Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Η θεραπευτική δύναμη της αγάπης




Καλησπέρα σε όλους σας.

Βρεθήκαμε εδώ για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε λεκτικά την αγάπη, κάτι που μόνο βιωματικά μπορεί να γίνει κατανοητό. 

Γνωρίζω ότι με τα λόγια δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό, όμως παρόλα αυτά, θα κάνουμε μαζί μία προσπάθεια να εμβαθύνουμε σε αυτό που αποκαλούμε αγάπη.

Θέλω να έχετε υπόψη σας, το ότι θα πω είναι η δική μου αλήθεια. Θα ήθελα όλοι σας να μην πιστέψετε  ούτε να απορρίψετε αυτά που λέω.  Ωφέλιμο θα ήταν να μπείτε μέσα στο έσω εσωτερικό σας Είναι διότι εκεί μέσα είναι όλες οι απαντήσεις.

Τί θα λέγατε αν σας έλεγα ότι η αγάπη δεν είναι συναίσθημα, είναι η Ανώτερη θεραπευτική δύναμη, μια εργασία που πρέπει να γίνει και από τα δυο άτομα και που ίσως να χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να φτάσουμε σε αυτό που αποκαλούμε ένωση.

Σκεφτείτε ότι η δύναμη της αγάπης είναι μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις και όταν εκφράζεται με ανιδιοτελή προσφορά, και προς τους άλλους και προς εμάς, τότε αρχή και τέλος της εξελικτικής μας πορείας είναι το κέντρο της καρδιάς μας.

Δεν αγαπάμε κάποιον επειδή μας προσφέρει ασφάλεια, ευχαρίστηση, ή επιβεβαίωση.

Ας μιλήσουμε για τις Ανθρώπινες Σχέσεις.

Τι είναι η αγάπη; Είναι η αγάπη ευχαρίστηση; Είναι η αγάπη επιθυμία; Είναι η αγάπη προσκόλληση, εξάρτηση, κατοχή του ατόμου που αγαπάτε και εξουσιάζετε;

Είναι το να λέτε, «Αυτό είναι δικό μου και όχι δικό σου, η ιδιοκτησία μου, τα σεξουαλικά μου δικαιώματα, όπου συμπεριλαμβάνονται η ζήλεια, το μίσος, ο θυμός και η βία»;

Μπορείτε να αγαπάτε και να είσαστε φιλόδοξος;

Μπορείτε να αγαπάτε τον άντρα σας, μπορεί αυτός να πει πως σας αγαπά όταν είναι φιλόδοξος;
Μπορεί να υπάρχει αγάπη όταν υπάρχει ανταγωνισμός και ώθηση για επιτυχία;

Όλοι μας πιστεύω γνωρίζουν ότι «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο»;

Ο άντρας που ζηλεύει, η γυναίκα που ζηλεύει ή που είναι εξουσιαστική, ο άντρας που είναι εξουσιαστικός, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει η αγάπη. Μπορεί να μιλούν γι αυτήν, μπορεί να ζουν μαζί, να κατέχουν ο ένας τον άλλον, να εξαρτώνται ο ένας απ τον άλλο για άνεση, ασφάλεια, ή από το φόβο της μοναξιάς, αλλά βέβαια όλα αυτά δεν είναι αγάπη.

Η αγάπη είναι ένα επίτευγμα που προϋποθέτει ένα πολύ δύσκολο και επώδυνο αγώνα του ανθρώπου ενάντια στο ΕΓΩ του.

Υπάρχει μια γενική και αδιαμφισβήτητη πεποίθηση π.χ. ότι οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους. Λέγονται και γράφονται πολλά για το μητρικό ένστικτο.

Δηλαδή θεωρείται δεδομένο ότι μια γυναίκα που γίνεται μητέρα αυτόματα αγαπά το παιδί που γέννησε.

Με άλλα λόγια πιστεύεται ότι η αγάπη είναι ένα ένστικτο που το αποκτά μια μητέρα χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια, με τον ίδιο τρόπο που αποκτά το ένστικτο για τροφή η για αναπαραγωγή.

Αλλά η αγάπη δεν είναι ένα ένστικτο που το έχει κανείς χωρίς να κάνη καμιά προσπάθεια.

Ο Νίκος Καζαντζάκης μας λέει:

"Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..."

Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Το να γνωρίζεις τι σου συμβαίνει είναι η αρχή για να μπορέσεις να λύσεις ότι σε κράτα δέσμιο.
Είναι πολλά που κρατούν δέσμιο έναν άνθρωπο.

Αν ξεκινήσουμε από την κυτταρική μνήμη φτάνουμε σε ότι μέχρι σήμερα έχει παγιωθεί στην αντιληπτική μας ικανότητα, η ιδέα ή οι ιδέες που έχουμε για κάτι, ζούμε σε ένα κόσμο φυλακή με παγιωμένες αντιλήψεις και συγχρονισμένες εκπομπές διαφόρων ενεργειών, για να κρατούν τα ανθρώπινα όντα σε κοιμισμένη κατάσταση.

Πως μπορούμε να φτάσουμε στο «γνώθι σ αυτόν» που προφανώς είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχει να κάνει όποιος μπει σε αυτό το εσωτερικό ταξίδι;

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

«Σκοτώσαμε τον Θεό και ορφανέψαμε»



Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος αποτιμά με λόγο οξύ στην «Κ» τη σχέση μερίδας πιστών με το Θείο και τον ρόλο της Εκκλησίας

Του Νίκου Παπαχρήστου



«Ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί». Με τα λόγια αυτά που καταρχήν ξαφνιάζουν, σοκάρουν, ο 78χρονος ιερέας π. Φιλόθεος Φάρος αποτιμά τη σημερινή σχέση μεγάλης μερίδας πιστών με το Θείο, μια σχέση «καταναλωτική» την οποία όπως υποστηρίζει ενισχύουν με τη στάση ζωής τους πολλοί κληρικοί. 





Με λόγο τολμηρό, ενίοτε καυστικό αλλά και αυτοκριτικό ο π. Φιλόθεος είναι ο πρώτος ιερέας που δεν διστάζει να χαρακτηρίσει σωστή την απόφαση για το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» αφού η Πολιτεία απευθύνεται σε πολίτες και όχι σε πιστούς.

Χαρακτηρίζει «φαρισαίους» και «υποκριτές» ιεράρχες και κληρικούς που έσπευσαν να μιλήσουν για «πορνεία» και «κουσούρια», υποστηρίζοντας ότι όσοι εμφανίζονται αυστηροί στην πραγματικότητα αναζητούν «άλλοθι» για να αποπροσανατολίσουν από δικές τους «αμαρτωλές» πράξεις. Αυτούς μάλιστα θεωρεί υπεύθυνους για το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι καταλήγουν σε ψυχιάτρους φορτωμένοι ενοχικά σύνδρομα. «Μακάρι να ενδιαφερόντουσαν για την ελληνική οικογένεια αλλά αδιαφορούν πλήρως», επισημαίνει. Όσο για εκείνους που βλέπουν μια νέα επίθεση κατά της Εκκλησίας απαντά με νόημα: «Η Εκκλησία του Χριστού δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς». Οι θέσεις του πατρός Φιλόθεου Φάρου, όπως τις αναπτύσσει σήμερα στην «Κ», που θίγουν και το πλαίσιο σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας, σίγουρα θα αποτελέσουν αφορμή διαλόγου, αφού πολλοί θα συμφωνήσουν πολλοί θα διαφωνήσουν, άλλοι θα συνυπογράψουν, άλλοι θα θυμώσουν...

«Η Πολιτεία ορθώς πράττει και προωθεί το Σύμφωνο. Το ερώτημα όμως είναι αν η Ελλάδα είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ή μια θεοκρατία τύπου «Χομεϊνί». Φαίνεται πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Ελλάδα είναι θεοκρατία. Είναι χαρακτηριστικό πως υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και άλλοι πολιτευόμενοι πριν ξεκινήσουν την προεκλογική τους εκστρατεία πρέπει να περάσουν να φιλήσουν το χέρι του Δεσπότη. Και θα φροντίσουν οι κάμερες να το απαθανατίσουν αυτό, για να τους δουν οι ψηφοφόροι τους γιατί αλλιώς δεν έχουν ελπίδες...», λέει ο π. Φιλόθεος Φάρος.

Χωρίς περιστροφές δηλώνει στην «Κ» αντίθετος με το πνεύμα της πρόσφατης αυστηρής απόφασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που χαρακτήριζε «πορνεία» κάθε συζυγική σχέση εκτός του ορθοδόξου γάμου. «Δείχνει την ουσιαστική απομάκρυνση από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Κατά την γνώμη μου διαστρέφεται το πνεύμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού. Οι κανόνες, σύμφωνα με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, είναι φάρμακα και παιδαγωγικά μέτρα που χρησιμοποιούνται κατά την κρίση του πνευματικού. Δεν είναι νόμοι. Ο Χριστός άλλωστε ήρθε για να αλλάξει το καθεστώς της ιουδαϊκής παράδοσης και ιδιαίτερα της φαρισαϊκής. Και ζητάει την επιδίωξη της εσωτερικής αναπτύξεως. Όχι την αντιμετώπιση του κακού με μια νομική και αστυνομική αντίληψη. Όμως μέσα στη ζωή της Εκκλησίας το ιουδαϊκό φαρισαϊκό πνεύμα έχει εισχωρήσει από πολύ νωρίς» σημειώνει και προσθέτει: «Ο Χριστός λέει ότι πορνεία και άλλα κακά πράγματα έρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. Δεν καταδικάζει κανέναν αμαρτωλό. Μόνο τον υποκριτή. Το πνεύμα του Χριστού δεν είναι νομικό, αλλά προσπαθεί να δείξει ποια είναι η ουσία της αμαρτίας. Δεν είναι μια εξωτερική συμπεριφορά. Για παράδειγμα φόνος για τον Χριστό είναι η απόρριψη του άλλου. Συνεπώς στη διδασκαλία του δεν χωράει η “αυτοδικαίωση”. Κανείς δεν μπορεί να λέει εγώ είμαι ενάρετος και να κατηγορεί κάποιον άλλο σαν αμαρτωλό»...

«Υποκριτές και Φαρισαίοι»

Πολλοί μητροπολίτες αφήνουν να εννοηθεί πως θα πρέπει να επιβληθούν πνευματικές κυρώσεις σε βάρος όσων προχωρήσουν στη σύναψη «Συμφώνου Συμβίωσης». Τι λέει για αυτό ο πατέρας Φιλόθεος;

«Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων. Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Όλα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων. Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους. Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα».

«Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας», υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο π. Φιλόθεος. «Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι. Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν. Αναμφισβήτητα, πάντως, όταν κάποιος ελέγχει τον ανθρώπινο ερωτισμό έχει στα χέρια του αλυσοδεμένους τους ανθρώπους».

Το χάσμα

Τη στιγμή που η Ιεραρχία υποστηρίζει πως το «Σύμφωνο» στρέφεται εναντίον του θεσμού της οικογένειας, ο π. Φιλόθεος κάνει λόγο για πλήρες χάσμα με την κοινωνία. «Ακούω κάποιους μητροπολίτες να λένε ότι ενδιαφέρονται για την ελληνική οικογένεια. Μακάρι να ενδιαφέρονταν, αλλά αδιαφορούν πλήρως και είναι και ανίκανοι να κάνουν κάτι για να αντιμετωπίσουν την κρίση στην οικογένεια. Οι περισσότεροι δεσποτάδες και παπάδες είναι ποιμαντικά ανύπαρκτοι και δεν έχουν σταθεί ποτέ στο πλευρό ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη. Οχι να του δώσουμε ρετσέτες, αλλά απλά να σταθούμε πλάι του. Γιατί πολλές φορές αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος που έχει μια δυσκολία δεν είναι να του δώσουμε μια λύση, αλλά να δει ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν.

Αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε τρομερή κρίση. Σήμερα, ένα τεράστιο ποσοστό νέων είναι παροπλισμένοι με ψυχικές διαταραχές· πολλές από τις οποίες οφείλονται σε κάποιους παπάδες που είναι λαύροι κατά των σαρκικών αμαρτημάτων. Εμείς οι παπάδες οδηγούμε τα παιδιά στους ψυχιάτρους.
 Όταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή. Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα.
Ο διεθνούς κύρους κατάλογος της ψυχοπαθολογίας που εκδίδει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και 50 χρόνια δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια. Υπάρχουν όμως Έλληνες παπάδες που τη θεωρούν αρρώστια. Και πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο είναι ο ίδιος άρρωστος που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη».

Με έντονη αυτοκριτική διάθεση, ο π. Φιλόθεος καταδικάζει την εξουσιαστική συμπεριφορά ορισμένων κληρικών. «Κοιτάξτε, εμείς οι κληρικοί στο μεγάλο μας ποσοστό εσωτερικά είμαστε τενεκέδες ξεγάνωτοι. Και προσπαθούμε να καλύψουμε την αίσθηση της εσωτερικής μας ανεπάρκειας. Γιατί πολλοί από εμάς, αν μας βγάλετε τα γένια και τα ράσα, δεν είμαστε τίποτα. Θα ήμασταν σκέτα μηδενικά. Όμως με αυτά τα συμπράγκαλα που φοράμε αποκτάμε κύρος, μπορούμε να καθορίζουμε τις ζωές των άλλων, κρέμονται οι άλλοι από το στόμα μας, αποκτάμε εξουσία. Και έτσι νομίζουμε ότι θα αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Κούνια που μας κούναγε.
Δεν αφορά βέβαια τους πολλούς ότι δεν αυξάνουμε την αυτοεκτίμησή μας. Τους αφορά όμως ότι τους βασανίζουμε και τους οδηγούμε στον Καιάδα των ψυχοφαρμάκων που είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Επίσης, πολλοί κληρικοί θέλουμε να βρούμε κάποιον άλλο τρόπο να δείξουμε ότι έχουμε λόγο υπάρξεως. Ασχολούμαστε με το Σκοπιανό ή με άλλα παρεμφερή πράγματα –άσχετα με την αποστολή μας– για να δείχνουμε ότι κάτι έχουμε κάνει. Έχουν καμία σχέση αυτά με όσα δίδαξε ο Χριστός;».

Για τον π. Φιλόθεο η απάντηση της Εκκλησίας στο «Σύμφωνο» δεν πρέπει να είναι η τιμωρία όσων το επιλέξουν, αλλά η πρόταση ζωής που κάνει ο Χριστός. «Οι βασικές αρχές του Χριστού είναι η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η σχέση με τον άλλο είναι βασική πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Αλλά οι σχέσεις είναι περίπλοκες και χρειάζεται αγώνας για να είναι όσο γίνεται περισσότερο υγιείς.
Η ερωτική πλευρά τους είναι η πιο καίρια. Και εκεί εύκολα γίνονται πολλές εκτροπές. Όσες περισσότερες τόσο λιγότερη πληρότητα ζωής υπάρχει. Και η πληρότητα στη ζωή έρχεται μέσα σε σχέσεις ουσιαστικές, που παίρνουν χρόνο, κόπο, θέλουν αγώνα. Αν ζητούν οι νέοι κάποιο συγχωροχάρτι δεν είναι πολύ διαφορετικοί από τους παπάδες που τους το αρνούνται», επισημαίνει.
«Στις μέρες μας ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί. Τα λόγια που λέμε, τα μεγάλα, τα επουράνια, τα πνευματικά όχι μόνο δεν ακτινοβολούν πίστη, αλλά φανερώνουν την αγωνία μας να καλύψουμε την έλλειψη της πίστεώς μας. Γιατί η πίστη δεν μεταδίδεται με μπλα μπλα, αλλά ακτινοβολεί. Δεν λες εγώ πιστεύω, αλλά ο τρόπος που ζεις δείχνει ότι πιστεύεις. Σήμερα ο τρόπος ζωής όλων μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε. Προσεγγίζουμε την πίστη σαν ένα καταναλωτικό αγαθό. Εχουμε από αυτό, από εκείνο, τα έχουμε όλα και λέμε άντε τώρα να εξασφαλίσουμε και ένα οικοπεδάκι στον παράδεισο».

Ποιος είναι

Ο π. Φιλόθεος Φάρος σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ποιμαντική Ψυχολογία στις ΗΠΑ. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας το 1962 στην Ελλάδα. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως εφημέριος στις ΗΠΑ. Δίδαξε Ποιμαντική Ψυχολογία στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη από το 1969 έως το 1976. Υπηρέτησε ως ιερέας-σύμβουλος στο νοσοκομείο J.B. Thomas Day Care παρέχοντας ποιμαντική υποστήριξη σε νεαρά ζευγάρια που τα παιδιά τους αντιμετώπιζαν σοβαρές ασθένειες καθώς επίσης και ως προϊστάμενος του τμήματος Οικογενειακής Στήριξης στην πρότυπη ψυχιατρική κλινική Human Resource Institute στη Βοστώνη από το 1970 μέχρι το 1976.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1976, ασχολήθηκε συστηματικά με το συγγραφικό έργο καθώς επίσης, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, με το Συμβουλευτικό Κέντρο Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Σήμερα, συνταξιούχος πλέον, λειτουργεί κάθε Κυριακή στον Αγιο Νικόλαο Ραγκαβά της Πλάκας. Πάντοτε μετά τη λειτουργία συζητάει με νέα ζευγάρια και νέους για τα θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.


Πηγή:news kathimerini gr

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Θηλασμός



Φίλοι και φίλες!
Κάτωθι σας παραθέτουμε 100+ 1 λόγους ΓΙΑΤΙ ο μητρικός θηλασμός είναι αναντικατάστατος.. Απλά, πάρτε ..χρόνο και διαβάστε, ενστερνιστείτε και διαδώστε!!
 101 Λόγοι για να θηλάσετε το παιδί σας..

 1. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής την συνιστά
"Το μητρικό γάλα είναι η προτιμητέα διατροφή για όλα τα βρέφη, συμπεριλαμβανομένων των πρόωρων και άρρωστων νεογέννητων ... Συνιστάται όπως ο θηλασμός συνεχίζεται για τουλάχιστον τους πρώτους 12 μήνες, και στη συνέχεια για όσο χρονικό διάστημα είναι αμοιβαίως επιθυμητό."
(See A.A.P. Breastfeeding Policy Statement: Breastfeeding and the Use of Human Milk (RE9729))

2. Ο θηλασμός προωθεί την σύνδεση ανάμεσα στη μητέρα και το μωρό
Ο θηλασμός διεγείρει την απελευθέρωση της ορμόνης ωκυτοκίνης στο σώμα της μητέρας. «Είναι πλέον καλά τεκμηριωμένο ότι η ωκυτοκίνη εκτός από την τόνωση και συστολή της μήτρας, και την εξώθηση του γάλακτος, προωθεί την ανάπτυξη της μητρικής συμπεριφοράς, και επίσης την σύνδεση μεταξύ της μητέρας και του παιδιού. "Uvnas-Moberg, Eriksson: Breastfeeding: physiological, endocrine and behavioral adaptations caused by oxytocin and local neurogenic activity in the nipple and mammary gland.: Acta Paediatrica, 1996 May, 85(5):525-30

3. Ο θηλασμός ικανοποιεί τις συναισθηματικές ανάγκες του μωρού
Όλα τα μωρά χρειάζονται αγκαλιά. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα πρόωρα μωρά είναι πιθανό να πεθάνουν αν δεν τα πάρετε αγκαλιά ή αν δεν τα χαϊδέψετε. Δεν υπάρχει πιο ανακουφιστική αίσθηση για ένα βρέφος οποιασδήποτε ηλικίας από το να το κρατάτε αγκαλιά ενόσω το θηλάζετε. Πολλοί γονείς που ταΐζουν τα μωρά τους με μπιμπερό γνωρίζουν τη σημασίας της αγκαλιάς , ενώ άλλοι γονείς δεν το γνωρίζουν. Ακόμη και για τους γονείς με καλές προθέσεις, πάντα υπάρχει ο πειρασμός να στηρίξουν το μπιμπερό δίπλα στο παιδί τους, ή όταν το μωρό είναι λίγο μεγαλύτερο, αφήνουν το παιδί να κρατάει το μπιμπερό του και να κάθεται μόνο του. Αυτό δεν είναι συναισθηματικά ικανοποιητικό για το μωρό, και μπορεί να είναι επικίνδυνο για την σωματική του ακεραιότητα. Χωρίς επίβλεψη μπορεί να πνιγεί. Επίσης με το μπιμπερό όλο το βράδυ οδηγείται στη φθορά των δοντιών.

 4. Το μητρικό γάλα παρέχει τέλεια διατροφή στα βρέφη
 «Το ανθρώπινο γάλα είναι μοναδικά ανώτερο για τη διατροφή των βρεφών και είναι μοναδικό στο είδος του, όλες οι υποκατάστατες επιλογές διατροφής διαφέρουν σημαντικά από αυτό. Το θηλάζον βρέφος είναι η αναφορά ή το φυσιολογικό πρότυπο βάσει του οποίου όλες οι εναλλακτικές μέθοδοι σίτισης θα πρέπει να μετριούνται σε σχέση με την ανάπτυξη, την υγεία την εξέλιξη, και όλα τα άλλα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη." (See A.A.P. Breastfeeding Policy Statement: Breastfeeding and the Use of Human Milk (RE9729))


5. Χωρίς θηλασμό αυξάνετε ο κίνδυνος της μητέρας για καρκίνο του μαστού
 "Αν όλες οι γυναίκες που δεν θηλάζουν ή που θηλάζουν για λιγότερο από 3 μήνες, το έκαναν για 4 έως 12 μήνες, ο καρκίνος του μαστού μεταξύ των γυναικών που είχαν τεκνοποιήσει πριν την εμμηνόπαυση, θα μπορούσε να μειωθεί κατά 11%, αν κρίνουμε από τα τρέχοντα ποσοστά. Αν όλες οι γυναίκες με παιδιά θήλαζαν για 24 μήνες ή περισσότερο, στη συνέχεια η συχνότητα εμφάνισης θα μπορούσε να μειωθεί περίπου 25%. Αυτή η μείωση θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερη μεταξύ των γυναικών που πρωτοθήλασαν σε νεαρή ηλικία."
Newcomb PA, Storer BE, Longnecker MP, et al. Lactation and a reduced risk of premenopausal breast cancer. N Engl J Med. 1994;330:81-87


 6. Η διατροφή με παρασκευάσματα γάλακτος αυξάνει τον κίνδυνο στα κορίτσια να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού στη μετέπειτα ζωή τους.
Οι γυναίκες που έπιναν παρασκευάσματα γάλακτος (γάλα σε σκόνη) σαν βρέφη, έχουν υψηλότερα ποσοστά για καρκίνο του μαστού ως ενήλικες. Για τους προεμμηνοπαυσιακούς και μετεμμηνοπαυσιακούς καρκίνους του μαστού, οι γυναίκες που θήλασαν σαν βρέφη, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έχουν 25% χαμηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του μαστού από τις γυναίκες που τρέφονταν με μπιμπερό.
Freudenheim, J. et al. 1994 "Exposure to breast milk in infancy and the risk of breast cancer". Epidemiology 5:324-331


7. Η διατροφή με παρασκευάσματα γάλακτος συνδέεται με χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης (I.Q.)
 Η πιο πρόσφατη μελέτη για τη στήριξη αυτής της δήλωσης έγινε στη Νέα Ζηλανδία. Εδώ μία 18χρονη διαχρονική μελέτη πάνω σε περισσότερα από 1.000 παιδιά, διαπίστωσε ότι εκείνα που είχαν θηλάσει ως βρέφη ήταν πιο έξυπνα με μεγαλύτερη ακαδημαϊκή επίδοση παρά τα παιδιά που τρέφονταν με παρασκευάσματα γάλακτος.
Horwood and Fergusson, "Breastfeeding and Later Cognitive and Academic Outcomes", Jan 1998 Pediatrics Vol. 101, No. 1
Morrow-Tlucak M, Haude RH, Ernhart CB. Breastfeeding and cognitive development in the first 2 years of life. Soc Sci Med. 1988:26;635-639
Lucas A., "Breast Milk and Subsequent Intelligence Quotient in Children Born Preterm". Lancet 1992;339:261-62
 Wang YS, Wu SY. The effect of exclusive breastfeeding on development and incidence of infection in infants. J Hum Lactation. 1996; 12:27-30

8. Το μητρικό γάλα είναι πάντα έτοιμο και έρχεται σε ένα πιο όμορφο πακέτο από ότι το παρασκευασμένο.

Χρειάζεται να πούμε περισσότερα;

9. Το μητρικό γάλα βοηθά να ξεπεραστεί το σύνδρομο μηκωνίου
 Τα μωρά γεννιούνται με μια κολλώδη ουσία στο έντερό τους όπως η πίσσα και ονομάζεται μηκώνιο. Το πρωτόγαλα, ή στις αρχές του θηλασμού το γάλα είναι μοναδικά σχεδιασμένο στο να βοηθάει την αποβολή αυτής της ουσίας μέσα από το σώμα του βρέφους.

 10. Το μητρικό γάλα προσφέρει ανοσία στις ασθένειες και συμβάλλει στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος του μωρού.
 Τα παρασκευάσματα γάλακτος δεν προσφέρουν κανένα από αυτά τα οφέλη.
Koutras, A.K., "Fecal Secretory Immunoglobulin A in Breast Milk vs. Formula Feeding in Early Infancy". J. Ped Gastro Nutr 1989.

Pablo Picasso



Pablo Picasso
Ο Pablo Picasso υπήρξε ένας από τους διασημότερους και παραγωγικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1881 στη Μάλαγα της Ισπανίας και πέθανε στις 8 Απριλίου 1973 στη Μουζέν της Γαλλίας.



5 πράγματα που μου έμαθε ο Πικάσο για τη ζωή:

1) Το να είσαι νέος έχει να κάνει με την ψυχή, όχι με την ηλικία. Και για να νιώσεις στ’ αλήθεια νέος στην ψυχή, μπορεί να χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια εμπειρίας.
 2) Όλα τα παιδιά είναι καλλιτέχνες. Παντού και πάντα. Ο ρόλος της κοινωνίας και όσων «μεγαλώσαμε» είναι να φροντίσουμε να μη χάσουν αυτό που χρειάζεται, ούτως ώστε να μπορέσουν να παραμείνουν καλλιτέχνες. Ας μην ξεριζώνουμε τη δημιουργικότητα και την αθωότητα των παιδιών. Γιατί εκείνα «βλέπουν» καλύτερα από τους μεγάλους.
 3) Δεν αρκεί η έμπνευση. Δεν αρκεί το ταλέντο. Χρειάζεται να δουλέψεις σκληρά. Ξεκίνησε να δουλεύεις χωρίς να περιμένεις την έμπνευση να σου χτυπήσει την πόρτα. Θα στη χτυπήσει μόνο εν ώρα εργασίας.
 4) Η Τέχνη δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους εικαστικούς και τους καλλιτέχνες. Η Τέχνη πρέπει να είναι έτσι, ώστε να αφορά όλους. Είναι το πιο ισχυρό εργαλείο για ν’αλλάξεις τον κόσμο, να πολεμήσεις ενάντια σε ό,τι θεωρείς εχθρό σου.
5) Να αγαπάς. Να ερωτεύεσαι. Να κάνεις σεξ. Να ζεις τη ζωή σου. Μόνο έτσι δε θα γεράσεις ποτέ.


Ο Πικάσο σε 10 γεγονότα

1) Το πλήρες όνομά του πρωτοποριακού Ισπανού ζωγράφου ήταν Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso.
 2) Είναι γνωστός ως Picassο με το όνομα της μητέρας του και όχι Ruiz, που ήταν το όνομα του πατέρα του.
 3) Συνίδρυσε το καλλιτεχνικό κίνημα του Κυβισμού με τον Georges Braque.
 4) Θεωρήθηκε παιδί θαύμα. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την κλίση του και 14άρων χρονών έγινε δεκτός στην Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.
 5) «Οι δεσποινίδες της Αβινιόν» και η «Γκερνίκα» είναι από τα πιο διάσημα έργα του.


                                                                 Οι δεσποινίδες της Αβινιόν

6) Τα έργα του χωρίζονται σε 4 περιόδους: α) Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904), β)Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907), γ) Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912) και δ) Συνθετικός κυβισμός (1912-1915)
 7) Σε όλη του τη ζωή ακολουθούσε τη συμβουλή ενός γιατρού που του είχε πει: «κάνε πολύ σεξ και πίνε κόκκινο κρασί».
 8)  Έγραψε ποιήματα και δύο θεατρικά έργα («Τα τέσσερα κοριτσάκια» και «Ο πόθος πιασμένος απ' την ουρά»). Στα ελληνικά κυκλοφορούν «Τα τέσσερα κοριτσάκια» από τις εκδόσεις Άγρα, σε μετάφραση Ανδρέα Εμπειρίκου.
 9) Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε απομονωμένος στο σπίτι του με τη συντροφιά της Jacqueline Roque, της τελευταίας του συζύγου.
10)  Πέθανε σε ένα δείπνο με φίλους σε ένα χωριό έξω από τις Κάννες, τη Μουζέν, δίπλα στην τελευταία του σύντροφο. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Πιείτε στην υγειά μου».
                                                             

 Ο Πικάσο και η Γκουέρνικα


Η Γκουέρνικα (Guernica) είναι ίσως το διασημότερο έργο του Πικάσο. Βρίσκεται στο Μουσείο Reina Sofia στη Μαδρίτη και έχει διαστάσεις 3,5 m x 7,8 m. Περιγράφει τη βιαιότητα του πολέμου αντλώντας έμπνευση από τον βομβαρδισμό της ομώνυμης πόλης της χώρας των Βάσκων στις 26 Απριλίου 1937, στο πλαίσιο του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Στο βομβαρδισμό σκοτώθηκαν 1.650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης. Εκείνες τις ημέρες ο Ισπανός ζωγράφος έπρεπε να ετοιμάσει έναν πίνακα ως παραγγελία της Ισπανικής Δημοκρατικής Κυβέρνησης για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού. Ο Πικάσο, συγκλονισμένος από το περιστατικό, εμπνέεται τον πίνακά του και τον ολοκληρώνει μέσα σε μόλις ένα μήνα.
Στον πίνακα χρησιμοποιεί συμβολική γλώσσα και δε βάζει ως θέμα του βόμβες και ερείπια. Κυρίαρχες μορφές είναι ένας ταύρος, ένα άλογο και τέσσερις γυναίκες που θρηνούν κρατώντας νεκρά μωρά.

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

«Nα είσαι πολύ μακριά…»




Το κείμενο αυτό είναι από το ένα από τα τρία βιβλία – ημερολόγια που έχει γράψει ο ίδιος ο Κρισναμούρτι  και κυκλοφορεί  στα ελληνικά από τις Εκδόσεις  Καστανιώτη με τον τίτλο Σημειώσεις. Όμως, ειδικά αυτό το κείμενο, όπως και κάποια άλλα, ανήκει στις τριάντα δύο επιπλέον σελίδες του ημερολογίου του Κρισναμούρτι που ανακαλύφτηκαν καταχωνιασμένες σε κάποιο συρτάρι το 2000, δεκατέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του και είκοσι τέσσερα από την πρώτη έκδοση του βιβλίου, στην οποία βασίστηκε και η ελληνική μετάφραση.  Είναι ενδιαφέρον ότι τέσσερα χρόνια ύστερα από αυτή την καταγραφή στο ημερολόγιό του, τον Οκτώβριο του 1966, στην Πέμπτη Ομιλία που έδωσε τότε στη Νέα Υόρκη, χρησιμοποίησε δημόσια αυτή την προσωπική του αίσθηση μεταφέροντάς τη στο ακροατήριό του με αυτό τον τρόπο : «…Πρέπει  να υπάρξει μια καινούργια κοινωνία, μια καινούργια κοινότητα  ανθρώπων, που παρόλο που θα ζούνε μέσα στον κόσμο δεν θ’ ανήκουνε στον κόσμο. Η ευθύνη για τον ερχομό μιας τέτοιας κοινωνίας είναι δική σας …»


                                                                                                                       7 ΜΑΡΤΙΟΥ 1962

Δεν θα πρέπει  ποτέ να είσαι για πολύ εδώ. να είσαι πολύ μακριά, έτσι ώστε να μην μπορούν να σε βρουν, να μην μπορούν να σε «πλησιάσουν» για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, για να σε πλάσουν όπως θέλουν.

Να είσαι τόσο μακριά όσο και τα βουνά, όσο ο αμόλυντος αέρας·  να είσαι τόσο μακριά ώστε να μην έχεις ούτε σχέσεις ούτε οικογένεια ούτε χώρα· να είσαι τόσο ώστε ούτε εσύ να μην ξέρεις πού είσαι.

Μην τους αφήσεις να σε βρουν· μην έρχεσαι σε πάρα πολύ κοντινή επαφή μαζί τους. Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου ούτε κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις·  κράτα μια απόσταση που να μην μπορεί κανείς να τη διασχίσει ‘ έχε πάντα ανοιχτό ένα «πέρασμα»  που να μην μπορεί κανείς να έρθει σε σένα απ΄ αυτό.

Μην κλείσεις την πόρτα γιατί δεν υπάρχει πόρτα, μόνο ένα ανοιχτό, ατελείωτο πέρασμα· αν κλείσεις οποιαδήποτε πόρτα, εκείνοι θα είναι πολύ κοντά σε σένα, και τότε είσαι χαμένος.

Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου δεν μπορεί να σε φτάσει η αναπνοή τους, γιατί η αναπνοή τους ταξιδεύει πολύ μακριά και πολύ βαθιά’ μη  μολύνεσαι απ’ αυτούς, από τα λόγια τους, από τις χειρονομίες τους, από τις φοβερές γνώσεις τους’  έχουν φοβερές γνώσεις, αλλά να βρίσκεσαι πολύ μακριά τους, εκεί όπου ούτε εσύ δεν θα μπορείς να σε βρεις. Γιατί σε περιμένουν στην άλλη γωνία, μέσα σε κάθε σπίτι, για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, για να σε πλάσουν όπως θέλουν, για να σε κάνουν κομμάτια κι ύστερα να σε συναρμολογήσουν πάλι σύμφωνα με τη δική τους εικόνα.

Οι θεοί τους – οι μικροί και οι μεγάλοι –είναι «κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους», σκαλισμένοι από το νου ή από τα χέρια τους.

Σε περιμένουν: ο άνθρωπος της εκκλησίας και ο κομμουνιστής, ο πιστός και ο άπιστος, γιατί και οι δύο είναι το ίδιο’ νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί, αλλά δεν είναι γατί και οι δύο θα σου κάνουν πλύση εγκεφάλου μέχρι να γίνεις ένας απ’ αυτούς, μέχρι να επαναλαμβάνεις τα λόγια τους, μέχρι να λατρέψεις τους θεούς τους, τους παλιούς και τους καινούργιους· έχουν στρατούς στο όνομα των θεών τους και των πατρίδων τους και είναι ειδικοί στο να σκοτώνουν.

Μένε μακριά, γιατί σε περιμένουν ο εκπαιδευτικός και ο επιχειρηματίας· ο ένας σε εκπαιδεύει για τον άλλο, για να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας τους, που είναι κάτι θανατερό. Έχουν κατασκευάσει αυτό το πράγμα που το ονομάζουν «κοινωνία και οικογένεια»· αυτά τα δύο είναι οι αληθινοί θεοί τους, το δίχτυ όπου θα μπλεχτείς. Θα σε κάνουν επιστήμονα, μηχανικό ή ειδικό σε κάτι, σχεδόν στα πάντα: από τη μαγειρική και την αρχιτεκτονική έως τη φιλοσοφία.

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Σε εφαρμογή ξανά ο αντικαπνιστικός με τσουχτερά πρόστιμα!



Τελικά τους ενδιαφέρει πολύ μα πάρα πολύ η υγεία μας(;) το ότι δεν έχει ο κόσμος χρήματα να βάλει πετρέλαιο η του κόβουν το ηλεκτρικό, και από της αναθυμιάσεις φεύγει κοριτσάκι δέκα τριών ετών τσιμουδιά(;) το ότι σχεδόν τα πάντα είναι δηλητηριασμένα από αυτά που μας ψεκάζουν τσιμουδιά(;) το ότι θα βγάλουν τον κόσμο σε αντίσκηνα που δεν έχει να πληρώσει το δάνειο για την πρώτη του κατοικία από δική τους υπαιτιότητα τσιμουδιά(;) το ότι από την στενοχώρια τους κάποιοι δίνουν τέλος στη ζωή τους τσιμουδιά(;) το ότι το νερό θα ανήκει πλέον σε εταιρίες τσιμουδιά(;) για τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα τσιμουδιά(;) το ότι εξαφανίζονται σταδιακά η μέλισσες από τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους τσιμουδιά(;) το ότι το γάλα περιέχει καζεΐνη δηλητηριάζοντας μας σταδιακά τσιμουδιά(;) το ότι η οδοντόπαστες και πολλά άλλα όπως,( Φθοριωμένο μαγειρικό αλάτι, μαγείρεμα σε αντικολλητικά σκεύη, με επικάλυψη Teflon, Κρασί,  κάπνισμα, Μπύρα, Τσάι, Χυμοί, Ψάρια και Θαλασσινά, Βρεφικές τροφές), περιέχουν φθόριο άκρως επιβλαβή για την υγεία μας τσιμουδιά(;) 

Άκρα σιωπή σε όλα αυτά· άλλα ο καπνός ενοχλεί(;)

Εδώ θα παραθέσω μερικά στοιχεία από την  ομοιοπαθητική Materia Medica. Από τα δυο χιλιάδες περίπου συμπτώματα του προγράμματος ( ORGANON 2001) ξεχώρισα και σας παραθέτω μερικά για να δείτε πόσο επιβλαβές είναι το φθόριο και τι μπορεί να παρουσιάσει σε αδρή μορφή. Και βέβαια που μπορεί να βοηθήσει ως ομοιοπαθητικό φάρμακο. (Απέχθεια στα μέλη της οικογένειας / στα όρια παραφροσύνης, απέχθεια στα μέλη της οικογένειας / μιλά ευχάριστα στους άλλους, απέχθεια στους γονείς, απέχθεια για τις γυναίκες, εχθρότητα αδικαιολόγητη, εχθρότητα και εκδίκηση, ηλιθιότητα, πρόστυχος, λάγνος, συγκέντρωση δύσκολη, άγχος με εφίδρωση, φόβο θανάτου, οργή, μανία, με την συνομιλία επιδεινώνετε, ξεχνά λησμονεί, αδυναμία της μνήμης, νυμφομανία,  ανικανότητα να συναισθανθεί υπευθυνότητα, ευαίσθητος, υπερευαίσθητος στο θόρυβο το πρωί, άγχος σε ασκίτη, κατάθλιψη σε προβλήματα ήπατος υδρωπικία, φόβος ήπαρ υδρωπικία, εξάντληση της ψυχοδιανόησης, διανοητική εξάντληση, εγκέφαλος σε υπερκόπωση /σε ασκίτη, ψευδαισθήσεις / πρέπει να διαλύσει το γάμο, επιθυμία να ξεσκεπάζετε το πρωί, αδυναμία, κομμάρες, αιφνίδια το βράδυ, δείλια, κονδυλώματα, σατυρίαση, στύσεις ελλείπουσες ξαφνικά, υδροκήλη στα γεννητικά όργανα, σεξουαλική επιθυμία ελλείπουσα, αποκρουστικές φανταστικές φαντασιώσεις, παραισθήσεις της φαντασίας, ανικανοποίητος, ότι βρίσκεται σε συνεχή προσπάθεια,).

Αναφέρθηκα περισσότερο με στοιχεία για το φθόριο διότι, ανάμεσα στις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου περιλαμβάνονται τόσο η κριτική σκέψη, όσο και ικανότητα αντίδρασης σε πράγματα με τα οποία διαφωνούμε. Καταλαβαίνεται γιατί το αναφέρω. Το φθόριο χρησιμοποιείτε ως μέσο μαζικού έλεγχου Mind Control και δεν είναι μόνο αυτό αλλά και πολλά ακόμη. Αλήθεια τη να πρωτοπείς…



Αν οι υπεύθυνοι αυτού του κράτους ήθελαν  πραγματικά να βοηθήσουν τη Δημόσια Υγεία θα το έκαναν. Το θέμα είναι ότι όλοι η σχεδόν όλοι εδώ, και όχι μόνο, μας κοροϊδεύουν.

Κάθε χρόνο, χιλιάδες γιατροί και άλλα μέλη της «Αντί – Καπνιστικής Ιεράς Εξέτασης» ξοδεύουν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια διαδίδοντας αυτό, που χωρίς αμφιβολία, αποτελεί τη μεγαλύτερη παραπλανητική -σίγουρα όχι την μόνη- αν και κοινωνικά πετυχημένη, απάτη στην ανθρωπότητα. Έχοντας την υποστήριξη των περισσοτέρων κυβερνήσεων της Δύσης, αυτοί οι Οργουελικοί λομπίστες καταδιώκουν με φανατικό ζήλο αυτό που ξεπερνά κατά πολύ, την απόφαση για τη γελοία καταστροφική περίοδο της ποταπαγόρευσης στην Αμερική που ξεκίνησε το 1919 και κράτησε μέχρι το 1933, αναφέρει ο Joe Vialls και συνεχίζει …

Και βέβαια επειδή έρχονται Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά σκεφτήκαν να μας δωρίσουν(;)  

Διαβάστε εδώ την εγκύκλιο.

Ακόμη μια προσπάθεια να εφαρμοστεί ο αντικαπνιστικός νόμος κάνει το υπουργείο Υγείας.
 Με επείγουσα, εγκύκλιο του δίνει την εντολή να ξεκινήσουν εντατικοί έλεγχοι και τα συνεργεία θα επιβάλλουν πρόστιμα στους επιχειρηματίες που δεν έχουν συμμορφωθεί με το νόμο του 2011 αλλά και στους καπνιστές οι οποίοι κινδυνεύουν να πληρώσουν πρόστιμο έως και 500 ευρώ.

Το ταξίδι



Είναι ένα ταξίδι που πρέπει να το κάνει κανείς ολομόναχος, χωρίς συντρόφους ή συζύγους ή βιβλία.
Ξεκινάς αυτό το ταξίδι μόνο όταν έχεις δει πραγματικά αυτή την αλήθεια: ότι πρέπει να βαδίσεις ολομόναχος. Και τότε είσαι μόνος. 

Και βαδίζεις χωρίς πίκρα ή κυνισμό, χωρίς απελπισία, αλλά επειδή βλέπεις το γεγονός ότι η μοναξιά είναι απόλυτα απαραίτητη.

Το γεγονός αυτό και η αντίληψη αυτού του γεγονότος κάνουν κάποιον ελεύθερο να βαδίσει μόνος του. 

Το βιβλίο, ο σωτήρας, ο δάσκαλος, όλα αυτά είσαι εσύ. Πρέπει, λοιπόν, να ερευνήσεις μέσα σου, πρέπει να μάθεις τον εαυτό σου. Κι αυτό δεν σημαίνει να συσσωρεύσεις γνώση για τον εαυτό σου κι ύστερα μ’ αυτή τη γνώση να κοιτάζεις την κίνηση της ίδιας σου της σκέψης.

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Το Κάπνισμα Προστατεύει από τον Καρκίνο των Πνευμόνων



Ο λόγος που οι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα είναι γιατί τους έπεισαν πως αν δεν φάνε θα πεθάνουν.
Δεν πεθαίνουν από την έλλειψη φαγητού αλλά από την πίστη τους ό,τι η έλλειψη θα τους σκοτώσει.
Ο μόνος λόγος που πεθαίνουν οι άνθρωποι, είναι γιατί πιστεύουν –έτσι τους έπεισαν-


πως πρέπει να πεθάνουν … και πεθαίνουν.

Κάθε χρόνο, χιλιάδες γιατροί και άλλα μέλη της «Αντί – Καπνιστικής Ιεράς Εξέτασης» ξοδεύουν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια διαδίδοντας αυτό, που χωρίς αμφιβολία, αποτελεί τη μεγαλύτερη παραπλανητική -σίγουρα όχι την μόνη- αν και κοινωνικά πετυχημένη, απάτη στην ανθρωπότητα. Έχοντας την υποστήριξη των περισσοτέρων κυβερνήσεων της Δύσης, αυτοί οι Οργουελικοί λομπίστες καταδιώκουν με φανατικό ζήλο αυτό που ξεπερνά κατά πολύ, την απόφαση για τη γελοία καταστροφική περίοδο της ποταπαγόρευσης στην Αμερική που ξεκίνησε το 1919 και κράτησε μέχρι το 1933, αναφέρει ο Joe Vialls και συνεχίζει …

Σήμερα μελετάμε την Αμερικανική ποταπαγόρευση νιώθοντας δικαιολογημένη έκπληξη.. Είναι ποτέ δυνατόν ένα ολόκληρο έθνος να επέτρεψε, σε μία πολύ μικρή ομάδα φανατισμένων, να του απαγορεύσει να καταναλώνει μία μπύρα ή ένα ουίσκι; Δυστυχώς, ναι είναι δυνατόν, παρόλο που δεν υπάρχουν ικανοποιητικές αποδείξεις ότι το αλκοόλ προκαλεί βλάβες στον άνθρωπο, εκτός και αν καταναλώνεται σε πραγματικά υπερβολικές ποσότητες και έντονες συχνότητες.

Αλίμονο, όμως, αυτό που ενδιέφερε αυτή την φανατισμένη ομάδα, δεν ήταν η προστασία απέναντι στο αλκοόλ. Ο πραγματικός τους και μοναδικός σκοπός τους ήταν ποιος θα ελέγχει ποιον. Οι Αμερικανοί φαινομενικά «διέπρατταν αμαρτία» με το να απολαμβάνουν μερικά αλκοολούχα ποτά και οι πουριτανοί μιλώντας εκ μέρους του θεού αποφάσισαν να επέμβουν ώστε να τους κάνουν να νιώσουν μίζεροι και φυσικά να τους ελέγξουν μέσω του φόβου και της μιζέριας. Αυτό κάτι μου θυμίζει σήμερα εδώ στην Ευρώπη !!!

Αν και δεν συνδέονται άμεσα μεταξύ τους το αλκοόλ και το τσιγάρο, η ιστορία της Αμερικανικής ποταπαγόρευσης είναι σημαντική, γιατί μας βοηθά να καταλάβουμε πώς ένας εξαιρετικά μικρός αριθμός φανατικών ζηλωτών, κατόρθωσε να ελέγχει τις συμπεριφορές και τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Σήμερα το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους καπνιστές, αν και αυτή τη φορά ο έλεγχος βρίσκεται στα χέρια των ζηλωτών της κυβέρνησης και των ανίδεων ιατρικών επαγγελματιών, παρά στα χέρια των φανατισμένων θρησκόληπτων. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο, αποφασίζουν λίγοι για κάποιο θέμα, φανατικά και με δογματισμό και το επιβάλλουν σε όλους τους υπόλοιπους.

Συγκεκριμένες κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι οι κάποιες ενέργειές τους στο παρελθόν έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την πρόκληση καρκίνου του πνεύμονα και του δέρματος στον κόσμο σήμερα. Για αυτό το λόγο κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να αποποιηθούν την ευθύνη και τις οικονομικές επιπτώσεις μακριά από αυτές και να την μεταφέρουν στο ακίνδυνο οργανικό καπνό. Όπως θα αναφέρουμε και αργότερα ο ταπεινός οργανικός καπνός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, υποστηρίζουμε ότι παρέχει μία εκπληκτικά υγιεινή προστασία.

Δεν αντιμετωπίζουν όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο το ίδιο πρόβλημα. Η Ιαπωνία και η Ελλάδα έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ενήλικων καπνιστών στον κόσμο, αλλά τα λιγότερα κρούσματα καρκίνου στον πνεύμονα. Στον αντίποδα αυτών, η Αμερική, η Αυστραλία, η Ρωσία και μερικά νησιωτικά συμπλέγματα στον Ν.Ειρηνικό έχουν το μικρότερο αριθμό ενηλίκων καπνιστών, αλλά ένα μεγάλο αριθμό περιστατικών καρκίνου στον πνεύμονα. Αυτό είναι ένα στοιχείο σχετικά με την αποκάλυψη του πιο παράλογου, αλλά αρκετά καλά ριζωμένου ψέματος στην ιστορία της δυτικής ιατρικής ότι «το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο στον πνεύμονα».

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ποιος από τους 4 τύπους γονέων είστε;



Έχουμε άραγε αναρωτηθεί ποτέ τι είδους γονείς είμαστε; Απαντάμε συχνότερα με «όχι» στα παιδιά ή πάλι η λέξη «όρια» απουσιάζει από το λεξιλόγιό μας; Συζητάμε μαζί τους πριν από τη λήψη κάποιας σημαντικής για την οικογένεια απόφασης ή απλά τους την ανακοινώνουμε;

Όπως προκύπτει, ο τρόπος με τον οποίο ανατρέφουμε και διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας καθορίζει και τον τύπο του γονέα που μας αντιπροσωπεύει. Η Αικ. Μαριδάκη-Κασσωτάκη, καθηγήτρια Ψυχολογίας και διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης της Οικογένειας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, ασχολήθηκε με το θέμα της γονεϊκής τυπολογίας στην Ελλάδα εκπονώντας σειρά μελετών, ορισμένες σε συνεργασία με την ερευνητική της ομάδα στο ίδιο πανεπιστήμιο. Τα πορίσματα που προκύπτουν από τα ερωτηματολόγια, τα οποία διανεμήθηκαν σε 1.572 πατέρες, ηλικίας 44 ετών, και 2.472 μητέρες, ηλικίας 35 ετών, από 13 διαφορετικά διαμερίσματα της χώρας, οδηγούν στην ανάδειξη τεσσάρων κυρίαρχων γονεϊκών τύπων: του υποστηρικτικού, του αυταρχικού, του επιτρεπτικού και του αυστηρού.

Ποια είναι όμως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθενός; Η κ. Μαριδάκη αναλύει διεξοδικά το προφίλ τους: «Ο υποστηρικτικός γονέας θέτει όρια στη συμπεριφορά των παιδιών του, αλλά ταυτόχρονα συζητά μαζί τους και τους παρέχει εξηγήσεις, όποτε χρειαστεί. Ελέγχει τα παιδιά του με αγάπη και οι απαιτήσεις του από αυτά είναι λογικές. Ενισχύει συχνά τις προσπάθειές τους και διατηρεί μεγάλες προσδοκίες από αυτά. Αποδέχεται τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες τους, ενώ ασκεί έλεγχο στη συμπεριφορά τους για να μην αποκλίνει από τα όρια του αποδεκτού. Αυταρχικός είναι ο γονέας που ασκεί υπέρμετρο έλεγχο στη συμπεριφορά των παιδιών του, προσπαθεί να επιβάλει σε αυτά το δικό του αξιακό σύστημα και να διαμορφώσει, ελέγξει και αξιολογήσει τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με προκαθορισμένα πρότυπα. Έχει πολλές απαιτήσεις από τα παιδιά του και προσδοκά από αυτά σκληρή εργασία, σεβασμό και αναντίρρητη υπακοή, ενώ δεν διστάζει να χρησιμοποιεί συχνά την τιμωρία ως μέσο διαπαιδαγώγησης. Ο επιτρεπτικός γονέας έχει πολύ λίγες απαιτήσεις από τα παιδιά του, ασκεί ελάχιστο έλεγχο στη συμπεριφορά τους, σπάνια τα τιμωρεί και πολύ συχνά συντάσσεται με παρορμήσεις τους. Τέλος, ο αυστηρός γονέας μαλώνει τα παιδιά του όταν φέρονται άσχημα, κάνει διαρκώς συστάσεις για να βελτιωθεί η συμπεριφορά τους και δεν διαπραγματεύεται τους τρόπους διαπαιδαγώγησης που εφαρμόζει». Όπως επισημαίνει η ίδια, «αν και οι τρεις από τους παραπάνω τύπους είναι ανάλογοι με αυτούς που έχουν διαπιστωθεί σε μελέτες στον διεθνή χώρο, στη χώρα μας «ενδημεί» και ο αυστηρός τύπος γονέα, ο οποίος δεν ταυτίζεται με κανέναν από τους γονεϊκούς τύπους που αναφέρονται σε μελέτες διεθνώς. Για το λόγο αυτό, ο αυστηρός γονέας είναι τύπος που μπορεί να χαρακτηρίσει ιδιαίτερα τον Έλληνα γονέα», καταλήγει.

Πόσο «επικίνδυνοι» είναι οι φιλελεύθεροι γονείς;



Είστε υπερβολικά ανεκτικοί και υποχωρητικοί με τα παιδιά σας και αρνείστε να τους βάλετε όρια στο όνομα του φιλελευθερισμού; Ο νευροψυχίατρος και ειδικευμένος σε θέματα συμπεριφοράς D.r David Sack, μας λέει γιατί οι φιλελεύθεροι γονείς είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους αυταρχικούς!

Ο γνωστός φιλελεύθερος φιλόσοφος Μοντεσκιέ έλεγε: «Ελευθερία δεν είναι το να κάνει κανείς ό,τι θέλει αλλά το να μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει». Σήμερα πολλοί γονείς βασιζόμενοι σε μια λανθασμένη ή ψεύτικη έννοια του φιλευθερισμού αναπτύσσουν μια υπερβολικά ανεκτική συμπεριφορά προς τα παιδιά τους, με καταστροφικά –πολλές φορές- αποτελέσματα.

Τα χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων γονιών

Οι ανεκτικοί και φιλελεύθεροι γονείς φοβούνται να υποστηρίξουν ανοικτά τις απόψεις και τα πιστεύω τους και  αποφεύγουν τη σύγκρουση με κάθε τρόπο.

Αισθάνονται αδύναμοι να εμποδίσουν την προκλητική συμπεριφορά των παιδιών τους και  φτάνουν να την θεωρούν ένα αναγκαίο κακό.

Γιατί είναι λάθος

Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι οι γονείς του έχουν διαφορετικό ρόλο από εκείνο και ότι φροντίζουν για την ασφάλειά του. Τα όρια χρειάζονται γιατί κάποιος οφείλει να είναι υπεύθυνος και να φροντίζει τα πρέπει που είναι πιο σημαντικά από τα θέλω. Είναι πολύ τρομακτικό για ένα παιδί να σκέφτεται ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για εκείνο σε ένα κόσμο που πιθανόν του φαίνεται τρομακτικός.

Όταν όλες οι επιθυμίες του παιδιού ικανοποιούνται ακόμα και εις βάρος κάποιου άλλου, εκείνο θεωρεί πως όλες οι σχέσεις λειτουργούν κατά αυτόν τον τρόπο. Αυτό θα του δημιουργήσει προβλήματα στη σύναψη φιλικών και ερωτικών σχέσεων αργότερα, αφού κάθε φορά θα θεωρεί τις δικές του επιθυμίες σημαντικότερες. Τα παιδιά που μεγαλώνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο συνήθως καταλήγουν εγωκεντρικοί ενήλικες.

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Αλλοπαθητικά διαταραγμένες ή καταπιεσμένες περιπτώσεις





Κάθε ομοιοπαθητικός  γιατρός,  χωρίς  εξαίρεση,  αντιμετωπίζει  συνεχώς  ασθενείς που παίρνουν  τώρα  ή που έχουν πάρει αλλοπαθητικά φάρμακα πριν από την πρώτη ομοιοπαθητική συνέντευξη. 



Εάν τα αλλοπαθητικά φάρμακα δεν είναι πολύ ισχυρά ή εάν ο ασθενής τα έπαιρνε μόνο περιστασιακά, τότε τα διακόπτουμε και περιμένουμε 15-30 ημέρες πριν πάρουμε όλο το ομοιοπαθητικό ιστορικό. Έτσι, θα περάσει αρκετός χρόνος, ώστε να ξεκαθαρίσει η εικόνα σε περιπτώσεις που έπαιρναν π.χ. αναλγητικά για ημικρανίες, καταπραϋντικά για τον ύπνο ή ηρεμιστικά για τα «νεύρα».

Τα πραγματικά προβλήματα όμως, παρουσιάζονται σε ασθενείς που έπαιρναν πολύ δυνατά αλλοπαθητικά φάρμακα για πολλά χρόνια ή δεκαετίες. Αυτό συμβαίνει συχνότερα σε περιπτώσεις με χρόνια άσθμα, χρόνια ρευματοειδή αρθρίτιδα, επιληψία, χρόνιες καρδιοπάθειες και σοβαρές διανοητικές διαταραχές.

Εάν τέτοιες περιπτώσεις έχουν αντιμετωπιστεί με ισχυρά αλλοπαθητικά φάρμακα επί μεγάλο χρονικό διάστημα, τα κυριότερα συμπτώματα καταπιέζονται έντονα προς βαθύτερες περιοχές του οργανισμού και ο αμυντικός μηχανισμός εμποδίζεται σοβαρά στη δράση του.

Από όλα τα αλλοπαθητικά φάρμακα, εκείνα που φαίνεται να εμποδίζουν περισσότερο τη δράση του αμυντικού μηχανισμού και να τον εξασθενούν βαθιά, είναι τα κορτικοστεροειδή και η ACTH,εφ’ όσον λαμβάνονται συστηματικά για μια περίοδο από μερικούς μήνες μέχρι αρκετά χρόνια, είτε από το στόμα είτε ενδομυϊκά είτε ενδαρθρικά ή υποδόρια. Δεν έχει ξεκαθαριστεί γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά από την ομοιοπαθητική πείρα φαίνεται ότι ασθενείς που παίρνουν αυτά τα φάρμακα χρόνια, είναι σαφώς αδύνατο να θεραπευτούν. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η αναπόφευκτη δυσκολία να βρεθεί το σωστό φάρμακο, επειδή ο ασθενής παίρνει τα κορτικοστεροειδή, αλλά έχει επίσης παρατηρηθεί ότι, ακόμα και το σωστό φάρμακο εμποδίζεται να δράσει ολοκληρωτικά με την παρουσία τέτοιων φαρμάκων.

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Χένρυ Μίλερ, Κρισναμούρτι



Υπάρχει  ένα όνομα  που έχω συγκρατήσει  και το οποίο ξεχωρίζει καθώς βρίσκεται σε αντίθεση με καθετί  αποκρυφιστικό, ύποπτο, θολό, θεωρητικό και  υποδουλωτικό: Κρισναμούρτι. Να ένας άνθρωπος της εποχής μας, του εικοστού αιώνα, που μπορείς να πεις ότι είναι Δάσκαλος της Πραγματικότητας. Είναι μοναδικός. Έχει απαρνηθεί τα περισσότερα πράγματα απ΄ οποιονδήποτε άνθρωπο μπορώ να σκεφτώ εκτός από τον Χριστό. Είναι τόσο απλό  να τον καταλάβεις, ώστε μετά είναι εύκολη η κατανόηση του μπερδέματος (από κάποιους) που ακολούθησε την καθαρότητα και την αμεσότητα των λόγων και των πράξεών του.

Οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να δεχτούν ό,τι είναι εύκολο να  το πιάσεις. Από κάποια διαστροφή μεγαλύτερη κι απ΄ όλες τις πονηριές του Σατανά, ο άνθρωπος αρνείται να αναγνωρίσει τα ίδια του τα δικαιώματα που του τα έδωσε ο Θεός, κι έτσι: αναζητάει λύτρωση ή σωτηρία από και με ενδιάμεσους· ψάχνει να βρει οδηγούς, συμβούλους, αρχηγούς, συστήματα, τελετουργίες· γυρεύει  απέξω  λύσεις  που βρίσκονται μέσα  στο  στήθος  του·  βάζεις τη μάθηση πάνω από τη σοφία, τη δύναμη πάνω από την τέχνη της  διάκρισης· αλλά πάνω απ΄ όλα αρνείται να δουλέψει για τη δική του απελευθέρωση, υποκρινόμενος ότι τάχα πρέπει  πρώτα  να απελευθερωθεί «ο κόσμος».                                                     
Ωστόσο, όπως έχει τονίσει ο Κρισναμούρτι  ξανά και ξανά, το παγκόσμιο πρόβλημα συνδέεται με το πρόβλημα του ατόμου. 

Η αλήθεια είναι πάντα στο παρόν, η Αιωνιότητα είναι εδώ και τώρα. Και η σωτηρία; 
Τι είναι αυτό που θέλεις να σώσεις, ω άνθρωπε; Το ασήμαντο εγώ σου; Την ψυχή σου; Την ταυτότητά σου; Παράτα τα και τότε θα βρεις τον εαυτό σου. 
Μην ανησυχείς για το θεό, ο θεός ξέρει να φροντίζει τον Εαυτό του. Καλλιέργησε τις αμφιβολίες σου, αγκάλιασε κάθε είδους εμπειρία συνέχισε να επιθυμείς, αγωνίσου όχι για να θυμάσαι ούτε για να ξεχνάς αλλά για να αφομοιώνεις και να ολοκληρώνεις τις εμπειρίες σου.

Σε  γενικές γραμμές αυτός είναι περίπου ο τρόπος που μιλάει ο Κρισναμούτι. θα πρέπει κάποιες φορές να είναι βαρετό να απαντά σε όλες τις ασήμαντες, ανόητες ερωτήσεις που του κάνουν πάντα οι άνθρωποι. Απελευθερωθείτε, μας παροτρύνει. Κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σας, γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί. Αυτή η φωνή από την ερημιά είναι φυσικά η φωνή ενός ηγέτη. Όμως, ο Κρισναμούρτι  έχει  απαρνηθεί και αυτόν το ρόλο.

Ήταν ο Carlo Suares  με το βιβλίο του για τον Κρισναμούρτι ( Ο Χένρυ Μίλερ αναφέρεται στο βιβλίο Krishnamurti των Εκδόσεων Adyar, Παρίσι, 1932. Σήμερα κυκλοφορεί με τον τίτλο Krishnamurti et lunite humaine από τις Εκδόσεις Le Cercle du Livre, Παρίσι, 1950.)  που μου άνοιξε τα μάτια γι΄ αυτό το φαινόμενο που ζει ανάμεσά μας. Το διάβασα πρώτα στο Παρίσι κι από τότε το έχω διαβάσει κάμποσες φορές. Δεν υπάρχει κανένα άλλο βιβλίο που να διάβασα τόσο επίμονα, που να έχω κάνει τόσο άφθονες σημειώσεις, εκτός κι αν κάποτε βγουν «Τα Απόλυτα Άπαντά» του . Ύστερα από χρόνια αγώνα και αναζήτησης βρήκα χρυσάφι.

Δεν πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ούτε- ακόμα περισσότερο- ξέρω  τι γνώμη έχει ο ίδιος ο Κρισναμούρτι  γι’ αυτό. Δεν έχω συναντήσει τον Κρισναμούρτι ποτέ, μολονότι δεν υπάρχει άνθρωπος στη ζωή που θα το θεωρούσα μεγαλύτερο προνόμιο να τον συναντήσω όσο αυτόν. Περιέργως, ο τόπος διαμονής του δεν είναι μακριά από το δικό μου. Ωστόσο, νομίζω ότι αν αυτός ο άνθρωπος συμβολίζει κάτι, αυτό είναι το δικαίωμα να έχει κανείς την προσωπική του ζωή, που σίγουρα δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι στη διάθεση του κάθε Χ,Ψ και Ω που θέλει να τον γνωρίσει ή να πάρει απ’ αυτόν μερικά ψίχουλα σοφίας.

«Δεν μπορείτε ποτέ να με ξέρετε», ( Ο Μίλερ πήρε τη φράση από ομιλία του Κρισναμούρτι πριν από το 1930, αλλά παραθέτουμε εδώ την ίδια φράση και τι εννοεί ο Κρισναμούρτι από ένα σεμινάριο για ενήλικες που δόθηκε στο Σχολείο στο Μπρόκγουντ Παρκ στις 23 Σεπτεμβρίου 1978. 

«Δεν μπορείτε ποτέ να με ξέρετε. Μπορείτε να με συναντήσετε, δεν μπορείτε να με ξέρετε. Μπορείτε να ξέρετε την εικόνα μου, την καλή ή την κακή φήμη μου κ.λπ. Δεν μπορείτε να με ξέρετε στ΄ αλήθεια επειδή είμαι κάτι ζωντανό. Δεν μπορείς ποτέ, λοιπόν, να ξέρεις κάτι ζωντανό, μόνο κάτι νεκρό μπορείς να ξέρεις. Γι΄ αυτό δεν μπορείς να πεις ποτέ ‘’ ξέρω τη γυναίκα μου’’»)   λέει  κάπου. Είναι αρκετό να ξέρεις τι αντιπροσωπεύει ως ανθρώπινο πλάσμα και επί της ουσίας.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Ομοιοπαθητική Dr. J.T.Kent




Παρατηρήσεις του ομοιοπαθητικού Dr. J.T.Kent
 


Αυτές οι παρατηρήσεις του Dr. Kent  ίσως μπορούν να γίνουν το ξημέρωμα μιας νέας εποχής για την Ιατρική – της Ενεργειακής Ιατρικής.

Ο Δρ Kent  περιγράφει με λεπτομέρεια τις ιδιότητες της ζωτικής δύναμης, την οποία αποκαλεί «στοιχειώδη ουσία». 




Οι βαθυστόχαστες συλλήψεις του είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιβεβαιώνονται πανηγυρικά από την έρευνα για πολλές ακόμη δεκαετίες.

Α) Η στοιχειώδης ουσία είναι προικισμένη με μορφοποιητικό νου, διαμορφώνει δηλαδή την οικονομία ολόκληρου του ζωικού, φυτικού, και ορυκτού βασιλείου, ενεργώντας με ευφυή τρόπο. Η στοιχειώδης ουσία δίνει στο καθετί το δικό του τύπο ζωής, τα διακριτικά του χαρακτηριστικά… του δίνει ταυτότητα η οποία το διακρίνει απ΄ τα άλλα πράγματα. Το κρύσταλλο της γης έχει τη δική του δομή, τη δική του ταυτότητα, είναι προικισμένο με μια στοιχειώδη ουσία η οποία το ορίζει σαν διαφορετικό από καθετί άλλο στο ζωικό και στο ορυκτό βασίλειο.

Αυτό οφείλεται στον μορφοποιητικό νου της στοιχειώδους ουσίας… Τα φυτά αναπτύσσονται βάσει καθορισμένων μορφών. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο, από τη γέννησή του ως το θάνατό του. Υπάρχει μέσα του μια διαρκής ροή που οφείλεται στη στοιχειώδη ουσία. Ο άνθρωπος λοιπόν και όλες οι μορφές υπόκεινται σ΄ αυτή τη ροή.

Β) Αυτή η ουσία υπόκειται σε μεταβολές, με άλλα λόγια, μπορεί να ρέει με τάξη ή αταξία, μπορεί να είναι διαταραγμένη ή φυσιολογική…

Γ) Διαπερνά το σύνολο της υλικής υπόστασης, χωρίς να τη διαταράσσει ή να την αντικαθιστά…