και το θεμέλιο της επιστημονικής ιατρικής μέχρι σήμερα, παρόλο που οι διάδοχοι του Ιπποκράτη σπάνια κατάφεραν να προσεγγίσουν το πλάτος και το βάθος της φιλοσοφικής σκέψης των ιπποκράτειων συγγραμμάτων.

Ένα από τα σημαντικότερα έργα της Ιπποκράτειας Συλλογής είναι το βιβλίο «Περί Αέρων, Υδάτων και Τόπων», που με τη σημερινή ορολογία θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν μια μελέτη πάνω στην ανθρώπινη οικολογία.

Η πρόληψη πάντως είναι η καλύτερη λύση, για να μην βρεθούμε στην θέση του να προσφέρει κανείς φάρμακα και ιατρική φροντίδα σε παθήσεις που έχουν ήδη αναπτυχθεί σε πολύ σοβαρό βαθμό… διότι αυτό μοιάζει, με τη συμπεριφορά των ανθρώπων εκείνων που καταπιάνονται να σκάψουν ένα πηγάδι όταν πια τους καίει η δίψα ή μ΄ εκείνων που ψάχνουν για όπλα όταν ήδη βρίσκονται στο πεδίο της μάχης.

Ο Βίλχελμ Ράιχ στο βιβλίο του(ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ!) αναφέρει μεταξύ άλλων.

«Είσαι ελεύθερος με την πλήρη έννοια της λέξης. Εμπιστεύομαι την τιμιότητα σου. Εσύ όμως αισθάνεσαι ανίκανος να επινοήσεις κάτι μόνος σου. Με χρειάζεσαι για να ρουφάς τις γνώσεις μου, ν’ αποκτάς διορατικότητα για το μέλλον και, το πιο σημαντικό, να παίρνεις ιδέες. Ολ’ αυτά στα δίνω, Ανθρωπάκο. Δε ζητώ καμιά ανταπόδοση. Εσύ όμως διακηρύσσεις ότι σε «βίασα πνευματικά». Πιστεύοντας ότι είσαι ελεύθερος γίνεσαι αναιδής.

Όμως ή σύγχυση της αναίδειας με την ελευθερία ήταν πάντα χαρακτηριστικό των σκλάβων.   

Υπογραμμίζοντας την ελευθερία σου, αρνείσαι να στείλεις εκθέσεις για τις παρατηρήσεις σου. αισθάνεσαι ελεύθερος – ελεύθερος από συνεργασία και υπευθυνότητα. Γι’ αυτό, Ανθρωπάκο είσαι αυτός που είσαι και γι’ αυτό ο κόσμος είναι αυτός που είναι.

Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αετός αν κλωσούσε αυγά κότας; Στην αρχή ο αετός νομίζει ότι θα κλωσήσει μικρά αετόπουλα που θα τα αναθρέψει για να γίνουν αετοί. Αυτά όμως που βγαίνουν άπ’ τ’ αυγό είναι, φυσικά, μικρά κλωσόπουλα. Απελπισμένος ο αετός συνεχίζει να πιστεύει ότι τα κλωσόπουλα θα γίνουν κάποτε αετοί. Όμως όχι, στο τέλος δε γίνονται παρά κότες που κακαρίζουν.

Όταν ο αετός το καταλαβαίνει, παλεύει σκληρά για να καταπνίξει την επιθυμία του να φάει όλα τα κοτόπουλα και τις φλύαρες κότες. Αυτό που τον συγκρατεί είναι μια μικρή ελπίδα. Ή ελπίδα πώς, κάποια μέτρα, μέσα από το πλήθος των ανόητων κοτόπουλων θα ξεπεταχτεί ένα αετόπουλο, που θα μεγαλώσει, σαν τον ίδιο, και που, πετώντας ψηλά, θα αντέξει πέρα μακριά, ψάχνοντας για καινούργιους κόσμους, καινούργιες σκέψεις, καινούργιους τρόπους ζωής. Μόνο αυτή ή ελπίδα συγκρατεί το θλιμμένο, μοναχικό αετό απ’ το να φάει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν.

Δε βλέπουν, τα κοτόπουλα και οι κότες, πως ζουν σ’ ένα ψηλό, απόκρημνο βουνό, ψηλά πάνω από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν κοιτάζουν πέρα μακριά, σαν τον μοναχικό αετό. Το μόνο που κάνουν είναι να καταπίνουν αδιάκοπα ότι τους φέρνει ο αετός στη φωλιά. Μαζεύονται κάτω από τις δυνατές φτερούγες του, όταν έξω βρέχει και χιονίζει, αφήνοντας τον αετό να υπομένει τη θύελλα χωρίς καμιά προστασία. Ή, όταν τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, του πετάνε κρυφά μικρές κοφτερές πέτρες για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.

Όταν ο αετός καταλαβαίνει την κακοήθεια αυτή, ή πρώτη του αντίδραση είναι να τα κατασπαράξει. Αλλά το σκέφτεται καλύτερα κι αρχίζει να τα λυπάται. Κάποτε, λέει μ’ ελπίδα, μέσα από το πλήθος των ανόητων, λαίμαργων και μυωπικών κοτόπουλων θα ξεπεταχτεί, πρέπει να ξεπεταχτεί, ένα αετόπουλο που θα γίνει σαν κι αυτόν τον ίδιο.

Ό μοναχικός αετός, μέχρι σήμερα, δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα αυτή. Κι έτσι συνεχίζει να κλωσάει κοτόπουλα.

Δεν θέλεις να γίνεις αετός, Ανθρωπάκο και για αυτό κατασπαράζεσαι από τα όρνια. Φοβάσαι τους αετούς, για αυτό ζεις σε κοπάδια και κατακουράζεσαι κοπαδιαστά. Γιατί μερικές από τις κότες σου κλώσησαν αυγά ορνέων. Τα όρνια έγιναν οι Ηγέτες σου ενάντια στους αετούς, τους αετούς που ήθελαν να σε οδηγήσουν σε μακρινές, καλύτερες χώρες.

Τα όρνια σε δίδαξαν να τρως πτώματα και νάσαι ικανοποιημένος με λίγα σπειριά σιτάρι. Κι ακόμη, σε δίδαξαν να βροντοφωνάζεις, «Ζήτω το Μεγάλο Όρνιο». Τώρα πεινάς και πεθαίνεις μαζικά, μ’ ακόμα φοβάσαι τους αετούς που κλωσάνε τα κοτόπουλα σου.

Όλα τα πράγματα, Ανθρωπάκο, τάχτισες στην άμμο: το σπίτι σου, τη ζωή σου, την τέχνη και τον πολιτισμό σου, την επιστήμη και την τεχνολογία σου, την αγάπη σου, τη μόρφωση των παιδιών σου. Δεν το ξέρεις, δε θέλεις να το ξέρεις και δολοφονείς το μεγάλο άνδρα που σου το λέει. Έρχεσαι, καταστεναχωρημένος, και ρωτάς και ξανά τις ίδιες ερωτήσεις: «Το παιδί μου είναι πεισματάρικο, σπάζει και καταστρέφει τα πάντα, ουρλιάζει τη νύχτα από τους εφιάλτες, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στα μαθήματά του, υποφέρει από δυσκοιλιότητα, είναι ωχρό, έχει απάνθρωπα αισθήματα. Τι πρέπει να κάνω; Βοήθησε με!».

Ή: «Ή γυναίκα μου είναι ψυχρή, δε μου προσφέρει έρωτα. Με βασανίζει, πέφτει σε υστερία, με απατάει με μια ντουζίνα άντρες. Τι πρέπει να κάνω; Πες μου!. Ή: «Καινούργιος πιο φριχτός πόλεμος ξέσπασε, ακριβώς μετά τον πόλεμο που θα έβαζε τέρμα σε όλους τους πολέμους. Τι πρέπει να κάνουμε;».

Ή: «Ό πολιτισμός, που γι’ αυτόν είμαι περήφανος, καταρρέει, σαν αποτέλεσμα του πληθωρισμού. Εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν τι να φάνε, πεινούν, δολοφονούν, κλέβουν, απελπίζονται, και γίνονται κακοί. Τι να κάνουμε;».

« Τι να κάνω;» « Τι να κάνουμε;» Είναι οι αδιάκοπες ερωτήσεις σου μέσα στους αιώνες.

Ή μοίρα κάθε μεγάλου επιτεύγματος, που διαπλάθηκε με βάση την αλήθεια και όχι τη σιγουριά, είναι: να καταβροχθιστεί λαίμαργα από σένα, και να απορριφθεί πάλι με τα κόπρανά σου.

Πολλοί, πάρα πολλοί, θαρραλέοι και μοναχικοί άνθρωποι σου έχουν πει, από πολύ καιρό, τι πρέπει να κάνεις. Ξανά και ξανά διαστρέβλωσες τις διδασκαλίες τους, τις κομμάτιασες και τις κατάστρεψες. Ξανά και ξανά τις πήρες στραβά, κάνοντας κατευθυντήρια γραμμή της ζωής σου ένα ασήμαντο λάθος τους και όχι τη μεγάλη αλήθεια τους, όπως συνέβη με το Χριστιανισμό, τη θεωρία του σοσιαλισμού, τις διδαχές για κυριαρχία του λαού κι  οτιδήποτε άλλο άγγιξες, Ανθρωπάκο. Ρωτάς γιατί το κάνεις αυτό. Δε νομίζω ότι ρωτάς με σοβαρό σκοπό. Γίνεσαι έξω φρενών όταν ακούς την αλήθεια.

Έχτισες το σπιτικό σου στην άμμο, επειδή δεν μπορείς να νιώσεις τη ζωή μέσα σου, επειδή σκοτώνεις τον έρωτα στο παιδί σου, πριν ακόμα γεννηθεί· επειδή δεν ανέχεσαι τη ζωντάνια, τις ελεύθερες φυσικές κινήσεις. Επειδή λοιπόν δεν μπορείς να τα ανεχθείς, φοβάσαι και ρωτάς: « Τι θα πει γι’ αυτό ο κύριος Δείνα ή ό Δικαστής Τάδε;»

Οι σκέψεις σου είναι σκέψεις δειλού, Ανθρωπάκο, επειδή οι αληθινές σκέψεις συνοδεύονται από σωματικά ερεθίσματα κι εσύ φοβάσαι το σώμα σου.

Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι σου το είπαν: «Τράβα πίσω στις ρίζες σου, άκου την εσωτερική φωνή σου, ακολούθησε τα πραγματικά αισθήματα σου, καλλιέργησε την αγάπη». Μα εσύ ήσουν κουφός στις συμβουλές τους, γιατί έχασες την ικανότητα να ακούς αυτές τις λέξεις. Έτσι, χάθηκαν οι φωνές στην απέραντη ερημιά κι οι μοναχικοί ντελάληδες αφανίστηκαν στο βάραθρο της εσωτερικής κενότητας σου, Ανθρωπάκο.

Είχες να διαλέξεις μεταξύ της πνευματικής ανύψωσης στον Υπεράνθρωπο του Νίτσε και της εξευτελιστικής κατάπτωσης στον Υπάνθρωπο του Χίτλερ. Φώναξες «Χάϊλ» και διάλεξες τον Υπάνθρωπο.

Είχες να διαλέξεις μεταξύ του γνήσιου δημοκρατικού πολιτεύματος του Λένιν και της δικτατορίας του Στάλιν. Προτίμησες τη δικτατορία του Στάλιν. Είχες να διαλέξεις μεταξύ της διδασκαλίας του Φρόυντ για τη σεξουαλική αιτία της συναισθηματικής σου αρρώστιας και τη θεωρίας του για πολιτιστική προσαρμογή. Διάλεξες την πολιτιστική φιλοσοφία, που δε σου πρόσφερε κανένα στήριγμα, και ξέχασες τη θεωρία του σεξ.

Είχες να διαλέξεις μεταξύ της μαγευτικής απλότητας του Χριστού και της διδασκαλίας του Παύλου για αγαμία του κλήρου και υποχρεωτικό, ισόβιο γάμο για σένα. Διάλεξες την αγαμία και τον υποχρεωτικό γάμο, ξεχνώντας την απλή μητέρα του Ιησού που γέννησε το γιό της μόνο από αγάπη.

Είχες να διαλέξεις μεταξύ της θεωρίας του Μάρξ για αξιοποίηση της παραγωγικότητας των ζωτικών εργατικών σου δυνάμεων, που μόνες τους παράγουν την αξία των αγαθών, και της ιδέας του Κράτους. Ξέχασες τη ζωτική σημασία της εργασίας σου και προτίμησες την ιδέα του κράτους.

Στη Γαλλική επανάσταση είχες να διαλέξεις μεταξύ του θηριώδη Ροβεσπιέρου και του μεγάλου Δαντόν. Προτίμησες τη θηριωδία κι έστειλες την αρετή και την ευγένεια στην γκιλοτίνα. Στη Γερμανία είχες να διαλέξεις μεταξύ του Γκαίριγκ και του Χίμμλερ, από τη μια μεριά, και του Λίμπκνεχτ, Λαντάου και Μούσαμ, από την άλλη. Έκανες τον Χίμμλερ αρχηγό της αστυνομίας σου και δολοφόνησες τους πραγματικούς σου φίλους.

Είχες να διαλέξεις μεταξύ του Ιουλίου Στράϊχερ και του Βάλτερ Ραθενώ. Δολοφόνησες τον Ραθενάου. Είχες να διαλέξεις μεταξύ του Λόντζ και του Ούϊλσον. Δολοφόνησες τον Ούϊλσον.

Είχες να διαλέξεις μεταξύ της απάνθρωπης Ιεράς Εξέτασης και της αλήθειας του Γαλιλαίου. Βασάνισες τον μεγάλο Γαλιλαίο, που από τις αποκαλύψεις του κερδίζεις ακόμα λεφτά, υποβάλλοντάς τον στις έσχατες ταπεινώσεις. Στον εικοστό αιώνα ξανάφερες πάλι σε ισχύ τις μεθόδους της Ιερής Εξέτασης.

Είχες να διαλέξεις μεταξύ της πλήρους κατανόησης των διανοητικών διαταραχών και της θεραπείας τους με ηλεκτροσόκ. Διάλεξες το ηλεκτροσόκ, για να μην έρθεις αντιμέτωπος με τις γιγαντιαίες διαστάσεις της αθλιότητας σου, για να συνεχίσεις να μένεις τυφλός εκεί όπου απαιτείται καθαρή, διαπεραστική όραση.

Τελευταία είχες να διαλέξεις μεταξύ της δολοφονικής ατομικής ενέργειας και της ενεργητικής ορμονικής ενέργειας. Με τη συνηθισμένη στραβοκεφαλιά σου διάλεξες την ατομική ενέργεια.

Έχεις τώρα να διαλέξεις μεταξύ της άγνοιας για τον καρκίνο και της δικής μου ανακάλυψης των μυστικών του, που θα μπορούσε να βοηθήσει και να σώσει εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. 

Συνεχίζεις να δημοσιεύεις τις ίδιες ηλιθιότητες για τον καρκίνο, σε περιοδικά κι εφημερίδες, αποσιωπώντας τη γνώση που μπορεί να σώσει το παιδί σου, τη σύζυγό σου, τη μητέρα σου.

Πεινάς και πεθαίνεις κατά εκατομμύρια, αλλά πολεμάς τους Μωαμεθανούς για την ιερότητα των αγελάδων, Ινδέ Ανθρωπάκο. Είστε ντυμένοι με κουρέλια Ιταλέ Ανθρωπάκο κι εσύ μικρέ Σλάβε της Τεργέστης, αλλά δεν σας νοιάζει τίποτ’ άλλο παρά το αν ή Τεργέστη είναι «Ιταλική» ή «Σλαβική». Νόμιζα ότι ή Τεργέστη ήταν λιμάνι για πλοία από όλο τον κόσμο.

Κάθε μια από αυτές τις μικρότητες, τονίζει την τεράστια αθλιότητα του ζώου άνθρωπος. Ρωτάς: «Μα γιατί λοιπόν το παίρνεις τόσο πολύ σοβαρά; Νιώθεις υπεύθυνος για όλο το κακό;» Λέγοντας αυτό καταδικάζεις τον εαυτό σου.

Αν εσύ, Ανθρωπάκο, ο ένας μες στο εκατομμύριο, ανελάμβανες έστω και μια σταγόνα απ’ την ευθύνη που σου ανήκει, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός και οι μεγάλοι φίλοι σου δε θα πέθαιναν εξαιτίας της μικρότητας σου. Επειδή δεν αναλαμβάνεις καμιά ευθύνη, το σπίτι σου στέκεται στην άμμο.

Έρχεσαι τρέχοντας σε μένα και με ρωτάς: «Καλέ μου, αγαπητέ μου Γιατρέ! Τι να κάνω; Το σπίτι μου πέφτει, ο αέρας μπαίνει από παντού, το παιδί μου και η γυναίκα μου είναι άρρωστοι, το ίδιο και γώ τι να κάνω;»

Ή απάντηση είναι: Χτίσε το σπίτι σου στην πέτρα. Πέτρα είναι η ίδια σου η φύση που σκοτώνεις μέσα σου, ο σωματικός έρωτας του παιδιού σου, το όνειρο της αγάπης που έχει η γυναίκα σου, τα όνειρά σου για τη ζωή, όταν ήσουν έφηβος.

Άλλαξε τις ψευδαισθήσεις σου με λίγη αλήθεια. Ξεφορτώσου τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες σου. Ξέχνα το γείτονά σου και άκουσε τη φωνή μέσα σου· ο γείτονάς σου, επίσης, θα σου είναι ευγνώμων. Πες στους συναδέλφους σου στη δουλειά, σ’ όλο τον κόσμο, πως θέλεις μόνο να εργάζεσαι για τη ζωή κι όχι πια για το θάνατο. Αντί να τρέχεις στις διαδηλώσεις φτιάξε ένα νόμο για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και των αγαθών.

Ένας τέτοιος νόμος θα είναι κομμάτι της πέτρας κάτω από το σπίτι σου. Προστάτεψε την αγάπη των μικρών παιδιών σου απ’ τις ανήθικες επιθέσεις των λάγνων και ασελγών αντρών και γυναικών. Δίωξε δικαστικά την κουτσομπόλα γεροντοκόρη· ξεσκέπασέ τη δημόσια και στείλ’ τη στο αναμορφωτήριο στη θέση των εφήβων που διψούν για έρωτα. Μην πασχίζεις να ξεπεράσεις τον εκμεταλλευτή σου σ’ εκμετάλλευση όταν αναλαμβάνεις διοικητική εργασία. Πέταξε μακριά τα κουστούμια και μη ζητάς άδεια να αγκαλιάσεις τη γυναίκα σου.

Έλα σε επαφή με ανθρώπους σε άλλες χώρες, γιατί κι αυτοί είναι σαν κι εσένα και στα καλά και στ’ άσχημα χαρακτηριστικά τους. Άσε το παιδί σου να μεγαλώσει όπως το προνόησε ή φύση (ή ο «θεός»). Μην προσπαθείς να βελτιώσεις τη φύση. Αντίθετα, προσπάθησε να την καταλάβεις και να την προστατέψεις. Πήγαινε στη βιβλιοθήκη αντί να πας στον πυγμαχικό αγώνα, ταξίδεψε σε ξένες χώρες αντί να ταξιδέψεις στο Μαϊάμι.

Και, το πιο σημαντικό, Σκέψου Σωστά, άκου την εσωτερική σου φωνή που σε ωθεί να κάνεις το σωστό. Κρατάς τη ζωή σου στα χέρια σου. Μην την εμπιστεύεσαι σε κανέναν άλλο και, λιγότερο απ’ όλους, στους Ηγέτες που εξέλεξες.»       

Γίνε ο Εαυτός σου. πολλοί μεγάλοι άντρες σου το είπαν αυτό.

Ό έρωτας, ή εργασία και η γνώση είναι οι αστείρευτες πηγές της ζωής· αυτές που πρέπει να την κυβερνούν.

Συνεχίζεται…

Το άρθρο αυτό έχει αναρτηθεί και στο lifehub.gr ετικέτες, άρθρα ομοιοπαθητικής .

Οποιοδήποτε περιεχόμενο στον Παρόντα Δικτυακό Τόπο έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα, δεν συνιστά, ούτε δύναται να ερμηνευθεί ότι συνιστά ή υποκαθιστά συμβουλή ιατρικής φύσης, για την οποία οφείλετε και σας συστήνεται να απευθύνεστε σε αρμόδιο επαγγελματία υγείας.

Βιβλιογραφία.

ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ

ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Εκδόσεις: ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΗΣ

Παναγιώτης Ψαρρός

Ομοιοπαθητικός

Τηλ. 2109919619 Κιν. 6974130244