Ομοιοπαθητική και αυτογνωσία Κεφαλαίο 6 Ελευθερία

Κεφαλαίο 6

Ελευθερία

Μέρος (2)

Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος πατήστε εδώ.

Το θέμα είναι ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αναγνώρισει ότι είναι παγιδευμένος και να παραδεχτεί ότι βρίσκεται σε φυλακή για να μπορέσει να δραπετεύσει. (Βίλχελμ Ράιχ).

Διαφορετικά δεν έχει καμία δυνατότητα και παραμένει εγκλωβισμένος στα πρότυπα που οι άλλοι έχουν διαμορφώσει για αυτόν.

Η κυτταρική μνήμη είναι πανταχού παρούσα και δεν μπορεί να διαγραφεί, μπορεί μόνο να διαφοροποιηθεί, αν αλλάξει η πηγή που την εκπέμπει. Και εδώ έχει να κάνει με την ευφυΐα μας. Ανάμεσα σε κάθε σκέψη υπάρχει ένα κενό σιγής. Μπορεί να μην το παρατηρούμε αυτό, αλλά είναι πάντα εκεί και είναι απόλυτα αναγκαίο.

Κάποιες σχολές ψυχολογίας που είναι προσανατολισμένες στο περιεχόμενο του νου ή τους μηχανισμούς του εγκεφάλου δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη, όμως το κενό αυτό είναι παρόν και είναι πέρα από κάθε σκέψη. Αν προσπαθήσετε να γράψετε με αυτό τον τρόπο χωρίς κενά στις λέξεις, θα σας είναι πολύ δύσκολο να βγάλετε νόημα.

“Τονανικήσεικανείςταπάθητουεαυτούτουείναιηπρώτηκαικαλύτερηνίκη”. Πλάτων

Εύκολα κατανοούμε ότι το κενό είναι απαραίτητο αλλιώς θα σκεφτόμασταν κάπως έτσι.

Τα κενά ανάμεσα στις νότες είναι η διαφορά της μουσικής από τον θόρυβο.

Η φύση μας έχει δώσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση μας. Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε αυτή την αλήθεια και όσο περισσότερο μπορούμε να κρατάμε σε αρμονία το νου μας, την ψυχή μας, και το σώμα μας, θα έχουμε άριστα αποτελέσματα σε σχέση με την ολότητα του είναι μας. Και η ολότητα του είναι μας επιτυγχάνεται όταν αντιληφτούμε ότι η συγχώρεση ( συν – χώρος ) είναι απαραίτητο στοιχείο του συστήματος μας.  

Σκεφτείτε ότι το σύμπαν είναι σε διαρκή κίνηση και για να υπάρχει διαρκής κίνηση χρειάζεται ο χώρος. Πως είναι δυνατόν να κινείσαι όταν είσαι περιορισμένος; Περιορισμένος σημαίνει βρίσκομαι σε στενό χώρο, στενός χώρος, χμ…. μήπως αυτό σας λέει κάτι; Στενοχωρημένος, ποιος είναι στενοχωρημένος; μα φυσικά αυτός που βρίσκεται σε στενό χώρο. Αν κάνετε τον παραλληλισμό θα αντιλήφθητε ότι: η συγχώρεση είναι απαραίτητη για να γίνει η μετάβαση στο Μετά-νοώ.

Το μόνο σταθερό είναι η κίνηση! Αν θέλει λοιπόν κάποιος να παραμένει σταθερός πρέπει να κινείται, και για να μπορεί κάποιος να κινείται χρειάζεται χώρο. Το πείραμα που το αποδεικνύει αυτό είναι, αν πάρετε ένα δίσκο στρογγυλό με χερούλι, αυτό που είχαν τα παλιά καφενεία, και βάλετε το φλιτζάνι γεμάτο καφέ και αρχίσετε να το γυρνάτε με το χέρι σας με γρήγορη κίνηση θα δείτε ότι ο καφές δεν χύνεται. Τώρα αν μειώσετε την ταχύτητα θα δείτε ότι ο καφές θα χυθεί. Πάντα αυτό μου άρεσε να το κάνω όταν ήμουν μικρός και έκανα θελήματα πηγαίνοντας τον καφέ στον τότε μάστορα μου και όλοι με ρωτούσαν πως το πετυχαίνω αυτό και δεν χύνω τον καφέ.

Στο βιβλίο Ριζώματα ο Γεώργιος Λουκάς αναφέρει: «Το σύμπαν βρίσκεται σε συνεχή κίνηση. Κάθε δευτερόλεπτο που περνά, το συμπαντικό γίγνεσθαι είναι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που ήταν πριν από ένα δευτερόλεπτο.» Αλήθεια γιατί να παραμένουμε εμείς σχεδόν πάντα στην ίδια κατάσταση βάσει αυτών που μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε, ενώ το σύμπαν βρίσκεται σε συνεχόμενη αλλαγή και ενώ έχουμε δισεκατομμύρια θέσεις (που μπορούμε να αντιληφθούμε αυτό) εμείς να παραμένουμε παγιωμένοι;

«Είναι χαρακτηριστικά τα ρητά του Ηράκλειτου: ‘’Τα πάντα ρέουν, τα πάντα χορεύουν και τίποτα δεν μένει σταθερό’’ και ‘’ Δεν είναι δυνατόν να μπεις στον ίδιο ποταμό δυο φορές’’. Το σώμα μας επίσης βρίσκεται σε μια συνεχή κίνηση. Άπειρες λειτουργίες και διακυμάνσεις του οργανισμού γίνονται σε ημερήσια, μηνιαία, εποχιακή και ετήσια βάση όπως οι πυρηνοδιαιρέσεις, η αναπαραγωγή και ο θάνατος των κυττάρων. Γενικά κάθε σύστημα υπάρχει σε μια συνεχή κατάσταση ροής ή αλλαγής. Αυτή η συνεχής αλλαγή κρατιέται μέσα σε όρια ώστε το σύστημα να διατηρείται σε μια ελεγχόμενη ισορροπία.

Ομοιόσταση ή μορφόσταση ορίζεται ως ‘’ σχετικά ίδια κατάσταση’’ και είναι αυτή η ιδιότητα που επιτρέπει στο σύστημα να παραμένει σχετικά σταθερό και σε σχετικά σταθερή κατάσταση διαμέσου του χρόνου. Η ομοιόσταση γίνεται δυνατή με τη χρήση της πληροφορίας που έρχεται από το εξωτερικό περιβάλλον και που ενσωματώνεται στο σύστημα με τη μορφή της ανάδρασης (feedback). Η ανάδραση εκφράζει τον ρυθμιστή του συστήματος ο οποίος αλλάζει τις εσωτερικές συνθήκες του αλλά διατηρείται σταθερή η μορφή του. Δηλαδή η ομοιόσταση είναι μια μορφή αλλαγής κατά την οποία διατηρείται σταθερή η μορφή.

Μορφογένεση ορίζεται ο τύπος της αλλαγής κατά την οποία υπάρχει δημιουργία νέας μορφής. Σε αντίθεση με την ομοιόσταση που έχει σχέση με εσωτερική αλλαγή αλλά διατήρηση της μορφής, οι μορφογενετικοί μηχανισμοί αφορούν την ανάπτυξη και την αλλαγή.

Ένα ειδικό αποτέλεσμα της μορφογένεσης είναι η αύξηση της διαφοροποίησης στα συστατικά μέρη του συστήματος όπου το καθένα είναι δυνατόν να αναπτύσσεται στην συνθετότητά του, ενώ παραμένει σε λειτουργική σχέση με το όλο. Έτσι ενώ η αυτοπροστασία χαρακτηρίζει την ομοιόσταση, η αυτοκατεύθυνση χαρακτηρίζει τη μορφογένεση. Κάθε σύστημα χρησιμοποιεί και τούς δύο παραπάνω τύπους κατά την διαδικασία της συνεχούς αλλαγής. 

Στην καθημερινή πρακτική ο θεραπευτής πρέπει να έχει κατά νου, ότι ποτέ ο πελάτης ( ή η οικογένεια) που βλέπει, δεν είναι ο ίδιος ( ή η ίδια ) με τον πελάτη (ή την οικογένεια) που είδε πριν από κάποιες μέρες. Κάθε νέα επαφή είναι μια νέα συγκατασκευή που σαφώς έχει σχέση με το ότι έχει προηγηθεί στο παρελθόν αλλά διαγράφει μια νέα πορεία για το μέλλον. 

Γνωρίζουμε πλέον ότι ο άνθρωπος είναι ένα πολύπλοκο σύστημα με νόμους και αρχές. Το σύστημα αυτό δεν είναι το αριθμητικό άθροισμα των μερών του. Είναι επίπεδα αλληλένδετα και λειτουργούν σαν μία ενότητα, έτσι ώστε είναι αδύνατον το ένα χωρίς το άλλο να μπορεί να υπάρξει. Νούς υγιής εν σώματι υγιεί.»

Και πολύ σωστά αναφέρει ο Κάρλος Καστανέντα ότι: Το σημαντικότερο μειονέκτημα των ανθρώπινων όντων είναι ότι παραμένουν προσκολλημένα στην απογραφή της λογικής. Η λογική δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως ενέργεια.  Η λογική ασχολείται με τα όργανα που δημιουργούν την ενέργεια, αλλά ποτέ δε λαμβάνει υπόψη της ότι είμαστε κάτι περισσότερο από όργανα:  είμαστε οργανισμοί που δημιουργούν ενέργεια. Είμαστε φυσαλίδες ενέργειας.

Ο Jean Charon, D. Boehm, F.Capra, O.Costa (από το βιβλίο τους « Physique Moderne») Αναφέρουν: Τα στοιχειώδη σωματίδια, τα οποία αποτελούν άτομα, μόρια και ζωντανά κύτταρα, ανταποκρίνονται, όχι μόνο στους νόμους της φυσικής, αλλά και σε ψυχολογικές διαδικασίες.

Τα στοιχειώδη μόρια είναι ικανά να εγγράφουν στη μνήμη τους πληροφορίες του περιβάλλοντος, να τις αναπαράγουν, να τις ενθυμούνται και να τις μεταβιβάζουν στα άλλα μόρια. Τούτο συμβαίνει διότι το στοιχειώδες μόριο έχει κι ένα ψυχικό μέρος. Οι πληροφορίες που εγγράφονται σ αυτό το ψυχικό μέρος μεταβάλλουν την πάλλουσα ποιότητα του στοιχειώδους μορίου. 

Πρόσφατα ο διαπρεπής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Harvard Ν. Χρηστάκης μαζί με τον James H. Fowler, μας υπενθύμισαν ότι όλοι και όλα είναι συνδεδεμένα. Η μεγάλη πρόκληση του 21ου αιώνα – η κατανόηση του πώς η ολότητα της ανθρωπότητας είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των μερών της – μόλις έχει αρχίσει. Σαν ένα παιδί που ξυπνά, ο ανθρώπινος υπεροργανισμός αρχίζει να αποκτά αυτεπίγνωση, και αυτό σίγουρα θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε τους στόχους μας. Αλλά το μεγαλύτερο δώρο της αυτεπίγνωσης αυτής θα είναι η άκρατη χαρά της αυτογνωσίας και η συνειδητοποίηση του ότι, για να μάθουμε πραγματικά ποιοι είμαστε, θα πρέπει πρώτα να μάθουμε πώς και γιατί όλοι μας είμαστε συνδεδεμένοι. (από το βιβλίο τους Συνδεδεμένοι εκδόσεις Κάτοπτρο) 

Ο Fritjof Capra στο βιβλίο του Η Κρίσιμη Καμπή αναφέρει: Σύμφωνα με όσα είπαμε σ΄ αυτό το κεφάλαιο γύρω από τη φύση των ζωντανών οργανισμών, διαπιστώσαμε ότι η άποψη των συστημάτων της ζωής είναι στη βαθύτερη ουσία της πνευματική, πράγμα που σημαίνει ότι πολλές από τις ιδέες της ανάγονται στις μυστικιστικές παραδόσεις. Η παραλληλία ανάμεσα στην επιστήμη και τον μυστικισμό δεν περιορίζονται μόνον στα πλαίσια της σύγχρονης φυσικής. Σήμερα επεκτείνονται δικαιολογημένα και στη νέα βιολογία των συστημάτων. Τόσο από τη μελέτη της ζωντανής, όσο και από εκείνην της «άψυχης» ύλης, προβάλλουν ακατάπαυστα δύο θέματα, τα ίδια ακριβώς που υπογραμμίζουν ανέκαθεν οι διδασκαλίες των μυστικιστών: το θέμα της συμπαντικής αλληλουχίας και αλληλεξάρτησης όλων των φαινομένων, και το θέμα της έμφυτης δυναμικής φύσης της πραγματικότητας. Ακόμη μια σειρά άλλων ιδεών από τις μυστικιστικές παραδόσεις, αν δεν έχουν και τόση σημασία για τη σύγχρονη φυσική, αποδεικνύονται κεφαλαιώδεις για την άποψη των συστημάτων των ζωντανών οργανισμών.

Η ιδέα της στρωματικής τάξης παίζει έναν καθοριστικό ρόλο σε πολλές παραδόσεις. Όπως και στη σύγχρονη επιστήμη, εισάγει την έννοια των πολλαπλών επιπέδων της πραγματικότητας, που διαφέρουν ως προς την πολυπλοκότητα αλλά διατηρούν αμοιβαίους δεσμούς αλληλεξάρτησης και αλληλουχίας. Παρόλο που οι μυστικιστικές απόψεις για τη συνείδηση προχωρούν πολύ μακρύτερα από το πλαίσιο της σύγχρονης επιστήμης, δεν παύουν να συμπίπτουν με τις σύγχρονες απόψεις των συστημάτων του νου και της ύλης. Και την ίδια σύμπτωση απόψεων παρατηρούμε και ως προς το τεράστιο θέμα της ελευθερίας της βούλησης όπου οι μυστικιστικές διδασκαλίες μοιάζουν να ταυτίζονται με τη σχετική αυτονομία των αυτο- οργανωμένων συστημάτων.

Από τους δυτικούς μυστικιστές, η σκέψη του Πιερ Τεϊγιάρ ντε Σαρντέν πλησιάζει ίσως περισσότερο τη νέα βιολογία των συστημάτων. Ο Τεϊγιάρ δεν υπήρξε μόνον ένας ιησουίτης ιερωμένος αλλά και ένας διάσημος επιστήμονας που πρόσφερε πολλά στη γεωλογία και την παλαιοντολογία. Προσπάθησε να ενσωματώσει τις επιστημονικές του γνώσεις, τις μυστικιστικές του εμπειρίες και τις θεολογικές του διδασκαλίες στα πλαίσια μιας συνεκτικής άποψης του κόσμου, βασισμένης στη σκέψη της εξελικτικής διαδικασίας και προσανατολισμένης στο φαινόμενο της εξέλιξης. Η εξελικτική θεωρία του Τεϊγιάρ διαφέρει σημαντικά από τη νεο-δαρβινική, αλλά παρουσιάζει εκπληκτικές ομοιότητες με τη νέα θεωρία των συστημάτων.

Βασική αρχή της θεωρίας του Τεϊγιάρ είναι «ο Νόμος της Πολυπλοκότητας και της Συνείδησης». Σύμφωνα με τη διατύπωση του, ο νόμος του Τεϊγιάρ λέει ότι η εξέλιξη κινείται πάντα προς την κατεύθυνση της αυξανόμενης πολυπλοκότητας, και πως η αύξηση της πολυπλοκότητας συνοδεύεται από την εμφάνιση της συνείδησης, που φτάνει στο απόγειό της με την ανθρώπινη πνευματικότητα. Ο Τεϊγιάρ χρησιμοποιεί τον όρο «συνείδηση» με την έννοια της αντίληψης και την ορίζει σαν «ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα της οργανωμένης πολυπλοκότητας» , ορισμός που συμπίπτει απόλυτα με την άποψη των συστημάτων σχετικά με τον νου.

Ο Τεϊγιάρ αποδέχτηκε την εκδήλωση του νου και σε ευρύτερα συστήματα και σημείωσε ότι κατά την ανθρώπινη εξέλιξη ο πλανήτης καλύφτηκε από ένα πλέγμα ιδεών, που το ονόμασε «νοόσφαιρα». Τέλος, είδε τον Θεό σαν την πηγή κάθε όντος και πάνω απ΄ όλα σαν την πηγή της εξελικτικής δύναμης. Έχοντας υπόψη μας πως η άποψη των συστημάτων δεν έχει καμία αντίρρηση για την ταύτιση της παραδοσιακής ιδέας του Θεού με τη συμπαντική δυναμική της αυτο-οργάνωσης, παρατηρούμε ότι ο Τεϊγιαρ, με τον ορισμό που δίνει στον Θεό, όχι μόνον τον απελευθερώνει από τους πατριαρχικούς συνειρμούς, αλλά συνάμα προσεγγίζει περισσότερο από κάθε άλλον μυστικιστή στις απόψεις της σύγχρονης επιστήμης.

Μέχρι πρόσφατα, οι περισσότεροι επιστήμονες, φυλακισμένοι μέσα στα στενά όρια του καρτεσιανού πλαισίου, αγνόησαν τον Τεϊγιάρ ντε Σαρντέν, τον περιφρόνησαν, και πολλές φορές εξαπέλυσαν ενάντιά του επιθέσεις. Τώρα όμως που η νέα προσέγγιση των συστημάτων κερδίζει όλο και μεγαλύτερο έδαφος στη μελέτη των ζωντανών οργανισμών, οι ιδέες του όχι μόνον ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια, αλλά επιπλέον ενδέχεται να συμβάλουν αποφασιστικά στην αποκατάσταση της αρμονίας ανάμεσα στις απόψεις των επιστημόνων και των μυστικιστών.

«Δεν είμαστε άνθρωποι που έχουν κάποια πνευματική εμπειρία. Είμαστε πνευματικά όντα που έχουν την ανθρώπινη εμπειρία». - Τεϊγιάρ ντε Σαρντέν.

Εδώ γίνεται σαφές ότι παρόλο που ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να είναι πάντα καινούργιος αν μένει στα ίδια πιστεύω του, θα παραμένει πάλι παλιός. Ο χώρος παρόλα αυτά πάντα θα του δίνει την δυνατότητα αν θέλει να κινηθεί σε όποια κατεύθυνση αυτός επιλέξει. Είτε προς την μιζέρια είτε προς την ανέλιξη.

Ένα καλό ξεκίνημα για να μπούμε στην διαδικασία του καθαρισμού του νου μας είναι η παρακάτω αναπνευστική χαλάρωση που είναι ωφέλιμο να γίνεται κάθε βράδυ και για αρκετό χρονικό διάστημα μέχρι να δούμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε, ξαπλώνοντας στο κρεβάτι ανάσκελα, κάνουμε την παρακάτω αναπνευστική χαλάρωση.

Εισπνέουμε βαθιά από την μύτη γεμίζοντας την κοιλιά με αέρα και εκπνέουμε από το στόμα όλο τον αέρα. Αυτό το επαναλαμβάνουμε τρείς φορές. Μετά το τέλος της τρίτης εκπνοής κλείνουμε τα μάτια, αναπνέουμε κανονικά και παρατηρούμε νοητά τον αέρα που εισπνέουμε από την μύτη και εκπνέουμε από το στόμα, χωρίς να επεμβαίνουμε στον ρυθμό της αναπνοής μας. Αυτή την άσκηση την πραγματοποιούμε για πέντε έως δέκα λεπτά οπωσδήποτε κάθε βράδυ και εάν μπορούμε μία με δύο φορές κατά την διάρκεια της ημέρας καθήμενος. Αυτή η άσκηση δεν ενδείκνυται κατά την οδήγηση. Σε καμία περίπτωση δεν ζορίζουμε τον εαυτό μας. Αυτή η άσκηση είναι βοηθητική μέχρι να επισκεφτούμε κάποιον ειδικό για την περίπτωση μας, σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται ότι μπορεί να γίνει ίαση με τέτοιου είδους ασκήσεις μόνο. Παρόλα αυτά είναι πολύ βοηθητική σε πάρα πολλές περιπτώσεις που το πρόβλημα βρίσκετε σε αγχώδης καταστάσεις.

Η σωστή αναπνοή εκτός του ότι μας προμηθεύει το απαραίτητο οξυγόνο για τα κύτταρα μας έχει την δυνατότητα της χαλάρωσης και της παρατήρησης του εσωτερικού μας είναι. Το κυριότερο, παρατηρώντας το εσωτερικό μας ΕΙΝΑΙ είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε τον προγραμματισμό που καθημερινά δεχόμαστε και που σε τελική ανάλυση είναι πρέπων να προφυλαχτούμε αν θέλουμε να έχουμε μια πιο υγιή ζωή σε όλα τα επίπεδα.

Κατανοείτε βέβαια ότι η αναπνοή δεν είναι ουσιαστικά για χαλάρωση άλλα για αφύπνιση.

Πέραν τούτου ας έχουμε υπόψη μας ότι το υποσυνείδητο αναγνωρίζει μόνο  εικόνες. Αν σας ρωτήσω τι χρώμα έχει το νερό, ή τι κάνει τώρα ο σκύλος σας θα παρατηρήσετε ότι μόνο εικόνες σας έρχονται πρώτα στο μυαλό σας. Αυτό βέβαια το γνωρίζουν πολύ καλά οι καλλιτέχνες διότι δημιουργούν πρώτα την εικόνα στο μυαλό τους και μετά την υλοποιούν. Εδώ αξίζει να αναφέρω το γιατί μέχρι σήμερα την βασική λειτουργία του ανθρώπινου πνεύματος που είναι η φαντασία, τη μόνη που είναι τελείως ανεξάρτητη από το σώμα, και που είναι η μόνη που έχει την δυνατότητα να μας κινήσει προς την ελευθερία ( εφόσον βέβαια έχουμε πρώτα καθαρίσει τα σκουπίδια που μας έχουν ή που έχουμε βάλει στο μυαλό μας) την περιορίζουν αυτή την λειτουργία του δεξιού ημισφαιρίου για τους λόγους και που πιο πάνω αναφέρω.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σε τι ύψη μπορείτε να πετάξετε. Ούτε και εσείς οι ίδιοι δεν θα το ξέρετε, προτού ανοίξετε τα φτερά σας. Τζον Μέισον

Εφόσον έχουμε καθαρίσει το χώρο μας, στο μέτρο πάντα που μπορέσαμε να τον καθαρίσουμε και με επίγνωση πλέον του τι ακριβώς συμβαίνει, μπορούμε να περάσουμε στο δεύτερο στάδιο αυτό που λέμε μετάνοια.

Μετάνοια: το συναίσθημα της ψυχικής συντριβής που αισθάνεται κάποιος όταν καταλάβει ότι έκανε κάποιο σφάλμα. Έτσι μας λέει το λεξικό. Η λέξη μετανοώ έχει και αυτή εδώ δυο σκέλη το μετά- και το νοώ. Έτσι λοιπόν όπως το κατανοώ εγώ όταν κάποιος έχει καταφέρει και έχει αφήσει χώρο στο έσω - εσωτερικό του Είναι, είναι πλέον έτοιμος να μπορέσει να αντιληφθεί αυτό που ορίζει και μεταδίδει η Ψυχή του. Αφουγκράζεται αυτό που του λέει η ψυχή του, ο μόνος γνώστης της πνευματικής του ύπαρξης. Κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει περισσότερα από σένα, και σε θεραπευτικό επίπεδο μόνο εσύ μπορείς να θεραπεύσεις εσένα.

Αυτό δεν έχει να κάνει με αποποίηση των εύθυνων του θεραπευτή αλλά να καταδείξει πόσο μεγάλη είναι η συμβολή του θεραπευόμενου. Άλλωστε αν ένας θεραπευτής δεν έχει καταφέρει να αναγνωρίσει το έσω – εσωτερικό του είναι και εάν δεν έχει πάρει αγκαλιά το δικό του έσω – εσωτερικό παιδί του αυτό που για χρόνια το έχει αφήσει στην παγωνιά ( βλέπε strange τεύχος 146 Απεκπαίδευση ) δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τις εκάστοτε ανάγκες του θεραπευόμενου. Και όπως μας υπενθυμίζει ο Χάιντεγκερ, κανείς δεν μπορεί να πεθάνει «στη θέση σου». Και όταν λέμε πεθάνει αυτό που εννοούμε εδώ είναι ο παλιός εαυτός μας που στη θέση του θα έρθει ο καινούργιος ο αναγεννημένος.

Να γνωρίζεις πως κανείς δεν μπορεί ακίνδυνα να γκρεμίσει όλα όσα έχουν κτιστεί μέσα στον άνθρωπο, ακόμα και όταν αυτά είναι ερείπια. Γιατί, σε αυτά έμαθε να στηρίζεται, αυτά γνωρίζει, αυτά πιστεύει, με αυτά έζησε, με αυτά υπηρετεί τον εαυτό του και τα γύρω του και τα νομίζει “ζωή”

Μας έχουν μάθει ότι τίποτα εκτός από αυτό που βλέπουμε ή αυτό που αποδεικνύεται επιστημονικά δεν υπάρχει. Μας έχουν μάθει ότι πρέπει να είμαστε χρήσιμοι λες και είμαστε τραπέζια ή καρέκλες, που όντως αυτά έχουν χρησιμότατα. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ ο άνθρωπος σε τι χρησιμεύει; Ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο και η μόνη χρησιμότητα του είναι να βρει τον εαυτό του να ανακαλύψει το έσω-εσωτερικό του είναι. Δηλαδή να συνδεθεί με την ψυχή του.

Όπως μας λέει ο Κινέζος φιλόσοφος Zhuangzi : Όλος ο κόσμος γνωρίζει τη χρησιμότητα του χρήσιμου. Αλλά κανείς δεν γνωρίζει τη χρησιμότητα του άχρηστου.

Και βέβαια είναι άχρηστο να ακούς τα πουλιά, να ακούς το αέρα που σου μίλα, να ακούς τα φύλα που από το θρόισμα του αέρα γλυκοκελαηδούν, να ακούς την μουσική αρμονία των ουράνιων σφαιρών.

Ο Ντομινίκ Προυστ, (Dominique Proust) μας λέει: οι πρόσφατες ανακαλύψεις της γεωφυσικής επιτρέπουν να επιβεβαιώσουμε ότι η Γη τραγουδά, όπως και οι πλανήτες, τα αστέρια και το Σύμπαν στο σύνολο του. Οι επιστημονικές εξελίξεις επιτρέπουν να εξυψώσουμε την αρμονία των σφαιρών σε παγκόσμια αρχή, σαν τη βαρύτητα ή την ταχύτητα του φωτός. Αυτή μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την ιστορία του Σύμπαντος, από το Big Bang ως το αβέβαιο μέλλον του κόσμου μας, το αρχικό άτομο της θεωρίας του Λεμαίτρ έως το τελεσίγραφο του τελευταίου ατόμου( Ο αστείος αυτός τίτλος, πιθανότατα ενός μελλοντικού έργου, είναι με σεμνότητα αφιερωμένος στον Raymond Devow), που εξαρτάται ακόμη από την αβεβαιότητα….. των παγκόσμιων σταθερών. Μέσω της μουσικής, η αρμονία υπογραμμίζει τη στενή σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και το Σύμπαν. Παρούσα σε όλα τα σημεία του χώρου και του χρόνου, προκαλεί την άνθηση της σκέψεις, ξεκαθαρίζοντας τα πιο βαθυστόχαστα κοσμικά σχέδια της ανθρώπινης αντίληψης, βοηθώντας μας έτσι να κατανοήσουμε την ύλη, το χώρο και το χρόνο.

 Ο  Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας», δίνει το λόγο στον Λορέντζο για να εξηγήσει στην Τζέσικα γιατί οι θνητοί δεν ακούν την ανώτατη αρμονία.

Γλυκά κοιμάται το φεγγάρι στην πλαγιά! Εδώ θα κάτσουμε κι η μελωδία της μουσικής στ΄ αυτιά μας…..  Κοίτα: ο θόλος τ΄ ουρανού είναι με πούλιες από λαμπρό χρυσάφι πυκνοκεντημένος και το μικρό αστράκι απ΄ αυτά που βλέπεις, μέσα στην κίνηση του υμνολογεί σαν άγγελος…. Όμως εμείς δεν την ακούμε, έτσι περίκλειστοι σε τούτο το πήλινό μας ντύμα της φθοράς.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται συνεχώς, καμιά μέριμνα για το δεξί ημισφαίριο, καμιά μέριμνα για το διαισθητικό σύστημα του οργανισμού μας. Γιατί άραγε;

Ο ανθρωπινός εγκέφαλος έχει δυο ημισφαίρια το δεξί και το αριστερό. Τα δυο ημισφαίρια επεξεργάζονται πληροφορίες με διαφορετικούς τρόπους. Το αριστερό ημισφαίριο επεξεργάζεται πληροφορίες με γραμμικό, αναλυτικό τρόπο, η οργάνωση, η λογική επεξεργασία και η τακτοποίηση είναι χαρακτηριστικά του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου. Το δεξί ημισφαίριο συνθέτει και συνδέει πληροφορίες με βάση το νόημα που αυτές έχουν, μέσα στο πλαίσιο που βρίσκονται. Χρειαζόμαστε τις λειτουργίες του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου για να είμαστε αποτελεσματικοί και να συνδεόμαστε με τον υλικό, τρισδιάστατο κόσμο στον οποίο ανήκουμε.

Τα ένστικτα του βιολογικού μας εαυτού, προσφέρουν και εξασφαλίζουν την επιβίωση μας. Η ποιότητα όμως της ζωής μας, η δημιουργικότητα, η ανθρωπιά μας, η ευτυχία, βρίσκονται στις ιδιότητες του δεξιού ημισφαιρίου το οποίο μας συνδέει με τα πάντα γύρω μας, το σύμπαν και την ολότητα του εαυτού μας. Η αγνότητα, η αυθεντικότητα, ο αυθορμητισμός είναι όλα χαρακτηριστικά του άγνωστου ημισφαιρίου που όλοι διαθέτουμε αλλά βρίσκονται σε αδράνεια.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει αρμόνικες συχνότητες προς όλα τα όργανα του οργανισμού. Το να κρατάμε σε ισορροπία το δεξί και το αριστερό ημισφαίριο σημαίνει μόνιμη αρμονική σύνδεση με όλα τα κέντρα ενέργειας (τσάκρα) και με ότι αυτά συνδέονται.

Πως είναι δυνατόν αν δεν εξισορροπήσουμε το διαισθητικό μας ημισφαίριο να μπορέσουμε να μπούμε σε αυτό που αποκαλούμαι μετά-νοώ;  Η αναγκαιότητες που επιβάλλονται από την σύλληψη μας, στερούν σε οποιανδήποτε ανθρώπινο πλάσμα την δυνατότητα της μετά- νοήσεως, και κάνουν αυτή τη πράξη σχεδόν αδύνατη, εάν δεν μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην πηγή εκπομπής αυτής της συχνότητας που είναι μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, διότι αυτή η συχνότητα είναι πανταχού παρούσα και μπορεί ο καθαρός νους να την αντιλήφθεί και να την νοήσει. Η που σε τελική ανάλυση για να το πω πιο καθαρά να κατασκευάσει την δική του πραγματικότητα, σταματώντας τον οποιοδήποτε μιμητισμό. Διότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μαθαίνει επίσης μιμούμενος το περιβάλλον του.

«Τα στοιχειώδη σωματίδια, τα οποία αποτελούν άτομα, μόρια και ζωντανά κύτταρα, ανταποκρίνονται, όχι μόνον στους νόμους της φυσικής, αλλά και σε ψυχολογικές διαδικασίες.

Τα στοιχειώδη μόρια είναι ικανά να εγγράφουν στη μνήμη τους πληροφορίες του περιβάλλοντος, να τις αναπαράγουν, να τις ενθυμούνται και να τις μεταβιβάζουν στα άλλα μόρια.

Τούτο συμβαίνει διότι το στοιχειώδες μόριο έχει κι ένα ψυχικό μέρος. Οι πληροφορίες που εγγράφονται σ΄ αυτό το ψυχικό μέρος μεταβάλλουν την πάλλουσα ποιότητα του στοιχειώδους μορίου. Έτσι, ο ψυχισμός της μητέρας: οι σκέψεις και τα συναισθήματα της… όλες οι πληροφορίες που δέχθηκε το έμβρυο μεταβάλλουν την ποιότητα των κυττάρων του». Jean Charon, D. Boehm, F. Capra, O. Costa (από το βιβλίο τους « Physique Moderne»)

Θα αναφέρω μερικά από τα λόγια ενός «άγριου» και « απολίτιστου» φύλαρχου ονόματι Τουιάβιι, που μετέφερε  ο Έριχ Σόερμαν που είχε πάει στα νησιά Σαμόα ως ιεραπόστολος.

Μας λέει ο Τουιάβιι: Κατά τη λογική του Παπαλάνγκι  (Σημαίνει ο λευκός, ο ξένος, στην κυριολεξία όμως θα πει αυτός που διαπέρασε τον ουρανό) είμαστε άθλιοι ζητιάνοι. Και όμως! Όταν βλέπω τα μάτια σας και τα συγκρίνω με τα μάτια των πλουσίων Άλλι, τότε βρίσκω εκείνα τα μάτια θαμπά, μαραμένα και κουρασμένα, ενώ τα δικά σας λάμπουν σαν το μεγάλο φως, λάμπουν από χαρά, δύναμη, ζωή και υγεία. Τα δικά σας μάτια τα βρήκα μόνο στα παιδιά του Παπαλάνγκι, πριν μπορέσουν ακόμη να μιλήσουν, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήξεραν και αυτά τίποτε για το χρήμα.

Ας αγαπάμε τα ευγενικά μας ήθη, που δεν ανέχονται να έχει ο ένας περισσότερα από τον άλλον ή να έχει ο ένας πάρα πολλά και ο άλλος τίποτα. Για να μην γίνουμε στην ψυχή μας σαν τον Παπαλάνγκι, που μπορεί να είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος ακόμα και όταν ο αδελφός του δίπλα του είναι θλιμμένος κα δυστυχισμένος.

«Πρέπει να τους επιβάλουμε ανάγκες» άκουσα να λέει κάποιος άντρας που ξέρει καλά τη χώρα μας. Ανάγκες –αυτές είναι τα πράγματα. «Τότε θα γίνουν πιο εργατικοί» συνέχισε ο έξυπνος άνθρωπος. Και εννοούσε ότι εμείς θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις των χεριών μας για να φτιάχνουμε πράγματα, πράγματα για μας, αλλά πρώτα πρώτα για τον Παπαλάνγκι. Να γίνουμε κι εμείς κουρασμένοι, γκρίζοι και σκυφτοί.

Αδέλφια των πολλών νησιών, πρέπει να αγρυπνάμε, να διατηρούμε ξύπνιες τις αισθήσεις μας, γιατί τα λόγια του Παπαλάνγκι μοιάζουν με γλυκές μπανάνες, είναι όμως γεμάτα από κρυμμένα ακόντια που θέλουν να σκοτώσουν μέσα μας κάθε φως και κάθε χαρά. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χρειαζόμαστε πολύ λίγα πράγματα πέρα από τα πράγματα του μεγάλου Πνεύματος. Αυτό μας έχει δώσει τα μάτια για να βλέπουμε τα πράγματα του. Και χρειάζεται παραπάνω από μία ολόκληρη ζωή ενός ανθρώπου για να τα δει όλα. Και ποτέ δεν βγήκε μεγαλύτερη ψευτιά από το στόμα του λευκού από αυτήν: τα πράγματα του μεγάλου Πνεύματος είναι χωρίς χρησιμότητα, και τα δικά του πράγματα έχουν μεγάλη χρησιμότητα, έχουν μεγαλύτερη χρησιμότητα. Τα δικά του πράγματα, που είναι τόσο πολλά στον αριθμό, που αστράφτουν και λαμποκοπούν, δεν ομόρφυναν ακόμα το σώμα κανενός Παπαλάνγκι, δεν φώτισαν τα μάτια του περισσότερο και δεν έκαναν τις αισθήσεις του εντονότερες. Άρα τα πράγματα του είναι άχρηστα και άρα αυτό που λέει και που θέλει να μας επιβάλει είναι κακόβουλο και η σκέψη του είναι διαποτισμένη με φαρμάκι.   

Τελικά όλοι αυτοί η ιεραπόστολοι και όχι μόνο, και ίσως, αν όχι όλοι, αλλά κάποιοι από αυτούς όντως με καλές προθέσεις, κατάφεραν να μολύνουν το νου των ανθρώπων συμπαρασύροντας μέσο του μιμητισμού όλοι την ανθρωπότητα. 

Αν λοιπόν το δούμε κάτω από αυτή τη σκοπιά για πια ελευθερία μιλάμε; Για πια ελεύθερη βούληση μπορούμε να περηφανευόμαστε; Για πια ελεύθερη παιδεία;

Ο Παντελής Γιαννουλάκης μεταξύ άλλων αναφέρει στο βιβλίο του: “Τα ψάρια δεν ξέρουν ότι βρέχει”.

«Ποια είναι λοιπόν η Ελευθερία, κύριοι σοφοί δάσκαλοι που μου μιλούσατε γι’ αυτήν στο σχολείο; Κι εσείς οι μεγάλοι που μου λέγατε ότι ήμουν μικρός ακόμη για να τα καταλάβω όλα αυτά και  «προς το παρόν» έπρεπε να κάνω ότι μου λέγατε; Ποια είναι η ελευθερία για την οποία αγωνιστήκατε κύριοι επαναστάτες; Ποια είναι η Ελευθερία που της έγραψες ύμνο κύριε μεγάλε ποιητή; Αφού δεν τη γνωρίσατε ποτέ, από πού τη μάθατε;

Τη μάθατε από τους ωραίους ανθρώπους που την είδανε με τη φαντασία τους.

Τη μάθατε από τους ονειροπόλους που την ονειρεύτηκαν.

Τη νοιώθατε στον άνεμο να σας καλεί από τότε που ήσασταν μικρά παιδιά, και την ποθήσατε για να παίξετε και για να εξερευνήσετε το μυστήριο του κόσμου.

Τη μάθατε από τους «φευγάτους» εραστές της περιπέτειας και από τους εξερευνητές, που φύγανε στα πέρατα του κόσμου για να την εντοπίσουν.

Τη μάθατε από τους καλλιτέχνες που την είδαν σε οράματα και προσπάθησαν να τη ζωγραφίσουν, να τη συλλαβίσουν, να την τραγουδήσουν, και από τους «τρελούς».

Τη μάθατε από τους κατατρεγμένους και από τους φυλακισμένους, από τους ευφάνταστους δούλους και από τους δραπέτες και τους φυγάδες και τους αμφισβητίες, από τους αναίτιους αντάρτες και από τους «αμφιλεγόμενους». Τη μάθατε από τα ανήσυχα παιδιά.

Δεν τη μάθατε από τους μεγάλους, από το σχολείο, από τους πολιτικούς, από τους στρατοκράτες, από τους παπάδες, από τους δικηγόρους και από τους δημοσιογράφους και τους τραπεζίτες, από τους λογικούς, από τους «έγκυρους» και από τους άρχοντες και τους μεσσίες. Γιατί δεν μου το είπατε ποτέ αυτό;…

Η Ελευθερία για την οποία όλοι μου μιλούσαν, δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ.

Υπάρχει μόνο το «Φάντασμα της Ελευθερίας». Μια ελπίδα, ένας πυρετός του νου, ένα όραμα, ένα όνειρο, μια φανταστική κατασκευή, μια τρελή ιδέα για τη ζωή και την έκφραση.

Νοιώθω πολύ απογοητευμένος από τον κόσμο των μεγάλων που δεν μου τα δίδαξε ποτέ αυτά, και  που έπρεπε να αφιερώσω δεκαετίες αναζήτησης για να τα μάθω και να τα καταλάβω μόνος μου.

Και τώρα που τα κατάλαβα, βλέπω τους πάντες γύρω μου να κοροϊδεύουν τους πάντες, βλέπω ακόμη και τους σοφούς και τους αντιδραστικούς να μην το καταγγέλλουν, να μη μιλάνε. Γιατί; Άραγε ακόμη και οι σοφοί και οι αντιδραστικοί είναι τελικά βλάκες;

Όχι. Είναι γιατί φοβούνται! Γιατί δεν υπάρχει ελευθερία. Φοβούνται να μιλήσουν, να το ξεσκεπάσουν. Φοβούνται μήπως χάσουν τη σύνταξη τους, τη θέση τους, τις μετοχές τους, την πρόζα τους, τη ζωή τους. Αυτό πιστεύω εγώ, νομίζω ότι είναι ολοφάνερο, χωρίς να θέλω να αδικήσω μέσα μου τις λαμπρές εξαιρέσεις ( πεθαμένοι άνθρωποι οι περισσότεροι) που άλλωστε δεν είναι αρκετές, ούτε ήταν ποτέ».

Αυτό είναι το ζητούμενο, το τι γίνεται κάτω από τον φόβο, μα όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μου με τον τίτλο απεκπαίδευση, εκεί πατούν, στον φόβο σου, και με αυτόν έχουν γαλουχήσει γενιές ολόκληρες. Έτσι μπορούν αυτοί που είναι ενάντια στην ζωή να σε ελέγχουν.

Η αποξένωση του ανθρώπου από το ναρκισσιστικό του περίβλημα με πρωτεύοντα ρόλο των ζωωδών αναγκών, και ενστίκτων, τον παρεκκλίνουν από αυτό που αποκαλούμε ελευθερία και σύνδεση με την πρωταρχική του ουσία που δεν είναι κάτι άλλο από αυτό που αποκαλούμαι ψυχή.    

Πολλές φορές είναι αναγκαίο να ζούμε στην αφάνεια για να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε σε υγιή κατάσταση το ενεργειακό μας πεδίο, χωρίς αυτό να σημαίνει φοβική άμυνα. Μια κατάσταση όπως μας αναφέρει ο μεγάλος Επίκουρος: «Λάθε Βιώσας» Ελάχιστοι κατανόησαν αυτό που μας είχε πει. Το να ζεις στην αφάνεια, στο περιθώριο, της τρέχουσας τάξης πραγμάτων, για να διαφυλάξεις προπάντων την ψυχική σου ηρεμία για να καταφέρεις την επανασύνδεση με την ψυχή σου, αποτελεί μια άποψη που είναι σε πλήρη ( όπως και τότε στην εποχή του Επίκουρου) αντίθεση με την τρέχουσα σημερινή κατάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου η διασημότητα, η καταξίωση, η αναγνωρισιμότητα αποτελούν αυτοσκοπό.

«Από τις επιθυμίες, ορισμένες είναι φυσικές και αναγκαίες, άλλες είναι φυσικές και όχι αναγκαίες κι άλλες δεν είναι ούτε φυσικές ούτε αναγκαίες, αλλά γεννιούνται από ματαιοδοξία». (Επίκουρος) (341-270 π.Χ.)

Η ουσία βρίσκεται στο πόσο μπορούμε να καθαρίσουμε από τα σκουπίδια που έχουμε μέσα μας αφήνοντας χώρο έτσι ώστε να νοήσουμε αυτό που συμπαντικά μεταδίδεται. Και να είμαστε σίγουροι ότι αυτό που συμπαντικά μεταδίδεται είναι προς το φως και όχι προς το σκοτάδι. Να γνωρίζεις όμως ότι δεν μπορεί να δοθεί τίποτα αν εσύ δεν το ζητήσεις.

 «Δεν μπορώ να διδάξω σε κανένα τίποτα. Μπορώ μόνο να τον κάνω να σκέφτεται» (Σωκράτης)

«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης και οι περισσότεροι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης» (Sigmund Freud)

Ο Σωκράτης ήταν ένας ανυπάκουος διότι άκουγε μόνο το εσωτερικό του είναι δεν το έπαιζε γνώστης «θεωρώ τον εαυτό μου» έλεγε, « τον σοφότερο μεταξύ των ανθρώπων, γιατί ξέρω πως δεν ξέρω τίποτε…» άκουγε με υπομονή όποιον τον ρωτούσε για κάτι και πάντα έλεγε στον συνομιλητή του: “τι ακριβώς εννοείς με αυτήν σου τη λέξη;”       

Η στάση του απέναντι στο Θάνατο, η στάση του απέναντι στο Νόμο, είναι οδηγοί σε κάθε σκεπτόμενο ελεύθερο άνθρωπο. Ο Σωκράτης είναι ο Ένας, ο πρώτος που ήρθε στη Γη για να ανοίξει τα μάτια των τυφλών και τα αφτιά των κουφών. Και για αυτό Θανατώθηκε. Όπως έκαναν και με άλλους πολλούς, στη συνέχεια…

Δεν υπάρχει ότι δεν μπορείς να δεις, αλλά, αυτό που δεν μπορείς να δεις, πως ξέρεις ότι δεν υπάρχει; !!! Παντελής Γιαννουλάκης

Ο Αριστοτέλης ήταν σαφής: "Είμαστε αυτό που κάνουμε επαναλαμβανόμενα".

Οι άνθρωποι είμαστε ενεργειακά όντα δηλαδή είμαι ψυχή και έχω ένα σώμα. Και όχι το αντίθετο. Δηλαδή είμαι ένα σώμα και θα έχω μια ψυχική εμπειρία. Η ανάπτυξη είναι εσωτερική μας υπόθεση.  Μην παραπλανιέσαι ότι μπορεί κάποιος οι κάποιοι μπορούν να το κάνουν αυτό για σένα. Όπως είπαμε το εξωτερικό είναι ελάχιστο, πολύ μικρό, το μέσα μας είναι τεράστιο. Όλη η ενέργεια προέρχεται από μέσα μας. Το μονό που χρειάζεται, είναι να το ξαναθυμηθούμε. Δείτε το μικρό μωρό που μόλις έχει γεννηθεί, αλήθεια ποιος του έμαθε και πάει αμέσως στην θηλή της μητέρας του για να πιει γάλα; Δεν μας κάνει εντύπωση αυτό; Πως το γνωρίζει; Σκεφτείτε λοιπόν γιατί έχουμε ξεχάσει αυτά που ήδη ξέραμε. Το τι και το πως και το γιατί δεν έχουν σημασία, σημασία έχει να ξανά θυμηθούμε αυτό που ήδη γνωρίζαμε.

Να ξανά συντονιστούμε με τον εαυτό μας (ψυχή μας) και να ακούμε μονό αυτή την φωνή, διότι αυτή η φωνή είναι συνδεδεμένη με τον δημιουργό. Οτιδήποτε προέρχεται έξω από μας, έξω από το εσωτερικό μας, θα πρέπει να θεωρείτε ξένο και να το αποβάλλουμε.

Είμαστε μια αδιαίρετη τριάδα πνεύμα, ψυχή, και σώμα. Αυτά τα τρία είναι μαζί και είναι αδύνατον να μπορούν να διαχωριστούν διότι όταν τα διαχωρίζουμε τότε το μονό που μένει είναι να βλέπουμε έξω από μας και έτσι να θεωρούμε ότι το μονό που υπάρχει είναι το υλικό μέρος.

Αν ρωτήσετε την επιστημονική κοινότητα που επικρατεί σήμερα δεν είναι σε θέση να σας πει τι είναι αυτό που λείπει από ένα σώμα που πριν από λίγα δευτερόλεπτα ήταν στην ζωή, και ενώ ουσιαστικά όλα τα όργανα  είναι μέσα του δεν κινείται πλέον.

Κάτι υπήρχε που τώρα δεν βρίσκεται μέσα του, αλήθεια γιατί δεν μπορεί να φέρει από έξω του, αυτό που τώρα λείπει από μέσα του; Αδυνατεί, και ξέρετε γιατί αδυνατεί, διότι αν η ψυχή (εαυτός μας) αποφασίσει να φύγει κανένας δεν είναι σε θέση να την επαναφέρει, εκτός και εάν η ιδία για δικούς της λόγους αποφασίσει να επιστρέψει για να τελειώσει κάτι. Πολλές φορές ο πειρασμός να παραιτηθούμε είναι πολύ μεγάλος λίγο πριν φτάσουμε στην επανενθύμιση μας, στο στόχο μας, όμως ένας που έχει την σύνδεση με τον εαυτό του καμία εξωτερική δύναμη δεν μπορεί να τον επηρεάσει.

Έχουμε λοιπόν ένα πομπό που εκπέμπει, και έναν δέκτη που λαμβάνει. Ο πομπός που εκπέμπει και ο δέκτης που λαμβάνει είναι το ένα και αυτό. Δηλαδή ο κάθε ένας από μας. Εκπέμπουμε αυτό το οποίο έχουμε μέσα μας. Εκτός και εάν κάτι παρεμβάλει σε αυτή την συχνότητα. Και να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν πολλές παρεμβολές που στόχο έχουν αυτή η επικοινωνία να γίνετε πάρα πολύ δύσκολη στο να επιτευχτεί. Κανένας από όλους αυτούς, που σε τελική ανάλυση είναι μια χούφτα άνθρωποι (απάνθρωποι) και είναι άξιο απορίας το πώς έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να παραπλανούν επτά δισεκατομμύρια ανθρώπους…, δεν θέλει να έχουμε πρόσβαση σε τέτοιου είδους πληροφορίες, διότι γνωρίζει ότι αν πιστέψουμε ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε τέτοιες δυνατότητες, δηλαδή ότι εμείς εκπέμπουμε και εμείς λαμβάνουμε αυτό που στείλαμε, τότε καταλαβαίνετε αν έχετε συντονισμό με αυτό που αποκαλούμε εαυτό (ψυχή), παύουν πλέον να έχουν οποιαδήποτε κυριαρχία πάνω σας.

Αυτό σαφώς χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχτεί, και σίγουρα δεν καταθέτουν έτσι εύκολα τα όπλα τους, άλλα αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι…  και αυξάνεται θεωρώ όλο και περισσότερο αυτή η προσπάθεια από όλους εμάς προς αυτή την πορεία προς τον επανασυντονισμό μας θα είναι πλέον πολύ δύσκολο για αυτούς να επιτύχουν το σχέδιο τους. 

Και μια υπενθύμιση προς όλους.

Να είστε σίγουροι ότι σε καμία περίπτωση, αυτοί που είναι ενάντιοι στην ελεύθερη βούληση, στη ζωή και στην προσπάθεια του ανθρώπου να συντονιστεί με την ψυχή του, δεν ενδιαφέρονται να επηρεάσουν το 90% της ανθρωπότητας που είναι ήδη παραπλανημένο και πιόνια στα χέρια τους. Τους ενδιαφέρει να παρασύρουν το υπόλοιπο 10% που αποτελείται από όλους αυτούς που θεωρούνται εκπρόσωποι της Νέας Εποχής. Ας το έχουν υπ’ όψιν τους όλοι αυτοί που «Διδάσκουν», το τι μεταφέρουν στους ανθρώπους και από πού, διότι τελευταία πολύ ακούγεται το Αγάπη – Φώς. Αλλά ποιο φώς και από πού; Και ο εωσφόρος μεταφέρει φώς. Αν λοιπόν έξω – ομολογούμε ας γνωρίζουμε τι ομολογούμε προς τα έξω και κατά συνέπεια τι κοινωνία δημιουργούμε.

Και στο τι κοινωνία δημιουργούμε είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι. Άνδρες και γυναίκες, με το μεγαλύτερο βάρος να πέφτει στην γυναίκα, διότι σκεφτείτε αν δεν έχουμε υγιή μήτρα και κατ επέκταση υγιή μάνα - οικογένεια,  πως είναι δυνατόν να περιμένουμε να αλλάξει η κοινωνία μας;  Για αυτό, το νου σας, σε ότι πολυτιμότερο έχει δημιουργηθεί, τη γυναίκα!

Θα παραθέσω, τελειώνοντας αυτό το άρθρο για την ελευθερία, ένα μικρό κομμάτι από τα γραφόμενα του φίλου Αλκιρέα που αναφέρεται στην αγάπη. Άλλωστε θεωρώ ότι η ελευθερία έχει άμεση σχέση με την αγάπη. Η Ελευθερία είναι Αγάπη και η Αγάπη είναι Ελευθερία.

Μας γράφει:  Η Αγάπη αγαπητέ αναγνώστη, είναι η μόνη δωρεάν ενέργεια, η οποία χρησιμοποιείται αιώνες τώρα από τους εκάστοτε ηγέτες, για να υλοποιήσουν τα έργα τους και τα οράματά τους… Και όλη αυτή η διαδικασία γίνεται ασυνείδητα… Φαντασθείτε εμένα εδώ… Φανταστείτε με να εμφανίζομαι και να σας αρχίζω να σας μιλώ για αγάπη και φως… ένας νους σαν τον δικό μου να σας χειραγωγήσει από την αρχή με λόγια καλοσύνης και συμπόνιας και αγάπης ώστε να στραφείτε με συμπάθεια στο έργο μου… Ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι πάντοτε υποκριτικά ήρεμος και γεμάτος καλοσύνη μέχρι να σας κάνει να αγαπήσετε όλοι αυτό που δημιουργεί… Να το ενστερνιστείτε για δικό σας…

Το συναίσθημα της αγάπης που θα αναπτυχθεί μέσα σας σε μια τέτοια διαδικασία, θα σας χαρίσει γαλήνη και ηρεμία… Μια ηρεμία η οποία θα είναι εντελώς άσχετη με τα δικά σας οράματα και τη δική σας ζωή… Γιατί; Διότι θα έχω φροντίσει να σας δημιουργήσω το κατάλληλο φοβικό πεδίο γύρω σας το οποίο θα σας αναγκάζει να καταστρέφετε μόνοι σας όλα τα δικά σας έργα και να εστιάζεστε στα δικά μου… η κενότητα που θα προκύπτει μέσα σας από αυτή την καταστροφή θα είναι το κίνητρο για να έρθετε και να μείνετε κοντά μου…

Ξέρετε πόση ενέργεια μπορώ να αντλήσω από την αγάπη σας; Μπορώ να δημιουργήσω θρησκείες που να διατηρηθούν αυτόματα σε λειτουργία για αιώνες… Μπορώ να δημιουργήσω παγκόσμια κινήματα παράλληλα που όλα να οδηγούν στα δικά μου σχέδια τα οποία αν και θα έχω σχεδιάσει με προσοχή θα σας τα κρατώ κρυφά… Θα ντύνω -τις καταστάσεις που θα θέλω παραπλανητικά να σας οδηγήσω- με ονόματα γαλήνης, ανέλιξης, πνευματικής υπόστασης μέσα από άγνωστες σε σας έννοιες όπως είναι οι διαστάσεις και ο χρόνος…

Μπορώ να σας χειραγωγήσω έτσι και να υποτάξω τις συνειδήσεις σας, στρέφοντας τη νόησή σας στα δικά μου έργα τα οποία θα έχετε αποδεχθεί στο βάθος τόσο πολύ, ώστε θα σας είναι αδύνατον να αντισταθείτε και να τα αρνηθείτε στα σημεία… Αν σας έχω χειραγωγήσει μέσα στην αγάπη, θα σας έχω κάνει εξαρτημένους από το ενεργειακό μου χάδι… «βαποράκια της αγάπης» σε ένα κόσμο που θα τον έχω σχεδιάσει έτσι ώστε κι αν ακόμη μάθετε λεπτομέρειες των σχεδίων μου θα σας είναι πολύ εύκολο να τις δικαιολογήσετε… Η ζήτηση της εσωτερικής γαλήνης σε ένα εικονικό φοβικό κόσμο είναι γιγαντιαία…

Πολλοί από τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε, έχουν ζήσει όλη τη ζωή τους χωρίς να αγαπήσουν κάποιον πραγματικά… Και αυτό είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουν από την πρώτη στιγμή… Ακόμη κι εσείς, δημιουργήστε μια λίστα με όλους όσους έχετε ρωτήσει «μ αγαπάς» και ξεκινήστε… Ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη αυτή τη στιγμή ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία… Του να μην έχουμε αγαπήσει κάποιον ποτέ… Βαρύ ε; Ίσως… Αλλά εδώ οφείλουμε να λέμε τα πράγματα όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι… Και τώρα θα ρωτήσετε… Και τι να κάνω; Σας το ξαναλέω λοιπόν… Η αγάπη είναι βουβή…

Έχετε κοιτάξει ποτέ στα μάτια ένα μωράκι ή ένα μικρό ζωάκι; Δοκιμάστε να το «αγαπήσετε» χωρίς αντίτιμο… Χωρίς να περιμένετε αντάλλαγμα από αυτό… Άνευ όρων… Και τη στιγμή που το κάνετε καταγράψτε το συναίσθημα που λαμβάνεται (διότι έτσι το αντιλαμβάνεστε μέσα σας) και αρχίστε να το αναπαράγετε στα πάντα γύρω… Στα λουλούδια, στα πουλιά, στα σύννεφα, στις σταγόνες της βροχής, στο φως του ήλιου, στον διπλανό σας, στο ίδιο σας το σώμα, στον Εαυτό σας… Προσπαθώντας να καταγράφετε πάντα το ίδιο συναίσθημα…

Αρνηθείτε όμως πεισματικά να «αγαπήσετε» κάποιον που σας το ζητάει… Γιατί; Διότι εκείνη τη στιγμή τον καταστρέφετε… τον μετατρέπετε σε βαμπίρ χωρίς να το συνειδητοποιείτε… Και τι να κάνετε; Εκπαιδεύστε τον να αγαπάει απλά πράγματα χωρίς αντίτιμο… Στα μεγάλα σχήματα πάντα υπάρχει αντίτιμο… Η αγάπη σας προς μεγάλες ομάδες κρύβει φοβικά συναισθήματα εγκατάλειψης ή επιβίωσης… ξεχάστε τις… Οι μεγάλες ομάδες μπορούν να σας δώσουν πολλά πράγματα αλλά όχι αγάπη…

Ξεκινήστε και εκπαιδεύστε τον Εαυτό σας να αγαπάει τα μικρά από τα οποία είναι αδύνατον να υπάρξει αντίτιμο… Και ύστερα, αγαπήστε χωρίς όρους όλους τους δικούς σας… Ξεκινήστε από τα παιδιά τα δικά σας, των γνωστών σας… των γύρω σας… Είναι τα μόνα που μπορούν να μας μάθουν να αγαπάμε… Να γινόμαστε αγωγοί και να άγουμε ενέργεια προς το στόχο μας… Μια ενέργεια που χαρίζει σε όλα ζωτικότητα και σε μας ευτυχία και γαλήνη… Έτσι απλά, χωρίς να περιμένουμε ένα έπαινο, ένα μπράβο, ένα χάδι… Γιατί το καλύτερο χάδι είναι εκείνο που σου δωρίζεται χωρίς να το απαιτείς…

Το καλύτερο χάδι είναι απ τον ίδιο σου τον Εαυτό μέσα σου… Η άνευ όρων αγάπη προς τα πάντα γύρω σου, είναι το χάδι που χαρίζεις μέσα σου…

Είναι το μόνο δώρο προς τον Εαυτό σου… δώρο ολόκληρης της ανθρωπότητας προς το μέλλον σου…

Συνεχίζεται…

Το άρθρο αυτό έχει αναρτηθεί και στο lifehub.gr ετικέτες, άρθρα ομοιοπαθητικής .

Οποιοδήποτε περιεχόμενο στον Παρόντα Δικτυακό Τόπο έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα, δεν συνιστά, ούτε δύναται να ερμηνευθεί ότι συνιστά ή υποκαθιστά συμβουλή ιατρικής φύσης, για την οποία οφείλετε και σας συστήνεται να απευθύνεστε σε αρμόδιο επαγγελματία υγείας

Παναγιώτης Ψαρρός

Ομοιοπαθητικός

Τηλ. 2109919619 Κιν. 6974130244 

Βιβλιογραφία:

Κωδικός: Πεταλούδα Αλκιρέας Αγγελονικήτας

Η αληθινή απολογία του Σωκράτη: Κώστας Βάρναλης

Η Κρίσιμη Καμπή: Fritjof Capra

Ριζώματα: Dr. Γεώργιος Λουκάς

Τα ψάρια δεν ξέρουν ότι βρέχει: Παντελής Γιαννουλάκης 

Συνδεδεμένοι: Ν. Χρηστάκης, James H. Fowler

Physique Moderne: Jean Charon, D. Boehm, F. Carpa, O.Costa

Χρονικό ενός καινούργιου χρόνου: Στέλιος Ράμφος

Αέναον φυσικός στο φως: Παναγιώτης Παναγόπουλος

Παπαλάνγκι: Erich Scheurmann

Η αρμονία των σφαιρών Ντομινίκ Προυστ

Η δημιουργία του Σύμπαντος κατά τον Πυθαγόρα: Ιπποκράτης Δάκογλου

Οι θεραπευτικές δυνάμεις της μουσικής: Ph.D. Randall McClellan