Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Το Κάπνισμα Προστατεύει από τον Καρκίνο των Πνευμόνων



Ο λόγος που οι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα είναι γιατί τους έπεισαν πως αν δεν φάνε θα πεθάνουν.
Δεν πεθαίνουν από την έλλειψη φαγητού αλλά από την πίστη τους ό,τι η έλλειψη θα τους σκοτώσει.
Ο μόνος λόγος που πεθαίνουν οι άνθρωποι, είναι γιατί πιστεύουν –έτσι τους έπεισαν-


πως πρέπει να πεθάνουν … και πεθαίνουν.

Κάθε χρόνο, χιλιάδες γιατροί και άλλα μέλη της «Αντί – Καπνιστικής Ιεράς Εξέτασης» ξοδεύουν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια διαδίδοντας αυτό, που χωρίς αμφιβολία, αποτελεί τη μεγαλύτερη παραπλανητική -σίγουρα όχι την μόνη- αν και κοινωνικά πετυχημένη, απάτη στην ανθρωπότητα. Έχοντας την υποστήριξη των περισσοτέρων κυβερνήσεων της Δύσης, αυτοί οι Οργουελικοί λομπίστες καταδιώκουν με φανατικό ζήλο αυτό που ξεπερνά κατά πολύ, την απόφαση για τη γελοία καταστροφική περίοδο της ποταπαγόρευσης στην Αμερική που ξεκίνησε το 1919 και κράτησε μέχρι το 1933, αναφέρει ο Joe Vialls και συνεχίζει …

Σήμερα μελετάμε την Αμερικανική ποταπαγόρευση νιώθοντας δικαιολογημένη έκπληξη.. Είναι ποτέ δυνατόν ένα ολόκληρο έθνος να επέτρεψε, σε μία πολύ μικρή ομάδα φανατισμένων, να του απαγορεύσει να καταναλώνει μία μπύρα ή ένα ουίσκι; Δυστυχώς, ναι είναι δυνατόν, παρόλο που δεν υπάρχουν ικανοποιητικές αποδείξεις ότι το αλκοόλ προκαλεί βλάβες στον άνθρωπο, εκτός και αν καταναλώνεται σε πραγματικά υπερβολικές ποσότητες και έντονες συχνότητες.

Αλίμονο, όμως, αυτό που ενδιέφερε αυτή την φανατισμένη ομάδα, δεν ήταν η προστασία απέναντι στο αλκοόλ. Ο πραγματικός τους και μοναδικός σκοπός τους ήταν ποιος θα ελέγχει ποιον. Οι Αμερικανοί φαινομενικά «διέπρατταν αμαρτία» με το να απολαμβάνουν μερικά αλκοολούχα ποτά και οι πουριτανοί μιλώντας εκ μέρους του θεού αποφάσισαν να επέμβουν ώστε να τους κάνουν να νιώσουν μίζεροι και φυσικά να τους ελέγξουν μέσω του φόβου και της μιζέριας. Αυτό κάτι μου θυμίζει σήμερα εδώ στην Ευρώπη !!!

Αν και δεν συνδέονται άμεσα μεταξύ τους το αλκοόλ και το τσιγάρο, η ιστορία της Αμερικανικής ποταπαγόρευσης είναι σημαντική, γιατί μας βοηθά να καταλάβουμε πώς ένας εξαιρετικά μικρός αριθμός φανατικών ζηλωτών, κατόρθωσε να ελέγχει τις συμπεριφορές και τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Σήμερα το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους καπνιστές, αν και αυτή τη φορά ο έλεγχος βρίσκεται στα χέρια των ζηλωτών της κυβέρνησης και των ανίδεων ιατρικών επαγγελματιών, παρά στα χέρια των φανατισμένων θρησκόληπτων. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο, αποφασίζουν λίγοι για κάποιο θέμα, φανατικά και με δογματισμό και το επιβάλλουν σε όλους τους υπόλοιπους.

Συγκεκριμένες κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι οι κάποιες ενέργειές τους στο παρελθόν έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την πρόκληση καρκίνου του πνεύμονα και του δέρματος στον κόσμο σήμερα. Για αυτό το λόγο κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να αποποιηθούν την ευθύνη και τις οικονομικές επιπτώσεις μακριά από αυτές και να την μεταφέρουν στο ακίνδυνο οργανικό καπνό. Όπως θα αναφέρουμε και αργότερα ο ταπεινός οργανικός καπνός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, υποστηρίζουμε ότι παρέχει μία εκπληκτικά υγιεινή προστασία.

Δεν αντιμετωπίζουν όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο το ίδιο πρόβλημα. Η Ιαπωνία και η Ελλάδα έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ενήλικων καπνιστών στον κόσμο, αλλά τα λιγότερα κρούσματα καρκίνου στον πνεύμονα. Στον αντίποδα αυτών, η Αμερική, η Αυστραλία, η Ρωσία και μερικά νησιωτικά συμπλέγματα στον Ν.Ειρηνικό έχουν το μικρότερο αριθμό ενηλίκων καπνιστών, αλλά ένα μεγάλο αριθμό περιστατικών καρκίνου στον πνεύμονα. Αυτό είναι ένα στοιχείο σχετικά με την αποκάλυψη του πιο παράλογου, αλλά αρκετά καλά ριζωμένου ψέματος στην ιστορία της δυτικής ιατρικής ότι «το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο στον πνεύμονα».

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ποιος από τους 4 τύπους γονέων είστε;



Έχουμε άραγε αναρωτηθεί ποτέ τι είδους γονείς είμαστε; Απαντάμε συχνότερα με «όχι» στα παιδιά ή πάλι η λέξη «όρια» απουσιάζει από το λεξιλόγιό μας; Συζητάμε μαζί τους πριν από τη λήψη κάποιας σημαντικής για την οικογένεια απόφασης ή απλά τους την ανακοινώνουμε;

Όπως προκύπτει, ο τρόπος με τον οποίο ανατρέφουμε και διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας καθορίζει και τον τύπο του γονέα που μας αντιπροσωπεύει. Η Αικ. Μαριδάκη-Κασσωτάκη, καθηγήτρια Ψυχολογίας και διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης της Οικογένειας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, ασχολήθηκε με το θέμα της γονεϊκής τυπολογίας στην Ελλάδα εκπονώντας σειρά μελετών, ορισμένες σε συνεργασία με την ερευνητική της ομάδα στο ίδιο πανεπιστήμιο. Τα πορίσματα που προκύπτουν από τα ερωτηματολόγια, τα οποία διανεμήθηκαν σε 1.572 πατέρες, ηλικίας 44 ετών, και 2.472 μητέρες, ηλικίας 35 ετών, από 13 διαφορετικά διαμερίσματα της χώρας, οδηγούν στην ανάδειξη τεσσάρων κυρίαρχων γονεϊκών τύπων: του υποστηρικτικού, του αυταρχικού, του επιτρεπτικού και του αυστηρού.

Ποια είναι όμως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθενός; Η κ. Μαριδάκη αναλύει διεξοδικά το προφίλ τους: «Ο υποστηρικτικός γονέας θέτει όρια στη συμπεριφορά των παιδιών του, αλλά ταυτόχρονα συζητά μαζί τους και τους παρέχει εξηγήσεις, όποτε χρειαστεί. Ελέγχει τα παιδιά του με αγάπη και οι απαιτήσεις του από αυτά είναι λογικές. Ενισχύει συχνά τις προσπάθειές τους και διατηρεί μεγάλες προσδοκίες από αυτά. Αποδέχεται τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες τους, ενώ ασκεί έλεγχο στη συμπεριφορά τους για να μην αποκλίνει από τα όρια του αποδεκτού. Αυταρχικός είναι ο γονέας που ασκεί υπέρμετρο έλεγχο στη συμπεριφορά των παιδιών του, προσπαθεί να επιβάλει σε αυτά το δικό του αξιακό σύστημα και να διαμορφώσει, ελέγξει και αξιολογήσει τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με προκαθορισμένα πρότυπα. Έχει πολλές απαιτήσεις από τα παιδιά του και προσδοκά από αυτά σκληρή εργασία, σεβασμό και αναντίρρητη υπακοή, ενώ δεν διστάζει να χρησιμοποιεί συχνά την τιμωρία ως μέσο διαπαιδαγώγησης. Ο επιτρεπτικός γονέας έχει πολύ λίγες απαιτήσεις από τα παιδιά του, ασκεί ελάχιστο έλεγχο στη συμπεριφορά τους, σπάνια τα τιμωρεί και πολύ συχνά συντάσσεται με παρορμήσεις τους. Τέλος, ο αυστηρός γονέας μαλώνει τα παιδιά του όταν φέρονται άσχημα, κάνει διαρκώς συστάσεις για να βελτιωθεί η συμπεριφορά τους και δεν διαπραγματεύεται τους τρόπους διαπαιδαγώγησης που εφαρμόζει». Όπως επισημαίνει η ίδια, «αν και οι τρεις από τους παραπάνω τύπους είναι ανάλογοι με αυτούς που έχουν διαπιστωθεί σε μελέτες στον διεθνή χώρο, στη χώρα μας «ενδημεί» και ο αυστηρός τύπος γονέα, ο οποίος δεν ταυτίζεται με κανέναν από τους γονεϊκούς τύπους που αναφέρονται σε μελέτες διεθνώς. Για το λόγο αυτό, ο αυστηρός γονέας είναι τύπος που μπορεί να χαρακτηρίσει ιδιαίτερα τον Έλληνα γονέα», καταλήγει.

Πόσο «επικίνδυνοι» είναι οι φιλελεύθεροι γονείς;



Είστε υπερβολικά ανεκτικοί και υποχωρητικοί με τα παιδιά σας και αρνείστε να τους βάλετε όρια στο όνομα του φιλελευθερισμού; Ο νευροψυχίατρος και ειδικευμένος σε θέματα συμπεριφοράς D.r David Sack, μας λέει γιατί οι φιλελεύθεροι γονείς είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους αυταρχικούς!

Ο γνωστός φιλελεύθερος φιλόσοφος Μοντεσκιέ έλεγε: «Ελευθερία δεν είναι το να κάνει κανείς ό,τι θέλει αλλά το να μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει». Σήμερα πολλοί γονείς βασιζόμενοι σε μια λανθασμένη ή ψεύτικη έννοια του φιλευθερισμού αναπτύσσουν μια υπερβολικά ανεκτική συμπεριφορά προς τα παιδιά τους, με καταστροφικά –πολλές φορές- αποτελέσματα.

Τα χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων γονιών

Οι ανεκτικοί και φιλελεύθεροι γονείς φοβούνται να υποστηρίξουν ανοικτά τις απόψεις και τα πιστεύω τους και  αποφεύγουν τη σύγκρουση με κάθε τρόπο.

Αισθάνονται αδύναμοι να εμποδίσουν την προκλητική συμπεριφορά των παιδιών τους και  φτάνουν να την θεωρούν ένα αναγκαίο κακό.

Γιατί είναι λάθος

Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι οι γονείς του έχουν διαφορετικό ρόλο από εκείνο και ότι φροντίζουν για την ασφάλειά του. Τα όρια χρειάζονται γιατί κάποιος οφείλει να είναι υπεύθυνος και να φροντίζει τα πρέπει που είναι πιο σημαντικά από τα θέλω. Είναι πολύ τρομακτικό για ένα παιδί να σκέφτεται ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για εκείνο σε ένα κόσμο που πιθανόν του φαίνεται τρομακτικός.

Όταν όλες οι επιθυμίες του παιδιού ικανοποιούνται ακόμα και εις βάρος κάποιου άλλου, εκείνο θεωρεί πως όλες οι σχέσεις λειτουργούν κατά αυτόν τον τρόπο. Αυτό θα του δημιουργήσει προβλήματα στη σύναψη φιλικών και ερωτικών σχέσεων αργότερα, αφού κάθε φορά θα θεωρεί τις δικές του επιθυμίες σημαντικότερες. Τα παιδιά που μεγαλώνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο συνήθως καταλήγουν εγωκεντρικοί ενήλικες.

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Αλλοπαθητικά διαταραγμένες ή καταπιεσμένες περιπτώσεις





Κάθε ομοιοπαθητικός  γιατρός,  χωρίς  εξαίρεση,  αντιμετωπίζει  συνεχώς  ασθενείς που παίρνουν  τώρα  ή που έχουν πάρει αλλοπαθητικά φάρμακα πριν από την πρώτη ομοιοπαθητική συνέντευξη. 



Εάν τα αλλοπαθητικά φάρμακα δεν είναι πολύ ισχυρά ή εάν ο ασθενής τα έπαιρνε μόνο περιστασιακά, τότε τα διακόπτουμε και περιμένουμε 15-30 ημέρες πριν πάρουμε όλο το ομοιοπαθητικό ιστορικό. Έτσι, θα περάσει αρκετός χρόνος, ώστε να ξεκαθαρίσει η εικόνα σε περιπτώσεις που έπαιρναν π.χ. αναλγητικά για ημικρανίες, καταπραϋντικά για τον ύπνο ή ηρεμιστικά για τα «νεύρα».

Τα πραγματικά προβλήματα όμως, παρουσιάζονται σε ασθενείς που έπαιρναν πολύ δυνατά αλλοπαθητικά φάρμακα για πολλά χρόνια ή δεκαετίες. Αυτό συμβαίνει συχνότερα σε περιπτώσεις με χρόνια άσθμα, χρόνια ρευματοειδή αρθρίτιδα, επιληψία, χρόνιες καρδιοπάθειες και σοβαρές διανοητικές διαταραχές.

Εάν τέτοιες περιπτώσεις έχουν αντιμετωπιστεί με ισχυρά αλλοπαθητικά φάρμακα επί μεγάλο χρονικό διάστημα, τα κυριότερα συμπτώματα καταπιέζονται έντονα προς βαθύτερες περιοχές του οργανισμού και ο αμυντικός μηχανισμός εμποδίζεται σοβαρά στη δράση του.

Από όλα τα αλλοπαθητικά φάρμακα, εκείνα που φαίνεται να εμποδίζουν περισσότερο τη δράση του αμυντικού μηχανισμού και να τον εξασθενούν βαθιά, είναι τα κορτικοστεροειδή και η ACTH,εφ’ όσον λαμβάνονται συστηματικά για μια περίοδο από μερικούς μήνες μέχρι αρκετά χρόνια, είτε από το στόμα είτε ενδομυϊκά είτε ενδαρθρικά ή υποδόρια. Δεν έχει ξεκαθαριστεί γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά από την ομοιοπαθητική πείρα φαίνεται ότι ασθενείς που παίρνουν αυτά τα φάρμακα χρόνια, είναι σαφώς αδύνατο να θεραπευτούν. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η αναπόφευκτη δυσκολία να βρεθεί το σωστό φάρμακο, επειδή ο ασθενής παίρνει τα κορτικοστεροειδή, αλλά έχει επίσης παρατηρηθεί ότι, ακόμα και το σωστό φάρμακο εμποδίζεται να δράσει ολοκληρωτικά με την παρουσία τέτοιων φαρμάκων.

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Χένρυ Μίλερ, Κρισναμούρτι



Υπάρχει  ένα όνομα  που έχω συγκρατήσει  και το οποίο ξεχωρίζει καθώς βρίσκεται σε αντίθεση με καθετί  αποκρυφιστικό, ύποπτο, θολό, θεωρητικό και  υποδουλωτικό: Κρισναμούρτι. Να ένας άνθρωπος της εποχής μας, του εικοστού αιώνα, που μπορείς να πεις ότι είναι Δάσκαλος της Πραγματικότητας. Είναι μοναδικός. Έχει απαρνηθεί τα περισσότερα πράγματα απ΄ οποιονδήποτε άνθρωπο μπορώ να σκεφτώ εκτός από τον Χριστό. Είναι τόσο απλό  να τον καταλάβεις, ώστε μετά είναι εύκολη η κατανόηση του μπερδέματος (από κάποιους) που ακολούθησε την καθαρότητα και την αμεσότητα των λόγων και των πράξεών του.

Οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να δεχτούν ό,τι είναι εύκολο να  το πιάσεις. Από κάποια διαστροφή μεγαλύτερη κι απ΄ όλες τις πονηριές του Σατανά, ο άνθρωπος αρνείται να αναγνωρίσει τα ίδια του τα δικαιώματα που του τα έδωσε ο Θεός, κι έτσι: αναζητάει λύτρωση ή σωτηρία από και με ενδιάμεσους· ψάχνει να βρει οδηγούς, συμβούλους, αρχηγούς, συστήματα, τελετουργίες· γυρεύει  απέξω  λύσεις  που βρίσκονται μέσα  στο  στήθος  του·  βάζεις τη μάθηση πάνω από τη σοφία, τη δύναμη πάνω από την τέχνη της  διάκρισης· αλλά πάνω απ΄ όλα αρνείται να δουλέψει για τη δική του απελευθέρωση, υποκρινόμενος ότι τάχα πρέπει  πρώτα  να απελευθερωθεί «ο κόσμος».                                                     
Ωστόσο, όπως έχει τονίσει ο Κρισναμούρτι  ξανά και ξανά, το παγκόσμιο πρόβλημα συνδέεται με το πρόβλημα του ατόμου. 

Η αλήθεια είναι πάντα στο παρόν, η Αιωνιότητα είναι εδώ και τώρα. Και η σωτηρία; 
Τι είναι αυτό που θέλεις να σώσεις, ω άνθρωπε; Το ασήμαντο εγώ σου; Την ψυχή σου; Την ταυτότητά σου; Παράτα τα και τότε θα βρεις τον εαυτό σου. 
Μην ανησυχείς για το θεό, ο θεός ξέρει να φροντίζει τον Εαυτό του. Καλλιέργησε τις αμφιβολίες σου, αγκάλιασε κάθε είδους εμπειρία συνέχισε να επιθυμείς, αγωνίσου όχι για να θυμάσαι ούτε για να ξεχνάς αλλά για να αφομοιώνεις και να ολοκληρώνεις τις εμπειρίες σου.

Σε  γενικές γραμμές αυτός είναι περίπου ο τρόπος που μιλάει ο Κρισναμούτι. θα πρέπει κάποιες φορές να είναι βαρετό να απαντά σε όλες τις ασήμαντες, ανόητες ερωτήσεις που του κάνουν πάντα οι άνθρωποι. Απελευθερωθείτε, μας παροτρύνει. Κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σας, γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί. Αυτή η φωνή από την ερημιά είναι φυσικά η φωνή ενός ηγέτη. Όμως, ο Κρισναμούρτι  έχει  απαρνηθεί και αυτόν το ρόλο.

Ήταν ο Carlo Suares  με το βιβλίο του για τον Κρισναμούρτι ( Ο Χένρυ Μίλερ αναφέρεται στο βιβλίο Krishnamurti των Εκδόσεων Adyar, Παρίσι, 1932. Σήμερα κυκλοφορεί με τον τίτλο Krishnamurti et lunite humaine από τις Εκδόσεις Le Cercle du Livre, Παρίσι, 1950.)  που μου άνοιξε τα μάτια γι΄ αυτό το φαινόμενο που ζει ανάμεσά μας. Το διάβασα πρώτα στο Παρίσι κι από τότε το έχω διαβάσει κάμποσες φορές. Δεν υπάρχει κανένα άλλο βιβλίο που να διάβασα τόσο επίμονα, που να έχω κάνει τόσο άφθονες σημειώσεις, εκτός κι αν κάποτε βγουν «Τα Απόλυτα Άπαντά» του . Ύστερα από χρόνια αγώνα και αναζήτησης βρήκα χρυσάφι.

Δεν πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ούτε- ακόμα περισσότερο- ξέρω  τι γνώμη έχει ο ίδιος ο Κρισναμούρτι  γι’ αυτό. Δεν έχω συναντήσει τον Κρισναμούρτι ποτέ, μολονότι δεν υπάρχει άνθρωπος στη ζωή που θα το θεωρούσα μεγαλύτερο προνόμιο να τον συναντήσω όσο αυτόν. Περιέργως, ο τόπος διαμονής του δεν είναι μακριά από το δικό μου. Ωστόσο, νομίζω ότι αν αυτός ο άνθρωπος συμβολίζει κάτι, αυτό είναι το δικαίωμα να έχει κανείς την προσωπική του ζωή, που σίγουρα δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι στη διάθεση του κάθε Χ,Ψ και Ω που θέλει να τον γνωρίσει ή να πάρει απ’ αυτόν μερικά ψίχουλα σοφίας.

«Δεν μπορείτε ποτέ να με ξέρετε», ( Ο Μίλερ πήρε τη φράση από ομιλία του Κρισναμούρτι πριν από το 1930, αλλά παραθέτουμε εδώ την ίδια φράση και τι εννοεί ο Κρισναμούρτι από ένα σεμινάριο για ενήλικες που δόθηκε στο Σχολείο στο Μπρόκγουντ Παρκ στις 23 Σεπτεμβρίου 1978. 

«Δεν μπορείτε ποτέ να με ξέρετε. Μπορείτε να με συναντήσετε, δεν μπορείτε να με ξέρετε. Μπορείτε να ξέρετε την εικόνα μου, την καλή ή την κακή φήμη μου κ.λπ. Δεν μπορείτε να με ξέρετε στ΄ αλήθεια επειδή είμαι κάτι ζωντανό. Δεν μπορείς ποτέ, λοιπόν, να ξέρεις κάτι ζωντανό, μόνο κάτι νεκρό μπορείς να ξέρεις. Γι΄ αυτό δεν μπορείς να πεις ποτέ ‘’ ξέρω τη γυναίκα μου’’»)   λέει  κάπου. Είναι αρκετό να ξέρεις τι αντιπροσωπεύει ως ανθρώπινο πλάσμα και επί της ουσίας.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Ομοιοπαθητική Dr. J.T.Kent




Παρατηρήσεις του ομοιοπαθητικού Dr. J.T.Kent
 


Αυτές οι παρατηρήσεις του Dr. Kent  ίσως μπορούν να γίνουν το ξημέρωμα μιας νέας εποχής για την Ιατρική – της Ενεργειακής Ιατρικής.

Ο Δρ Kent  περιγράφει με λεπτομέρεια τις ιδιότητες της ζωτικής δύναμης, την οποία αποκαλεί «στοιχειώδη ουσία». 




Οι βαθυστόχαστες συλλήψεις του είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιβεβαιώνονται πανηγυρικά από την έρευνα για πολλές ακόμη δεκαετίες.

Α) Η στοιχειώδης ουσία είναι προικισμένη με μορφοποιητικό νου, διαμορφώνει δηλαδή την οικονομία ολόκληρου του ζωικού, φυτικού, και ορυκτού βασιλείου, ενεργώντας με ευφυή τρόπο. Η στοιχειώδης ουσία δίνει στο καθετί το δικό του τύπο ζωής, τα διακριτικά του χαρακτηριστικά… του δίνει ταυτότητα η οποία το διακρίνει απ΄ τα άλλα πράγματα. Το κρύσταλλο της γης έχει τη δική του δομή, τη δική του ταυτότητα, είναι προικισμένο με μια στοιχειώδη ουσία η οποία το ορίζει σαν διαφορετικό από καθετί άλλο στο ζωικό και στο ορυκτό βασίλειο.

Αυτό οφείλεται στον μορφοποιητικό νου της στοιχειώδους ουσίας… Τα φυτά αναπτύσσονται βάσει καθορισμένων μορφών. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο, από τη γέννησή του ως το θάνατό του. Υπάρχει μέσα του μια διαρκής ροή που οφείλεται στη στοιχειώδη ουσία. Ο άνθρωπος λοιπόν και όλες οι μορφές υπόκεινται σ΄ αυτή τη ροή.

Β) Αυτή η ουσία υπόκειται σε μεταβολές, με άλλα λόγια, μπορεί να ρέει με τάξη ή αταξία, μπορεί να είναι διαταραγμένη ή φυσιολογική…

Γ) Διαπερνά το σύνολο της υλικής υπόστασης, χωρίς να τη διαταράσσει ή να την αντικαθιστά…