Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Ασυνείδητο Μέρος τρίτο

Είναι αδύνατον να περιγράψω εδώ όλες εκείνες τις βαριές αιτίες που διαστρέφουν και στρέφουν το ασυνείδητο μας εναντίον μας, γιατί θα χρειάζονταν αρκετά βιβλία γραμμένα και προσαρμοσμένα στους τόπους, στις χώρες, στο τοπικό περιβάλλον, στο περιβάλλον της χώρας, στην κουλτούρα της κάθε εποχής. Τα παραδείγματα όμως που βάζο είναι αρκετά για όποιον επιθυμεί να εργαστεί σοβαρά με τον εαυτό του.

Εάν πούμε πώς κάποιοι έφτασαν το ασυνείδητο τους να ομοιάζει με άγγελο φωτός μέσα στο χώρο της λογικής τους σφαίρας και κάποιοι άλλοι το έριξαν στα κατώτατα επίπεδα, κάνοντας το να ομοιάζει με άγγελο σκότους, αυτή η παρομοίωση είναι καλή.

Πολλοί άνθρωποι παραμένουν βυθισμένοι από πολλά αίτια στη φυσική γνώση και δεν προχωρούν στην πνευματική εμπειρία της γνώσης. Τότε το ασυνείδητο τους παραμένει κολλημένο στη φυσική γνώση και αναγκάζεται να βλέπει όλους του»: κόσμους μέσα από τον υπάρχοντα χρωματισμό, μέσα από τη μεστότητα των αισθήσεων και έτσι δεν ανεβαίνει στις ουράνιες αλήθειες της ψυχής.

Σε αυτή την περίπτωση το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα που δύναται να βιώσει το άτομο είναι να είναι εξαρτημένο στον επίγειο παράδεισο, να υπάρχει όλος μέσα στο νου του σώματος, να χαίρεται στα του εαυτού του. να χαίρεται τη φύση και τον κόσμο της, ζώα, βουνά, φυσικές ομορφιές, αλλά να μη δύναται να ανέβει στον πνευματικό του παράδεισο. Ω, τι λύπη! Θα είναι άγνωστος γι΄ αυτόν τον άνθρωπο ο πνευματικός θησαυρός της δικής του ψυχής.

Μια άλλη φοβερή αιτία που διαστρέφει το ασυνείδητο των ανθρώπων και το φτάνει σε εκείνο το άθλιο αποτέλεσμα να ομοιάζει με δαιμονιώδη. διαβολική οντότητα, είναι το πλήθος εξερχόμενων λόγων της λογικής χωρίς νόημα, δηλαδή λόγοι ανούσιοι, λόγοι νεκροί, μωρολογία. Το ασυνείδητο σε αυτή την περίπτωση καταγράφει μεγάλη απώλεια.

Κατανόησε αυτό που ευθύς αμέσως θα σου πω. Η δύναμη της συνήθειας ανήκει εξ ολοκλήρου στο ασυνείδητο, είναι η καρδιά του, είναι ο αυτοματισμός του. Η δύναμη της συνήθειας δεν είναι στη λογική όπως ψέματα διδάσκουν κάποιοι.

Η λογική παραδέχεται και λέει πως πρέπει αυτή τη συνήθεια να την αποβάλλω, δεν είναι όμως εύκολο. Τώρα ποιος χρειάζεται να του διδάξουμε τη σπουδαιότητα για τη δύναμη της συνήθειας; Οι καλές συνήθειες στον άνθρωπο είναι δύναμη που σαν άγγελοι χαράς προπορεύονται και εργάζονται την ευτυχία του. Οι κακές συνήθειες στον άνθρωπο είναι δύναμη σαν πλήθος φίδια που κρύβονται στο περιβάλλον του, στον κήπο του και παραμονεύουν να τον γεμίσουν δηλητήριο, να ποτίσουν τον ίδιο τον άνθρωπο με δυστυχία.

Όταν ο άνθρωπος δεν τηρεί αυτά που λέει ή και αυτά που πιστεύει, μπερδεύει φοβερά το ασυνείδητο του. Γιατί ο δίγνωμος και διπολικός αηδιάζεται από την υψηλή ανθρώπινη δύναμη, την ψυχή. Η λογική ίσως το βρίσκει διασκεδαστικό ή και αναγκαίο ή επιχειρηματικό. Οι δυνάμεις όμως κάτω από τέτοιες συμπεριφορές τσακίζονται γιατί για να εκπληρώσουν σωστά το έργο τους αναγκάζονται να μπουν σε ατμόσφαιρες ψυχρότητας, αδιαφορίας, δηλαδή διώχνουν οι δυνάμεις την ευλογία της ευαισθησίας από τον εαυτό τους, χάνουν το ευμετάβλητο τους προς το καλό και δεν μπορούν μετά να διορθωθούν και να μπουν σε ατμόσφαιρες ενοποίησης .

Πολλές φορές το ασυνείδητο των ανθρώπων υπηρετώντας τους λάθους ορισμούς, τις λάθος αντιλήψεις, τις λάθος πίστεις, τους λάθους εξερχόμενους λόγους της λογικής, τις ακάθαρτες προθέσεις ή τις ανώριμες ή ασχημάτιστες προθέσεις που είναι οι χειρότερες στο είδος τους ή και τις ελπίδες εκείνες που στηρίζονται σε ίππους και πολεμικές άμαξες δηλαδή χρήματα, ομορφιά, δόξα, εμποδίζει τη θεϊκή χάρη άλλοτε τη διώχνει τελείως και ο άνθρωπος μένει γυμνός, χωρίς θεία προστασία.

Και εξυπακούεται ότι στην αντίθετη περίπτωση το ασυνείδητο έλκει τη θεία προστασία και ο άνθρωπος φωτίζεται μέσα στη θεία χάρη.

Η λογική μας συνείδηση λέει. η λογική μας. Η λογική μας συνείδηση γράφει, το υποσυνείδητο μας. Η λογική μας συνείδηση, το ασυνείδητο μας, μεταφέρει το όφελος, την απώλεια ή το αδιάφορο στα βάθη της ψυχής. Και από την ψυχή παίρνει τη δύναμη και τη μεταφέρει σε όλες τις διαστάσεις του ανθρώπου, ρυθμίζοντας αναλόγως τις ενέργειες.

Πολλές θρησκείες έπαψαν να δίνουν συνειδητότητα και επίγνωση στους πιστούς τους και μέσα από τη ρυθμισμένη ελεγχόμενη αυτογνωσία που διδάσκουν έλκουν και κρατούν τον κόσμο κοντά τους μέσα από τους ειδικούς ορισμούς που εμφυτεύουν στη συνείδηση, κατ΄ επέκταση στο ασυνείδητο των ανθρώπων. μέσα από ενοχές, από αμφίβολες ηθικές. μέσα από σκόπιμη ασυνειδησία, μέσο από το δήθεν σεβασμό σε ιερά γράμματα που οι πιο πολλοί δεν τα καταλαβαίνουν και σε αρκετούς αρέσει να μην τα καταλαβαίνουν, κρατώντας τους έτσι μέσα στα στεγανά που αυτές θέλουν.

Για όσα γράφω) εδώ, δε θα ενοχληθεί κανείς και καμιά θρησκεία εάν αυτά που λέω δεν τα κάνει. Αναφέρθηκα στις θρησκείες γιατί είναι υπεύθυνες σφόδρα για πλήθος λανθασμένων ή και κακών αντιλήψεων που έσπειραν στα κεφάλια των ανθρώπων, ελέγχοντας έτσι μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ανθρώπου, το λάτρη της ψυχής του.

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Η εξόντωση του Dr Royal Raymond Rife


Η σοβαρότερη συγκάλυψη της θεραπείας του καρκίνου από το 1930. Το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης ιατρικής, η εξόντωση του Dr Royal Raymond Rife και η εξαφάνιση από τα ιατρικά συγγράμματα του όρου “Cryptocides primordiales” δηλαδή του κρυπτοιού του καρκίνου. Tο πραγματικά ενδιαφέρον μέρος στην ζωή του Rife ήταν η ανακάλυψη του κρυπτοιού του καρκίνου και η ανακάλυψη της θεραπείας !

Υπάρχουν πολλές αιτίες της δημιουργίας του καρκίνου. Από καρκινογόνα, βακτήρια, ιούς, παράσιτα μέχρι ακτινοβολίες που δεν είναι ορατές στο γυμνό μάτι. Για να αποδειχτεί ότι κάτι είναι η αιτία μιας αρρώστιας πρέπει να ακολουθηθούν κάποιοι κανόνες που καθιερώθηκαν με το θεώρημα του Koch. Π.χ. Σήμερα με αυτούς τους κανόνες δεν έχει αποδειχθεί ότι ο HIV είναι η αιτία του Aids.

O Rife απέδειξε χρησιμοποιώντας το θεώρημα του Koch ότι ο ιός που βρήκε προκαλούσε τον καρκίνο και βρήκε την θεραπεία. Ονόμασε τον ιό Cryptocides primordiales (αρχέγονο κρυφό δολοφόνο), αντέχει στους +400 βαθμούς Κελσίου μέχρι σχεδόν το απόλυτο μηδέν. Οπότε πάει περίπατο η αποστείρωση.

Εμβολίασε 400 εργαστηριακά ζώα με τον ιό και προκάλεσε 400 καρκίνους. Κατόπιν χρησιμοποίησε τις συσκευές που βλέπετε στις φωτογραφίες τις οποίες κατασκεύασε με πάρα πολύ κόπο. Εξέθεσε τα ζώα σε μια μορφή ενέργειας που ήταν μοναδική για τον  Cryptocides primordiales και κατέστρεψε όλους τους όγκους. Μπορείτε να διαβάσετε για όλα αυτά στο βιβλίο του The Cancer Cure That Worked.

Όταν ο Rife βγήκε δημόσια το πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας χρηματοδότησε μια ειδική ιατρική μονάδα να μελετήσει την νέα θεραπεία σε άρρωστους από καρκίνο οι οποίοι θα πέθαιναν οπωσδήποτε. Μετά από 130 ημέρες όλοι είχαν θεραπευθεί χωρίς καμία παρενέργεια από την θεραπεία.

O επικεφαλής της ΑΜΑ πήγε με το τραίνο να επισκεφτεί τον Rife στο San Diego. Βγήκαν φωτογραφίες, η ιστορία μπήκε στην εφημερίδα  San Diego Evening Tribune. Ο Rife είχε πάρει τον δρόμο για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.

Σήμερα όσο και να ψάξετε να βρείτε αναφορές για τον Rife σε ιστορικά βιβλία θα δυσκολευτείτε πολύ. Επικοινωνήστε με εφημερίδα για συγκεκριμένες ημερομηνίες η για την ιστορία του και πιθανότατα θα σας πουν ότι λείπει από τα αρχεία τους. Είναι σαν ο Rife και η δουλειά του να έχουν εξαφανιστεί από τα χρονικά της ιστορίας. Το μικροσκόπιο του δεν υπήρξε ποτέ. Τα μηχανήματα του δεν υπήρξαν ποτέ. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ.

Η AMA ήθελε να τον κόψει. Οι φαρμακοβιομηχανίες ζητούσαν περισσότερες αποδείξεις πριν επιτρέψουν την χρήση των μηχανημάτων του. Όταν μια ιατρική συσκευή χρειάζεται έγκριση από το FDA κάθε χρήση της πρέπει να εκτιμηθεί (με κόστος εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια). Λάβετε υπόψιν ότι ο  Rife είχε κατασκευάσει το μικροσκόπιο του και τα άλλα μηχανήματα και κατέστρεφε μικρόβια για δεκαετίες πριν το 1930. Από το 1934 έως το 1939 γιατροί σε όλη την Αμερική χρησιμοποιούσαν τα μηχανήματα του για να θεραπεύουν τον καρκίνο, ενώ ταυτόχρονα πιέζονταν να σταματήσουν. Τα ιατρεία τους διαρήχθηκαν και τα μηχανήματα κατασχέθηκαν.

Ένας μηχανικός που δούλευε μαζί του με την υποστήριξη της ΑΜΑ  κατέθεσε μήνυση κατά του Rife. Αυτό ήταν η αρχή του τέλους.  Οι ατελείωτες δίκες τον έφθειραν, έπαθε κατάθλιψη και έπινε πολύ. Και το τρομακτικό τέλος , του κλέψανε το μικροσκόπιο και βάλανε φωτιά στο εργαστήριο του, τα πάντα χαθήκανε. Το εργαστήριο  Burnett Lab στην  New Jersey που διακρίβωνε ανεξάρτητα την δουλειά του κάηκε τελείως. Ο  Dr Milbank Johnson υποστηρικτής του και διακριβωτής της εργασίας του δηλητηριάστηκε.

Ο  Dr Nemes που ντουμπλάριζε την δουλειά του  Rife στο εργαστηριό του 40 μίλια μακρυά σκοτώθηκε στην μυστηριώδη φωτιά που έπιασε και καήκανε όλα τα αρχεία του. Ο πλησιέστερος συνεργάτης του πήρε δωρεά 200.000 δολαρίων και εξαφανίστηκε. Οι άνθρωποι που δουλεύανε μαζί του ξαφνικά αρνιόνταν ότι τον ξέρανε. Ο  Rife βυθίστηκε περισσότερο στην κατάθλιψη και στον αλκοολισμό. Το 1940 η δουλειά του είχε εξαφανιστεί τελείως. Κάθε φορά που προσπαθούσε να ανασυστήσει την έρευνα του κυνηγιόταν, μέχρι που πέθανε σε ένα νοσοκομείο από υπερβολική δόση φαρμάκου που ο ίδιος δεν είχε εγκρίνει. Η δουλειά του Rife βασίζεται εν μέρει στην τεχνολογία Τεσλα, αυτή που με τόσο κόπο και δολιότητα εξαφάνισαν, προωθώντας και επιβάλλοντας σαν «μεγαλοφυΐα»  έναν παν- ηλίθιο σαν τον Αινστάιν, -κάποιοι γελάνε εις βάρος μας πολύ- μπορείτε να μάθετε γιατί στον πιο κάτω σύνδεσμο.

Κανένας δεν κατάφερε να ξαναφτιάξει το μικροσκόπιο του  Rife (που έδειχνε ζωντανούς τους ιούς μέσα στον άρρωστο). Αρκετοί από τους συνεργάτες του τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξαναφτιάξανε τα μηχανήματα που δημιουργούν τις φωτεινές ακτινοβολίες που χρησιμοποιούσε. Χωρίς βέβαια το πανίσχυρο μικροσκόπιο του  Rife και τα σκόπιμα προβλήματα από τις φαρμακοβιομηχανίες και το FDA, θα πάρει πολλά χρόνια πριν τα καταφέρουν.

Είναι λυπηρό που όλη αυτή η έρευνα διεξάγεται υπόγεια. Δεν υπάρχει εγγύηση για την ιατρική ελευθερία. Οι άνθρωποι που παίρνουν η θα πάρουν “τα φάρμακα του συνταξιούχου”, που χρειάζονται νοσοκομεία, γιατί τρώνε ζωικά και κάνουν όξινο τον οργανισμό τους, είναι ήδη νεκροί …απλά δεν το ξέρουν ακόμη. Προσπαθείστε να βρείτε το βιβλίο του Rife  «The Cancer Cure that Worked» και φυσικά διαβάστε να μάθετε γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να πληρώνουν πανάκριβα το ηλεκτρικό !!!!!! που θα ‘πρεπε να είναι δωρεάν ή σε ευτελή τιμή.

Το E = MC2 είναι η πιο διάσημη εξίσωση όλων των εποχών. Πρόκειται για ενα απολύτως εκπληκτικό επίτευγμα για το πόσο απολύτως λάθος είναι. Η εξίσωση αυτή δημιουργεί μια ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια και στη συνέχεια τα δεσμεύει όλα σε ένα όριο ταχύτητας. Γνωρίζουμε από την εργασία του καθενός από τον Faraday έως τον Τέσλα και τον Steinmetz ότι δεν υπάρχει καμία ισοδυναμία της ενέργειας με την μάζα.

Ο Oliver Heaviside καθιστά σαφές ότι η μάζα δεν έχει θέση σε Ηλεκτρικές Μονάδες. Αυτό συν η επίμονη έμφαση στην αδυναμία της να υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός στα κύρια χαρακτηριστικά της, δημιούργησαν ένα επιστημονικό meme του μυαλού γνωστό ως E = MC2. Ο Charles Wheatstone, ήδη από το 1868, απέδειξε ότι η ηλεκτρική ενέργεια κινείται o 288,00 μίλια το δευτερόλεπτο, σχεδόν 1,5 φορές ταχύτερα από ότι το φως με 186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο. Μόλις τώρα μπορούμε να δούμε πώς αυτή η meme εξίσωση φιλοτεχνήθηκε ειδικά για να δηλητηριάσει τα μυαλά όλων των μελλοντικών επιστημόνων και να απαγορεύει σε οποιονδήποτε να δει τις δυνατότητες της ηλεκτρικής ενέργειας.

Αυτός είναι ο λόγος που ξοδεύουν δισεκατομμύρια να ψάχνουν για κάποιο περιπλανώμενο «σωματίδιο του Θεού», το οποίο φυσικά και ποτέ δεν θα βρεθεί. Για το λόγο αυτό οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις ανακοινώνονται στα ψιλά και δεν ακούγονται ποτέ ξανά, ούτε φυσικά τίθενται σε εφαρμογή. Η σύγχρονη φυσική βασίζεται σε ψέματα και παίζουν με τις λέξεις για να μας κρατήσουν μακρυά απ’ την εξέταση των «μη φυσικών φαινόμενων» που ελέγχουν όλα τα φυσικά φαινόμενα, όπως και την ηλεκτρική ενέργεια.

Οποιοδήποτε περιεχόμενο στον Παρόντα Δικτυακό Τόπο έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα, δεν συνιστά, ούτε δύναται να ερμηνευθεί ότι συνιστά ή υποκαθιστά συμβουλή ιατρικής φύσης, για την οποία οφείλετε και σας συστήνεται να απευθύνεστε σε αρμόδιο επαγγελματία υγείας.

 

Πηγή: Ion Maggos http://www.terrapapers.com/?p=28167

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Ιπποκράτης



Η Ιπποκρατική Φιλοσοφία από μια άλλη Οπτική

Ειδέναι τι εστίν άνθρωπος.
 (Να γνωρίσουμε τι είναι ο άνθρωπος.)

Η δε διάνοια παρ ’ αυτής λάβουσα ύστερον εις αληθείην ήγαγεν.
 (Ο Νους λαμβάνοντας -από τη φύση- τις μορφές των αντικειμένων οδηγεί τελικά στην αλήθεια.)

Όσα γαρ την των ομμάτων όψιν εκφεύγει, ταύτα τη της γνώμης όψει κεκράτηται.
 (Όσα ξεφεύγουν από την όραση των ματιών, αυτά συλλαμβάνονται από την όραση του πνεύματος.)
 Ιπποκράτης

Σε έναν κόσμο που βυθίζεται στο χάος, στην δυστυχία, στη μιζέρια, στον πόνο και στην ανθρώπινη απαξίωση, φωνές από το παρελθόν που αν και με τη γραμμική λογική θεωρούνται ότι προέρχονται από το παρελθόν, στην πραγματικότητα είναι φωνές του παρόντος και του μέλλοντος, μας υπενθυμίζουν ότι ο Άνθρωπος είναι μια πνευματική ύπαρξη η οποία αναζητά με πάθος την Ελευθερία, την Αυτογνωσία, την Αγάπη και την Ευτυχία μέσα στην ζωή και την Ύπαρξη του. Αυτή η εσωτερική φλόγα είναι ζωντανή σε κάθε έμψυχο ον που με σφοδρότητα την αναζητά μέσα του. Η φαινομενικά ισχυρή και προοδευτική επιστήμη καταρρέει αξιολογικά κάτω από το πρίσμα της Ανθρώπινης Όρασης.

Χάνει την ανθρωποκεντρική της δυναμικότητα καθώς οι αληθινοί σκοποί της εν τέλει δεν εξυπηρετούν καθόλου την Ανθρώπινη Υπόσταση. Είναι καιρός να στραφούμε σε Εκείνους που παρατήρησαν σε βάθος την Ανθρώπινη Ύπαρξη, παρατηρώντας με εκλεπτυσμένο και Ολοφάνερο τρόπο την φυσιολογία της ανθρώπινης ψυχής και τη βαθύτερη ολότητα του ανθρώπινου όντος ως ψυχοσωματική ολότητα. Μια από τις μεγάλες μορφές της Αρχαιότητας ήταν ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης ο Κώος που με περισσή ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, καλοσύνη και γλυκύτητα έσκυψε προς τον ασθενή άνθρωπο και του έδωσε θεραπεία πρώτα ψυχική και έπειτα σωματική.

Με όπλο του την παρατήρηση, με βαθιά αίσθηση του ανθρώπινου σώματος και χωρίς σύγχρονα εργαλεία έκανε παρατηρήσεις που σήμερα φαντάζουν αδιανόητες. Για τον Ιπποκράτη η παρατήρηση, η θέληση, η φαντασία και η διεισδυτική ματιά στην ανθρώπινη φύση ήταν αρκετή για να βρει τις απαντήσεις. Το πρωτοποριακό, ανθρωπιστικό και επιστημονικό του πνεύμα άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια του Νου του πάνω στην Επιστήμη της Ιατρικής και γι’ αυτό δικαίως θεωρείται ως ο πατέρας της Ιατρικής και ως εκείνος που ξε-θεμελίωσε την δεισιδαιμονία που επικρατούσε για τις νόσους με την κοφτερή και επιστημονική λογική του και με το αστείρευτο πνεύμα του θεμελίωσε τις βάσεις της επιστημονικής παρατήρησης, του πειράματος και των διάφορων επιστημονικών μεθόδων.

Ο Ιπποκράτης συνέδεσε την επιστήμη και την φιλοσοφία ως ενοποιημένες οντότητες και όχι ως ξέχωρα και διαφορετικά πεδία. Είχε την ευτυχία να διαδεχθεί μια σειρά έξοχων φιλοσόφων, όπως ο Αναξίμανδρος, ο Πυθαγόρας, ο Αλκμαίων, ο Ηράκλειτος  ο Εμπεδοκλής, ο Αναξαγόρας κ.λ.π., οι οποίοι πέρα από τη διερεύνηση των φαινομένων της φύσης είχαν επεκταθεί και στην διερεύνηση των ανθρώπινων φαινομένων και ειδικότερα στα θέματα που αφορούν την υγεία του ανθρώπινου όντος και να εξηγήσουν την φύση του με βάση τη λογική.

Ήταν η αρχή της αποδέσμευσης της Ιατρικής από την θαυματουργία και τις δεισιδαιμονίες και το άνοιγμα προς την παρατήρηση και μελέτη της ανθρώπινης φυσιολογίας με μια κριτική και λογική ματιά που βασίζεται στην παρατήρηση και στη λογική τεκμηρίωση των αποτελεσμάτων της παρατήρησης. Ο Γαληνός χαρακτηρίζει τον Ιπποκράτη ως τον «Πρώτον απάντων των ιατρών και των φιλοσόφων αληθέστατον και κρίνειν ικανώτατον». Η διορατικότητα του Ιπποκράτη τον έκαναν αμέσως να αντιληφθεί την άμεση σχέση που έχει ο φιλοσοφικός στοχασμός με την επιστήμη της Ιατρικής.

Μελετώντας τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την μεταξύ τους σχέση συνειδητοποίησε ότι όλα τα προβλήματα που ο άνθρωπος αντιμετωπίζει δεν ανήκουν μόνο στους τομείς της επιστήμης αλλά εκτείνονται στην εσώτερη σφαίρα που είναι ο ψυχολογικός και πνευματικός κόσμος του ανθρώπινου όντος.

Η φιλοσοφική υποδομή είναι για τον Ιπποκράτη απαραίτητο εφόδιο του αληθινού ιατρού. Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιπποκράτης συνιστά στους ιατρούς να ανάγουν τη φιλοσοφία στην Ιατρική και την Ιατρική στη φιλοσοφία, διότι ένας φιλοσοφημένος ιατρός είναι άρτιος και προσεγγίζει τη θεότητα: «Ιητρός γαρ φιλόσοφος ισόθεος».

Αυτή την αντίληψη την υιοθέτησε και ο Γαληνός ο οποίος αναφέρει σε ένα δοκίμιο του: «Ότι άριστος Ιατρός και φιλόσοφος».

Ο Ιπποκράτης μελέτησε βαθιά την Φύση και με μεγάλη διεισδυτικότητα κατανόησε ότι το κάθε τι στη φύση τείνει προς την τέλεια αρμονία. Ο ίδιος διακήρυξε την ανάγκη της σπουδής της φύσεως. Στο έργο Περί Ιερής Νούσου αναφέρει ότι τα Πάντα γίνεται δι ’ ανάγκην θείην. Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη τα πάντα είναι θεία και τα πάντα είναι ανθρώπινα. Διέκρινε ότι οι δυνάμεις της φύσης προσπαθούν να διατηρήσουν μια τάξη, μια ισορροπία. Στο έργο Περί Διαίτης Α’ 11 γράφει ότι: « Φύσιν δε πάντων θεοί διεκόσμησαν… οκόσα δε θεοί έθεσαν, αιεί ορθώς έχει». Δηλαδή τη φύση των πραγμάτων (των όντων) την έχουν ρυθμίσει οι θεοί. Όσα καθιέρωσαν οι θεοί είναι πάντοτε καλώς καθιερωμένα.

Η αντίληψη ότι η φύση είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια ενεργός δύναμη και οντότητα, δεν είναι ξένη προς τους αρχαίους πολιτισμούς. Ειδικότερα οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν αντιληφθεί και ο Ιπποκράτης είχε τονίσει ότι η φύση είναι ο μεγάλος Δάσκαλος του ανθρώπου, ο αλάνθαστος οδηγός του ερευνητή και αυτό το βλέπουμε στο έργο Περι Ευσχημοσύνης όπου γράφει ότι « Ηγεμονικώτατον η φύσις».

Η φύση δεν διδάσκεται τίποτα από κανένα. «Φύσιες πάντων αδίδακτοι» (Περί Τροφής 39).Συνεχίζοντας βλέπουμε ο Ιπποκράτης να έρχεται σε μια διαφωτιστική ανακάλυψη στην οποία αναφέρει ότι η φύση χωρίς καμιά προεκπαίδευση και καμία διαφώτιση κάνει ό,τι πρέπει. «Φύσιες νούσων ιητροί… απαίδευτος η φύσις εούσα και ου μαθούσα τα δέοντα ποιέει» (Περί Επιδημιών Στ’, ε,1). Ο Ιπποκράτης διαπιστώνει την επάρκεια της φύσης και το γεγονός ότι η γη έχει παντοειδείς και αναρίθμητες δυνάμεις (θρεπτικές).

Σε αυτό το σημείο μπορούμε να δούμε την αντίληψη που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες και άλλοι πολιτισμοί για την θεραπευτική ιδιότητα της γης, τη λεγόμενη γείωση (earthing) κάτι που η σύγχρονη επιστήμη αρχίζει δειλά δειλά να εξοικειώνεται και να μελετά. Στο Περί Νούσων διαβάζουμε: «έχει γαρ η γη εν εωυτή δυνάμιας παντοίας και αναρίθμους».


Ο Ιπποκράτης δεν είχε μόνο μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση στην επιστήμη της Ιατρικής αλλά είχε επίσης καταφέρει να συγχωνεύσει μαζί με αυτήν και την βιοκεντρική προσέγγιση των πραγμάτων ιδιαίτερα στα έργα του Περί Αέρων Υδάτων Τόπων και Περί Τόπων κατ’ Ανθρώπων. Ειδικότερα το έργο Περί Αέρων Υδάτων Τόπων θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία της Ιπποκρατικής Συλλογής. Η βιοκλιματολογία και η κλιματοπαθολογία, η μετεωροβιολογία και η μετεωροπαθολογία ξεπήδησαν μέσα από τις γραμμές του συγγράμματος τούτου και μας αφήνει άφωνους με την βαθιά διείσδυση και παρατηρητικότητα των φαινομένων της φύσης αλλά και της σχέσης που έχει με την ανθρώπινη φυσιολογία και υγεία. Διέβλεψε τον συνδετικό κρίκο που υπάρχει μεταξύ ανθρώπου και φύσης.

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

ΙΑΤΡΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ...


Φίλοι και φίλες!
Παρακάτω σας παραθέτουμε αυτούσιο ένα μακροσκελές άρθρο γραμμένο από έναν εξαίρετο ιατρό ,τον Δρα. Χρήστο Ντέλλο, Διευθυντή Καρδιολογικού τμήματος στο Τζάνειο Νοσοκομείο Αθηνών..

Νομίζω ότι αξίζει η μελέτη αυτού του πονήματος...Φωτογραφίζει πανέμορφα την οικτρή κατάσταση στην οποία έχει πλέον περιέλθει η ιατρική συνεδριακή και όχι μόνο, έρευνα και επιστήμη της θεραπείας..

Χρόνο με το χρόνο, η φωνή των γιατρών χάνεται στα ιατρικά συνέδρια, καθώς μετατρέπονται σε παθητικούς, σιωπηλούς ακροατές των «ειδικών» και των «opinion leaders». Αυτό σε μια εποχή που δέχονται έτσι και αλλιώς, έναν καταιγισμό από πληροφορίες από ιατρικά περιοδικά, από το διαδίκτυο, αλλά και από πλήθος εντύπων και επισκέψεων αντιπροσώπων της ιατρικής βιομηχανίας. Και όμως, ο κύριος σκοπός των συνεδρίων θα έπρεπε να ήταν η ζωντανή, ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων και εμπειρίας, με την ενεργό συμμετοχή όλων των γιατρών. Αυτό θα βοηθούσε στην αξιοποίηση του τεράστιου όγκου των ιατρικών πληροφοριών και της νέας τεχνολογίας, που μαζί με την προσωπική εμπειρία του κάθε γιατρού θα οδηγούσε σε πραγματική γνώση.

Αυτή η παγκόσμια μετάλλαξη των ιατρικών συνεδρίων, τις τελευταίες δεκαετίες, από εργαστήρια επιστημονικής γνώσης, σε χώρους εντατικής πλύσης εγκεφάλου, είναι κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη απειλή σήμερα για την υγεία. Και αυτό, γιατί αποτελεί την πηγή της νοσογόνου ιατρικής, της χειραγώγησης και αλλοτρίωσης των γιατρών, της διαφθοράς και της έκρηξης των δαπανών. Η ριζική αλλαγή του τρόπου διοργάνωσης και λειτουργίας των συνεδρίων, σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο, πρέπει να γίνει προτεραιότητα για τους άμεσα υπεύθυνους για την παρούσα κατάσταση: την ιατρική ελίτ, την ιατρική βιομηχανία και το κράτος. Όμως, και εμείς, ο κάθε γιατρός χωριστά και όλοι μαζί, πρέπει να αναλάβουμε τις μεγάλες ευθύνες μας. Τα συνέδρια βλάπτουν σοβαρά την ιατρική μας σκέψη και συνείδηση.

Είμαστε σε ένα μεγάλο, διεθνές ιατρικό συνέδριο. Δέκα, είκοσι ή και τριάντα χιλιάδες γιατροί έχουν έρθει από όλο τον κόσμο. Δέκα, είκοσι, τριάντα αίθουσες λειτουργούν ταυτόχρονα. Σε μια κατάμεστη αίθουσα γίνεται μια τυπική συνεδρίαση, με το γνωστό στυλ. Η φωνή του ομιλητή, μονότονη και άχρωμη, σβήνει και σβήνει, καθώς διαβάζει μαζί με το ακροατήριο τις διαφάνειες με τους πίνακες και τα διαγράμματα. Φτάνει στα συμπεράσματα, που συνήθως προτείνουν μια νέα φαρμακευτική ή επεμβατική θεραπεία, ή μια νέα διαγνωστική τεχνική. Το ακροατήριο χειροκροτεί χλιαρά και ο πρόεδρος λέει το τυπικό «ευχαριστούμε για την εξαιρετική παρουσίαση» και στρέφεται στο ακροατήριο: «υπάρχει χρόνος για μια μόνο σύντομη ερώτηση και μια σύντομη απάντηση». Ή ακόμα χειρότερα: «δεν υπάρχει χρόνος για συζήτηση, προχωρούμε στην επόμενη παρουσίαση». Ή και ακόμα χειρότερα, ο πρόεδρος λέει, «η παρουσίαση είναι ανοιχτή προς συζήτηση» και ψάχνει υπομονετικά με το βλέμμα για υψωμένα χέρια. Κανείς! Νεκρική σιγή, παγωμένα πρόσωπα, ακόμα και αν το θέμα ήταν πολύ σημαντικό, όπως οι νέες οδηγίες (guidelines).

Οι συνεδριάσεις στις οποίες μετά από μια μεστή ομιλία θα γίνει μια γόνιμη και ουσιαστική συζήτηση είναι λίγες και κάθε χρόνο γίνονται λιγότερες. Σκοπός των συνεδρίων δεν είναι οι γιατροί που τα παρακολουθούν να σκέφτονται και να συμμετέχουν, αλλά φεύγοντας να έχουν πάρει τα προδιαγεγραμμένα «take home messages».

Το πλήθος των συνέδρων πλημμυρίζει τους μεγάλους διαδρόμους καθώς ψάχνουν διασχίζοντας μεγάλες αποστάσεις τις αίθουσες που τους ενδιαφέρουν, θυμίζοντας το απρόσωπο, βουβό πλήθος στο μετρό, που αλλάζει βιαστικά γραμμές, μόνο που αυτό το πλήθος είναι πιο καλοντυμένο, με γραβάτες, κουστούμια και ωραία συνολάκια. Οι περισσότεροι θα καταλήξουν στους τεράστιους εκθεσιακούς χώρους της ιατρικής βιομηχανίας και θα ξεχυθούν στις πάμφωτες εκθέσεις των φαρμακευτικών προϊόντων, των ιατρικών επεμβατικών συσκευών και των διαγνωστικών μηχανημάτων, που σε πολυτέλεια και λάμψη μπορούν να συγκριθούν μόνο με εκθέσεις ακριβών αυτοκινήτων ή αίθουσες καζίνο του Las Vegas. Κάθε περίπτερο έχει το δικό του στυλ, δημιουργώντας μια μικρή όαση για τον παραζαλισμένο από το jet lag του ταξιδιού και το χαοτικό περιβάλλον του συνεδρίου γιατρό. Εδώ θα μπορέσει να ξεκουραστεί, θα του προσφέρουν αναψυκτικό και κάποιο σνακ και θα τον καλέσουν για μια ευχάριστη ενημέρωση από χαμογελαστούς, νέους και νέες, όμορφους και όμορφες αντιπροσώπους. Αν θέλει, μετά από ένα σύντομο φροντιστήριο, ατομικό ή ομαδικό, για το θέμα που ενδιαφέρει την εταιρεία, θα συμμετάσχει σε ένα μικρό διαγώνισμα με δωράκια.

 Όλοι κερδίζουν, ακόμα και αυτοί που δε θα βρουν τις «σωστές» για την εταιρεία απαντήσεις. Ο «εξεταστής» θα τους δείξει ευγενικά τις σωστές απαντήσεις και θα τις διορθώσουνε μαζί. Άλλωστε όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας… Αυτός ο εύκολος και ανταποδοτικός τρόπος παρακολούθησης του συνεδρίου είναι εκείνος που θα ακολουθήσουν οι περισσότεροι σύνεδροι, πριν περιηγηθούν στα αξιοθέατα της πόλης. Ότι συζητείται στις 10, 20 ή 30 καταθλιπτικές αίθουσες, που έτσι κι αλλιώς δε μπορείς να τις παρακολουθείς ταυτόχρονα, στο εξηγούν και το μαθαίνεις στην έκθεση, απλά, εύκολα, ευχάριστα. Απαραίτητος εξοπλισμός… μια μεγάλη τσάντα, που θα μπουν από δωρεάν έντυπα και βιβλία, μέχρι ομπρέλες και αρκουδάκια. Το πείραμα με τα εξαρτημένα αντανακλαστικά μάθησης του Παυλώφ σε μαζική εφαρμογή, όχι σε σκύλους, αλλά σε γιατρούς.


Η εκπαιδευτική όμως συνεισφορά της βιομηχανίας δεν περιορίζεται μόνο στον εκθεσιακό χώρο. Οι εταιρείες διοργανώνουν και τα λεγόμενα δορυφορικά συμπόσια. Αυτά γίνονται τις καλύτερες από άποψη μαζικής συμμετοχής ώρες του συνεδρίου και σκοπό έχουν την προβολή των νέων προϊόντων. Οι ομιλητές δεν είναι υπάλληλοι των εταιρειών, όπως θα περίμενε κάποιος έξω από τον ιατρικό χώρο.

Είναι συνήθως μεγάλα ονόματα της ιατρικής ελίτ, οι λεγόμενοι «opinion leaders» ή «καθοδηγητές γνώμης», που αμείβονται κατά πράξη και περίπτωση για κάθε τέτοια παρουσίαση. Αυτό είναι νόμιμο, (το ηθικό δεν ενδιαφέρει), αρκεί να δηλωθεί, και συχνά βλέπεις τον πρόεδρο κάποιων guidelines να είναι και πρόεδρος ή ομιλητής στο δορυφορικό για την προώθηση του αντίστοιχου προϊόντος, που αυτά συστήνουν. Οι τόσο σημαντικοί μάλιστα καθοδηγητές γνώμης, που εννοείται συμμετέχουν δραστήρια σε όλο το πρόγραμμα του συνεδρίου, συνήθως καθηγητές μεγάλων πανεπιστημίων, κύριοι ερευνητές μεγάλων πολυκεντρικών μελετών, πρόεδροι κατευθυντήριων οδηγιών (guidelines), λέγονται «key opinion leaders», καθοδηγητές κλειδιά δηλαδή, που θα ξεκλειδώσουν εύκολα με το κύρος και την πείρα τους, τον εγκέφαλο των εύπιστων συνέδρων για να περάσουν τα «μηνύματα» που πρέπει.1 Εδώ η συνεδρίαση θυμίζει διδακτική παράσταση.

Οι ομιλητές είναι εγκάρδιοι, έχουν μεταδοτικότητα, μιλούν αργά και κατανοητά, δείχνοντας εύπεπτες διαφάνειες που έχει επιμεληθεί η εταιρεία. Έχουν υπομονή και είναι ανοιχτοί σε συζήτηση και διευκρινήσεις. Το ακροατήριο ανταποκρίνεται με την ανάλογη ευγένεια και διακριτικότητα, υποβάλλοντας λίγες ανώδυνες ερωτήσεις. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία παρουσίαση το θέμα συγκλείνει σιγά, σιγά στον τελικό στόχο. Στη δικαίωση και προβολή του νέου φαρμάκου, τεχνικής ή συσκευής. Μετά ακολουθεί γεύμα, ευγενική προσφορά της εταιρείας, εντός ή εκτός συνεδρίου. Αυτό θα βοηθήσει στην αφομοίωση των γνώσεων και απόψεων που μεταλαμπάδευσαν οι καθοδηγητές γνώμης στο ιατρικό ακροατήριο. Τελικά, εκτός από τον έρωτα και η μάθηση περνάει από το στομάχι.

Γενικά οι εταιρείες φροντίζουν για τα πάντα στο συνέδριο. Έχουν πληρώσει την εγγραφή, το ξενοδοχείο και τα αεροπορικά εισιτήρια του γιατρού, που αν τα πλήρωνε μόνος του θα ξόδευε δυο νοσοκομειακούς μισθούς. Έχουν φροντίσει για τις μετακινήσεις του, την ξενάγηση και τις βραδινές του εξόδους, τον έχουν εφοδιάσει με τσάντες, περιλαίμια, γραφική ύλη και ενημερωτικό υλικό, όλα με εμφανή τα ονόματα των εταιρειών και των προϊόντων τους, έτσι που ο σύνεδρος να μοιάζει με κινούμενο διαφημιστικό χώρο. Είναι δίπλα του, φύλακας άγγελος σε ότι του συμβεί εντός ή εκτός συνεδρίου. Ο μόνος χώρος που δεν επεμβαίνουν εμφανώς οι εταιρείες είναι οι αίθουσες των αναρτημένων ανακοινώσεων ή posters. Εδώ αναρτώνται εκατοντάδες, συνήθως ξαναζεσταμένες και πολυταξιδεμένες μικρές εργασίες, που σκοπό έχουν τη δόξα των κλινικών από τις οποίες προέρχονται και την ενίσχυση του βιογραφικού των αγχωμένων νέων γιατρών, που τις κουβαλούν στον ώμο μέσα σε κυλίνδρους, σαν μπαζούκας για μια μόνο απελπισμένη ρίψη.

Μερικές φορές βέβαια είναι προϊόν σημαντικής δουλειάς, αλλά ελάχιστοι θα σταθούν να τις δουν και γρήγορα θα κατέβουν μετά την αναμνηστική φωτογραφία του πρώτου συγγραφέα, για να ανέβουν οι επόμενες. Γενικά, αυτές οι αίθουσες είναι οι πιο αραιοκατοικημένοι και μονότονοι χώροι του συνεδρίου, που από μακριά θυμίζουν απλωμένη πολύχρωμη μπουγάδα με σεντόνια προς στέγνωμα. Η πλύση εγκεφάλου πάντως δεν γίνεται εδώ. Τα πλυντήρια είναι στους άλλους χώρους του συνεδρίου.

Τα μεγάλα, επίσημα ελληνικά ιατρικά συνέδρια, όλων των ειδικοτήτων, γίνονται σε πολυτελή ξενοδοχεία. Με μια πρώτη ματιά, μοιάζουν σε μικρογραφία με τα τερατώδη αντίστοιχα διεθνή. Υπάρχουν όμως και αξιόλογες διαφορές… προς το χειρότερο. Στις αίθουσες και πάλι εντυπωσιάζει ο ξύλινος, άχρωμος, άοσμος και άγευστος λόγος των περισσότερων ομιλητών. Γενικά επικρατεί «ησυχία, τάξη και ασφάλεια». Οι πρόεδροι συνήθως είναι εντός τόπου αλλά εκτός χρόνου, καθώς συχνά δεν αφήνουν χρόνο για συζήτηση, που είναι βασική τους υποχρέωση. Άμα τους το θυμίσεις μπορεί να θυμώσουν κιόλας, γιατί εδώ είναι Βαλκάνια και η περισσή ευγένεια και κολακεία περιορίζεται μόνο προς αυτούς με τους λαμπερούς τίτλους και αξιώματα.

Επίσης ο πρόεδρος μπορεί να πει βλοσυρά: «διάλογο θα κάνουμε τώρα;», απαξιώνοντας τον διάλογο στη χώρα του Πλάτωνα, ή μπορεί να πει δίνοντας το λόγο σε συνάδελφο γιατρό, εκείνο το φοβερό, «όχι σχόλια, μόνο ερωτήσεις»! Η μεταπολίτευση φαίνεται δεν ήρθε ακόμα στα ιατρικά συνέδρια και ο πρόεδρος αισθάνεται μερικές φορές σαν πρόεδρος στρατοδικείου.

Ασυνείδητο Μέρος δεύτερο

Η γνωστή ρήση του λαού "Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα" αναλυμένη στη σωστή της βάση είναι: "Δύο ασυνείδητα έρχονταν σε αντίθεση από τους αντίθετους και ανόητους ορισμούς της λογικής".

Ναι, οι ανθρώπινες λογικές μέσα από τους ανόητους ορισμούς στρέφουν εναντίον τους το ίδιο το ασυνείδητο του»;. Και ενώ για τους ανόητους ορισμούς της λογικής όλοι μας εύκολα συμφωνούμε, υπάρχουν επικίνδυνοι ορισμοί που φαίνονται καλοί και ωραίοι στους άπειρους και το αντίθετο.

Μέσα από μερικά παραδείγματα θα δούμε διάφορες αιτίες οι οποίες στρέφουν το ασυνείδητο εναντίον του ίδιου του ανθρώπου.

Ένα παιδί μεγαλώνει μέσα στη σύγχρονη κοινωνία μας και είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές. Διδάσκεται από τον οικογενειακό του κύκλο, από το φιλικό περιβάλλον, από τα σχολεία του, από το ρυθμό της εποχής του, το κυνήγι της επιτυχίας, την επιδίωξη της καριέρας, της δόξας, του πλούτου. Η λογική του όλα τα χρόνια της ανάπτυξης του δέχεται ευχάριστα μέσα της τον ορισμό επιτυχία με σφοδρή επιθυμία. Το υποσυνείδητο του γράφει "επιτυχία απαραίτητη". Το ασυνείδητο λέει "επιτυχία όφελος, όφελος, όφελος..."

Εάν η επιτυχία έρθει, τότε καλώς. Εάν όμως η επιτυχία δεν έρθει, τότε ποιος μπορεί να απαριθμήσει τις πιέσεις που ο άνθρωπος αυτός θα βιώσει από το ασυνείδητο του; Και ποιος θα τον βοηθήσει όταν αυτό το ασυνείδητο του θα έχει στραφεί εναντίον του, αφού θα βλέπει έλλειψη επιτυχίας ίσον απώλεια, απώλεια και όσο θα βλέπει την έλλειψη της επιτυχίας τόσο θα διακόπτει και θα διακόπτει τις μονάδες ζωτικής δύναμης; Το άτομο θα μαραζώσει από την πίεση του ασυνειδήτου με τραγικές συνέπειες γι΄ αυτόν.

Να έχεις υπόψη σου πως το ασυνείδητο μοιάζει πολύ με εκείνους τους ανόητους δικαστές που υπηρετούν το νόμο και παρόλο που γνωρίζουν πως υπηρετούν άδικους και απαράδεκτα κακούς νόμους, εντούτοις, συνεχίζουν να τους υπηρετούν πιστά.

Κάθε λαός διδάσκει στους πολίτες του τον πατριωτισμό και τον ηρωισμό έως θανάτου σε καιρό πολέμου σαν μεγάλο κατόρθωμα, άξιο τιμής και επαίνου. Ο μέσος άνθρωπος που ζει σύμφωνα με όσα δέχεται μέσα του και με όσα του έχουν υποδείξει σαν σωστά ή λάθος - χωρίς να έχει προσωπική άποψη ή κι αν έχει προσωπική άποψη, χωρίς να θέλει, υποχρεούται να λειτουργήσει μέσα στο σύστημα - έχει δεχτεί πλήθος κακών ορισμών, τους οποίους βιώνει ή γνωρίζει σαν σωστούς. Έτσι η αγάπη του για την πατρίδα του γίνεται άνετα ο προθάλαμος του μελλοντικού φόνου υπό διαταγή...

Πως συμπεριφέρονται σε αυτή την περίπτωση οι δυνάμεις; Η λογική διδάχθηκε πως οι σωστοί άνθρωποι υπερασπίζουν, αγαπούν την πατρίδα τους ή και τη θρησκεία τους και εφόσον χρειαστεί δίνουν και τη ζωή τους. Αυτό είναι άξιο τιμής, καλό προς μίμηση και αποδεκτό σχεδόν από όλους. Ο συνειδητός γραφιάς, το υποσυνείδητο, γράφει τα ίδια κατά εννέα φορές ισχυρότερα. Το ασυνείδητο βλέπει όφελος όταν το άτομο λογική λειτουργήσει κατ' αυτόν τον τρόπο.

Εδώ το ασυνείδητο δέχτηκε διαστροφή. Και τέτοιου είδους περιπτώσεις έχουν συμβεί πλήθος στην ιστορία όλων των λαών. Και ο πόλεμος συμβαίνει. Οι πολίτες λαμβάνουν μέρος στον αγώνα κατά του εχθρού. Κάποιοι από αυτούς κατορθώνουν μεγάλα χτυπήματα στον εχθρό που εξυπακούεται σύμφωνα με τα πιο πάνω που είπαμε, πως μέσα στο πλήθος των καταστροφών που προκάλεσαν, σκότωσαν και πλήθος εχθρών. Το όνομα τους μεταφέρεται με πλήθος τιμών και δοξαστικούς επαίνους και συνοδεύεται με όσα παράσημα χρειάζεται. Αυτοί οι ήρωες χαίρονται και ο λαός τους χειροκροτώ.

Πώς συμπεριφέρονται εδώ οι δυνάμεις; Η λογική χαίρεται, το υποσυνείδητο χαίρεται, το ασυνείδητο στέλνει πλήθος ζωτικής δύναμης σε όλα τα επίπεδα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αυτός βιώνει ένα θαύμα. Τις δυνάμεις του σε αρμονία. Ω, το θαύμα της διαστροφής!

Το ασυνείδητο εξαπατημένο κάτω από τον σκόπιμα λάθος ορισμό, στέλνει ζωτική δύναμη από την ψυχή πλουσιοπάροχα στον άνθρωπο, ενώ θα έπρεπε να τον συνθλίψει για τις πράξεις του. Γιατί όλα τα πιο πάνω είναι φόνος. Αυτή είναι η αλήθεια. Ναι, η κάθε αφαίρεση ζωής με οποιαδήποτε δικαιολογία είναι φόνος και αυτός που τον διαπράττει είναι φονιάς. Και γνωστό είναι πως υπάρχουν φονιάδες που νομίζουν πως εκτελούν και έργο θεού. Γιατί οι ανάγκες τους για εκδίκηση ή οι φωνές εκείνων που τους έπεισαν για το καλό τάχα της πατρίδας, της θρησκείας, της ηθικής, της ιδεολογίας, τους έφτασαν να είναι φονιάδες που αντί να θρηνούν, χαίρονται.

Μία άλλη αιτία που διαστρέφει το ασυνείδητο και το στρέφει εναντίον του ανθρώπου είναι οι εσωτερικές μας εικόνες ή αλλιώς τα πρότυπα ελέγχου. Οι εικόνες που λειτουργούν μέσα μας σαν πρότυπα και καλούν όλο το είναι μας να φθάσει στην καθομοίωσή τους, είναι εργαλεία ελέγχου σε εκείνους, επώνυμους και ανώνυμους, που ελέγχουν το παιχνίδι της εξουσίας με σκοπό τον έλεγχο του υλικού και πνευματικού πλούτου.

Από τα αρχαία χρόνια η κάθε γυναίκα θα ήθελε να είναι τέλεια στο σώμα με αρμονική ομορφιά. Να έχει όσο το δυνατόν ωραιότερη εμφάνιση και να αρέσει πολύ. Αυτή η έμφυτη φυσική εσωτερική εικόνα που υπάρχει στην κάθε θηλυκή ύπαρξη συνοδεύεται με εσωτερική ομορφιά από την ψυχή. 'Έτσι, η εικόνα αυτή φέρει μέσα της πνευματικό πλούτο. Όμως τι στην πραγματικότητα συμβαίνει; Η εικόνα αυτή διαστρέφεται σκόπιμα με πλήθος λανθασμένες πληροφορίες. Αυτές οι λανθασμένες πληροφορίες εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα και εισέρχονται στην κάθε γυναίκα με πολλούς έξυπνους τρόπους. Ως αποτέλεσμα, η γυναίκα βιώνει τη λάθος εικόνα και αδυνατεί να αντιληφθεί την έμφυτη θεία και πνευματική εικόνα μέσα της.

Και έτσι ενώ έχεις εμπρός σου μια νέα ωραία κοπέλα, είναι σύνηθες φαινόμενο να τη δεις να υποφέρει κάτω από το ασυνείδητο της που έχει στραφεί εναντίον της, διακόπτοντας την παροχή φυτικής δύναμης με αποτέλεσμα η κοπέλα να ζει στη θλιπτικότητα, στις ενοχές, στις τύψεις, στην ανησυχία για το θηλυκό της είναι, να ξεσπά σε νευρικότητα, σε άγχος, σε κλαψουρίσματα, σε σκέψεις απαισιοδοξίας, σε ανασφάλειες, σε απογοήτευση και πλήθος άλλον ασθενειών και πολλές φορές να μπαίνει στον ρόλο του "πρέπει"", σε πορνικά πρότυπα και σε πνευματική γύμνια.

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το ασυνείδητο της υπηρετεί τη λάθος εικόνα και η λάθος εικόνα εξυπηρετεί τους ειδικούς στους οποίους το άτομο θα φθάσει μετά. Το ίδιο παράδειγμα ισχύει και για τους άνδρες και για πλήθος άλλων περιπτώσεων που το ασυνείδητο μας στρέφεται εναντίον μας και λειτουργεί εις βάρος μας προγραμματισμένο μέσα από λάθος εικόνες, πρότυπα που μέσα μας δεχόμαστε.

Δανείζομαι μία πρόταση από επόμενο κεφάλαιο για να σου πω ότι το σύνολο των εικόνων που εσωτερικά μέσα μας κυριαρχούν, οριοθετεί τη στάση που έχουμε απέναντι στη ζωή και σε όλες μας τις εκδηλώσεις, εσωτερικές και εξωτερικές. Έτσι αν οι εικόνες αυτές στρέφουν το ασυνείδητο εναντίον μας θα βρεθούμε να ζούμε μέσα σε κόλαση τη στιγμή που υπάρχουμε στον παράδεισο.

Στην εποχή μας συνήθως οι άνθρωποι μετρούν τον συνάνθρωπο τους και τον εαυτό τους σύμφωνα με το "έχειν" και την κοινωνική τους θέση και όχι με την οντολογική τους αξία. Και αν αυτά τα έχουν, καλώς. Εάν όμως δεν έχουν ούτε τη μεγάλη οικονομική επιφάνεια ούτε υψηλή κοινωνική θέση κι αν έχουν μέσα τους αυτά τα σταθμά, τότε η λογική βλέπει αποτυχία, το υποσυνείδητο γράφει αποτυχία, το ασυνείδητο διακόπτει την παροχή ζωτικής δύναμης και αυτό σημαίνει πλήθος προβλημάτων: Σκέψεις απαισιόδοξες, απελπισία, ενοχές, τύψεις, θλίψεις. εσωτερική μελαγχολία, φόβοι, αϋπνίες, έλλειψη ελπίδας για το μέλλον, διάφορες σωματικές ασθένειες και πολλά άλλα που το μέγεθος τους ποικίλει ανάλογα με το πόσο εξάρτησαν τον εαυτό τους από αυτά τα σταθμά.

Η λογική των περισσότερων ανθρώπων δεν δέχεται να αδικηθεί. Το υποσυνείδητο τους έχει γράψει: "δεν θέλω αδικία". Το ασυνείδητο τους βλέπει: "αδικία ίσον απώλεια".

Και η αδικία έρχεται αργά ή γρήγορα στη ζωή των περισσοτέρων μας. Το ασυνείδητο βλέποντας την αδικία διακόπτει την παροχή Δοτικής δύναμης. Το υποσυνείδητο ντύνει τη λογική με το νόμο "δεν θέλω αδικία". Η λογική πνιγμένη στο δίκιο της αντιδρά με κάθε τρόπο και μπλέκει το άτομο σε πράξεις εκδίκησης και τάσεις μίσους, σε πικρία, σε έχθρες, σε δικαστικές διαμάχες. Και κάποιες φορές φτάνει και στο φόνο.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Το μαγικό βότανο, το αθάνατο νερό και άλλες ιστορίες…



«Θέλετε το μαγικό βότανο που θα σας κάνει αθάνατους;» Αν κάνουμε αυτή την ερώτηση στους γύρω μας, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα μας αντιμετωπίσουν με καχυποψία και θα μας περάσουν ίσως για τρελούς, αλλά θα κοντοσταθούν να ακούσουν! Μερικοί θα σκεφτούν ότι είμαστε σαν εκείνους τους πλασιέ που σας σταματάνε στο δρόμο και σας λένε: «Κερδίσατε, ένα δώρο!» Και πριν προλάβετε να καταλάβετε πώς το κερδίσατε το δώρο, σας βάζουν στο χέρι το διαφημιστικό φυλλάδιο για το προϊόν! Όλοι όμως κατά βάθος θα θέλαμε να υπάρχει ένα μαγικό βότανο που θα μας κάνει αθάνατους! Όσοι δεν το ήθελαν, έχουν αυτοκτονήσει, ή έχουν πεθάνει! Γιατί ,νομίζω ότι ζει, αυτός που θέλει να ζήσει!

Είναι γνωστοί οι λαϊκοί θρύλοι για τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Όταν κατάκτησε όλον τον κόσμο και έκανε το όραμά του πραγματικότητα, δάκρυσε! « Είναι κρίμα, σκέφτηκε, εγώ που είμαι ο βασιλιάς όλου του κόσμου, να πεθάνω!». Ξεκίνησε λοιπόν καβάλα στον Βουκεφάλα, και πήγε , βρήκε την πηγή κάτω από μια κρυστάλλινη πυραμίδα που άστραφτε με χίλια χρώματα μέσα σε μια σπηλιά και πήρε το αθάνατο νερό, αφού σκότωσε τον δράκο που το φύλαγε! Όταν γύρισε στο σπίτι του, κουρασμένος, ξάπλωσε να κοιμηθεί αφήνοντας το χρυσό κανάτι με το νερό στο τραπέζι, για να το πιει όταν ξυπνήσει.


Η αδερφή του, χωρίς να ξέρει τι είχε μέσα το κανάτι, σκέφτηκε να βάλει φρέσκο νερό για να πιει ο αδερφός της όταν ξυπνήσει. Άνοιξε το παράθυρο κι έχυσε το αθάνατο νερό στον κήπο. Εκεί που έπεσε το αθάνατο νερό φύτρωσε μια αγριοκρεμμύδα. Από τότε η αγριοκρεμμύδα συμβολίζει τη μακροζωϊα και γι’ αυτό την κρεμάμε στην εξώπορτα την Πρωτοχρονιά ,ως γούρι.

Όταν ξύπνησε ο Μέγας Αλέξανδρος και κατάλαβε τί είχε γίνει, μάλωσε την αδερφή του. Εκείνη από τη στενοχώρια της ,που έγινε η αφορμή να χάσει την αθανασία ο αδερφός της, ζήτησε από το Θεό να την κάνει μισή γυναίκα, μισή ψάρι και ανοίχτηκε στο πέλαγος. Είναι η Γοργόνα, που σταματάει τα καράβια και ρωτάει: «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;» Αν της πουν : όχι, το πνίγει το καράβι. Αν της απαντήσουν ότι ο αδερφός της ζει, γαληνεύει τη θάλασσα και κολυμπάει τραγουδώντας!

Έτσι λέει η λαϊκή παράδοση. Εγώ νομίζω ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε, όχι γιατί δεν ήπιε το αθάνατο νερό, αλλά γιατί δεν είχε πια όραμα ! Όλα αυτά τα λέω, βέβαια, στο πλαίσιο του μύθου. Εξ άλλου, έμεινε αθάνατος στην ιστορία .Ο καθένας μας μακάρι να έχει ένα όραμα για τη ζωή του, που να τον ικανοποιεί , να τον κρατάει ζωντανό, να του δίνει ελπίδα! Όσο για την αθανασία, ας την αφήσουμε προς το παρόν στο φιλοσοφικό επίπεδο, γιατί αν είχαμε τη δυνατότητα να ζούμε για πάντα, πάλι θα έμπαινε το θέμα της ποιότητας ζωής! Τι βαρεμάρα να ζεις χωρίς όραμα, χωρίς ικανοποίηση, χωρίς ζωντάνια, χωρίς ελπίδα! Έτσι την έπαθε και ο Τιθωνός , όπως λέει η ελληνική Μυθολογία. Η Ηώ είχε ερωτευτεί έναν πολύ ωραίο νέο, τον Τιθωνό και για να μην τον χάσει, ζήτησε από τον Δία να τον κάνει αθάνατο. Ο Δίας την άκουσε και χάρισε στον Τιθωνό την αιώνια ζωή. Όμως η Ηώ ξέχασε να ζητήσει από τον Δία να τον διατηρήσει και νέο! Έτσι τα χρόνια περνούσαν ο Τιθωνός δεν πέθαινε, αφού ήταν αθάνατος, αλλά γερνούσε , ζάρωνε, ζάρωνε, ώσπου ο Δίας την λυπήθηκε και τον μεταμόρφωσε σε τζιτζίκι. Γι’ αυτό το τζιτζίκι είναι ζαρωμένο και πεθαίνει μόλις έρθει το κρύο!

Ποιο είναι το μαγικό βότανο;

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Ασυνείδητο Μέρος πρώτο

Τρίτη δύναμη στον άνθρωπο το ασυνείδητο του, που για μένα είναι λογική δύναμη υψηλής συνείδησης και απεριόριστα μεγαλύτερη από τη λογική και το υποσυνείδητο.

Η σοφία και η γνώση πάνω στην τρίτη δύναμη του ανθρώπου που μερικοί άνθρωποι μέσα από όλο το ανθρώπινο γένος είχαν και έχουν, θα έκανε τον όποιο παρατηρητή και μελετητή του θέματος να θαυμάσει τη σε βάθος διείσδυση της γνώσης τους για το ασυνείδητο.

Εξετάζοντας τον τρόπο που αυτοί οι άνθρωποι-οι γνώστες του ασυνειδήτου-χρησιμοποίησαν τη σοφία και τη γνώση της τρίτης δύναμης, θα έφριττε το κάθε λογικό ον διαπιστώνοντας πώς η γνώση αυτή χρησιμοποιήθηκε για φτηνούς και τιποτένιους σκοπούς. Με μια μικροψυχία που πηγάζει από τα αρρωστημένα εγώ τους και τα δηλητηριασμένα συμφεροντολογικά τους όνειρα. Έλεγξαν και ελέγχουν μεγάλο μέρος από το γίγνεσθαι τον λαών.

Εμπρός στον παραλογισμό της ατελούς λογικής τους και ο πιο βρομερός άνθρωπος, ο πιο λυσσαλέος στην κακία θα δάκρυζε, συναισθανόμενος την κακή χρήση από αυτούς που κατείχαν τη γνώση, διαπιστώνοντας μια μικροψυχία που δεν ανήκει σε ανθρώπινη υπόσταση, σε ανθρώπινη λογική, εις βάρος της πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπινου όντος.

Όλη αυτή η κακή χρήση κρύβεται πίσω από καλά στημένες δικαιολογίες, έτσι που μοιάζει μέλι που κρύβει δηλητήριο ή καλός λόγος που κρύβει φθόνο, ώστε αν τολμήσει άνθρωπος να μεταφέρει αυτή τη γνώση αφυπνίζοντας τις λογικές του κόσμου, να μοιάζει ο άνθρωπος αυτός σαν λύκος που κατασπαράζει το κοπάδι του καλού ή σαν προδότης διδάσκαλος που κατηγορεί τα καλά και δείχνει τα λάθος σαν σωστά.

Λογική δύναμη που λέει. η λογική μας. Λογική δύναμη που γράφει, το υποσυνείδητο μας. Λογική δύναμη που μεταφέρει, το ασυνείδητο μας, μία ακόμη λογική δύναμη μέσα στο σύνολο των δυνάμεων του ανθρώπου.

Η άγνοια που οι άνθρωποι έχουν πάνω στην τρίτη δύναμη τους θα σε κατακεραυνοβολήσει. όταν κατανοήσεις το μέγεθος της. Και πόσα δεν έχουν ειπωθεί εναντίον του από όλους εκείνους που αγνοούν αυτή τη θαυμάσια δύναμη; Έτσι κακοποιήθηκε σχεδόν από όλους εκείνους που γνώριζαν, αλλά και από εκείνους που δε γνώριζαν.

Από εκείνους που γνώριζαν κακοποιήθηκε για να υπηρετήσει τα θέλω τους. Και από εκείνους που δε γνώριζαν κακοποιήθηκε με πλήθος κακών κατηγοριών. Το θεωρούν αιτία των πολέμων, αιτία συμφορών, αιτία που οι άνθρωποι μαλώνουν μεταξύ τους. Αιτία που οι ιδεόκοσμοι συγκρούονται. Αιτία ασθενειών, αιτία κάθε κακού και απρόσμενου γεγονότος στη ζωή του καθενός μας. Πολλοί είναι εκείνοι που το θεωρούν υπεύθυνο για κάθε άνθρωπο που τρελαίνεται. Άλλοι πάλι το κατηγορούν πως μεταφέρει τις κακές πληροφορίες της κληρονομικότητας από γενιά σε γενιά. Κάποιοι από την τραγική τους άγνοια το κατηγόρησαν σαν υπεύθυνο του εσωτερικού ιερού πολέμου στον άνθρωπο. Αυτόν τον ιερό πόλεμο, ο οποίος βρίσκεται στ» επίπεδο κάθαρσης και φώτισης, τον γνωρίζουν όλοι εκείνοι που προχωρούν προς την εσωτερική τελειότητα.

Πηγαίνοντας σε μία από τις σπουδαιότερες επιστημονικές σχολές αυτογνωσίας που η εμβέλεια της έχει απλωθεί σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, αντίκρισα το αναντίκριτο. Χωρίς να γνωρίζουν από δυνάμεις, έστρεφαν την τρίτη δύναμη του ανθρώπου εναντίον των ίδιων αυτών ανθρώπων που τους πλήρωναν. Και τι να περιγράψω; Όταν βλέπουμε μητέρα, πατέρα, αδελφό, θρησκευτικό ηγέτη, επιστήμονα, φιλόσοφο να στρέφουν ή να διαστρέφουν τη δύναμη του ασυνειδήτου τους και προς τον ίδιο τον εαυτό τους, αλλά και προς τους πλέον δικούς τους.

Άλλοι πάλι μιλούν για ασυνείδητες σκέψεις που έρχονται σε εμάς, στο λογικό μέρος του νου μας από εκείνο το άγνωστο είναι μας, όπως αποκαλούν το ασυνείδητο. Γι αυτούς ασυνείδητο είναι η εκτός συνειδήσεως περιοχή του εγώ μας και το σύνολο εκείνο των ψυχικών διαδικασιών που δεν τις συνειδητοποιεί το υποκείμενο. Στην πραγματικότητα αυτοί είναι γελασμένοι, αφού αποδίδουν στο ασυνείδητο τις ενέργειες της ψυχής που δε γνωρίζουνε.

Άλλοι πάλι βλέπουν το ασυνείδητο σαν οντότητα έκπτωτη και προσκολλημένη στις δυνάμεις του ανθρώπου. Και αυτά μεν λένε και πολλά άλλα κατηγορώ.
Στην τρίτη δύναμη του ανθρώπου η ονομασία ασυνείδητο φέρνει απευθείας τη σκέψη στο νου πως πρόκειται για κάποια δύναμη που στερείται τη λογική συνείδηση του εαυτού της, αφού σχεδόν αυτόματα με το άκουσμα της λέξης ασυνείδητος έρχεται στο νου μας ο χωρίς συνείδηση άνθρωπος, που αδιαφορεί για την ηθική αξία τον πράξεων του.

Σου μαρτυρώ πως έχω βαθύ σεβασμό για την τρίτη αυτή δύναμη του ανθρώπου, την οποία γνωρίζω ως λογική δύναμη συνείδησης υψηλής αξίας, η οποία είναι ο κρίκος των παράλληλων κόσμων και φέρει μέσα της όλη την ποιότητα των αντιλήψεων μας. Αυτή η ποιότητα από τον κόσμο των αντιλήψεων μας οριοθετεί την ορθότητα συνείδησης που θα έχει το ασυνείδητο μας. Και εφόσον έτσι συμβαίνει, τότε θα βρούμε ανθρώπους που το ασυνείδητο τους είναι φως, ζωή. χαρά, δύναμη, ζωηφόρος λόγος, αλλά και το αντίθετο, σκοτάδι, νεκρότητα. κρίση, διεστραμμένη δύναμη, νεκρός λόγος. Ό, τι όμως κι αν είναι το ασυνείδητο μας σε ποιότητα στο τέλος θα αποδειχθεί πως ενήργησε σε όλη μας τη ζωή σύμφωνα με το σκοπό της υπάρξεως του, ο οποίος είναι να μεταφέρει στα βαθύτερα μέρη της ψυχής τον λόγο. Μόνο ένας Θεός οπός τον ορίζει η λογική του άνθρωποι, Αυτό που είναι πάνω από τα πάντα, που αρχή και τέλος σε Αυτόν κλείνει, μόνο αυτός ο Θεός θα μπορούσε, θα είχε τη δύναμη να φτιάξει ένα ασυνείδητο, είτε ανθρώπου είτε ζώου είτε οποιασδήποτε άλλης μορφής ζωής, ορατής ή αόρατης.

Ας μελετήσουμε το θαύμα της τρίτης δύναμης του ανθρώπου. Το ασυνείδητο το ονομάζω το "αιώνιο μάτι" που παρακολουθεί την κάθε συναλλαγή μεταξύ λογικής και υποσυνειδήτου. Η τρίτη δύναμη στον άνθρωπο είναι ένα καταγραφικό σύστημα - παλμογράφος που σε κάθε δέκατο του δευτερολέπτου καταγράφει όλες τις κινήσεις μεταξύ λογική; και υποσυνειδήτου γραφιά. Η λογική σου ας καταλάβει την τρίτη δύναμη σου σαν τον τελειότερο δικαστή μεταξύ των συναλλαγών της λογικής και του υποσυνειδήτου σου. Τις συναλλαγές των δύο τις κρίνει παλμογραφώντας τις με βάση τρεις κινήσεις, μετρώντας σε μονάδες ζωτικής δύναμης.

Εμβόλια: Το ιατρικό Ερώτημα και η Ανθρωπιστική Διάσταση



Ωφελέειν ή μη βλάπτειν. «Να είσαι πάντα επωφελής ή να μην προκαλείς βλάβη».

Με την φράση αυτή ο Ιπποκράτης, ο μεγάλος ιατρός της αρχαιότητας αλλά ταυτόχρονα διαχρονικός είχε διατυπώσει την ανθρωπιστική του φιλοσοφία. Μια φιλοσοφία που αποτυπώθηκε στα έργα του και στην τέχνη της ιατρικής. Η ηθική και πνευματική του παρακαταθήκη μεγάλη, όμως τείνει να ξεθωριάσει την σημερινή εποχή, μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από την απίστευτη ταχύτητα πληροφόρησης που ρέει άφθονη σε παγκόσμιο επίπεδο, μιας τεχνολογίας η οποία έχει φτάσει τον άνθρωπο στο υλιστικό του απόγειο, μιας εποχής όμως που δείχνει τόσο έρημη από πνευματικά και ανθρωπιστικά στοιχεία.

Αυτήν την πορεία που έχει πάρει σήμερα ο άνθρωπος στην αντίληψη της πραγματικότητας του απεικονίζεται και στην επιστήμη. Μια επιστήμη που έχει ξεχάσει να αφουγκράζεται τη φύση, τις λεπτότερες ενέργειες της, μια επιστήμη που έχει ξεχάσει ότι αποτελεί τέχνη της ψυχής, μια τέχνη δημιουργίας και ανακάλυψης και φανέρωσης του αγνώστου στον άνθρωπο. Μια επιστήμη που απομόνωσε την πραγματικότητα στο εργαστήριο και έκοψε τους δεσμούς με την φύση, το μεγάλο εργαστήριο της ζωής. Έτσι στόχευσε στο μικρό, το μη φυσικό και το εξειδικευμένο, αποσυνδέθηκε από το ανθρώπινο και το ολιστικό για να καταλήξει στο μονομερές και το στατικό. [1] [2]

Η επιστήμη της ιατρικής έκανε τεράστια βήματα προόδου αλλά έσφαλε και στον τρόπο προσέγγισης της ανθρώπινης φυσιολογίας, και αποκωδικοποίησης του ανθρώπινου σώματος και των αναγκών του. Η παρέμβαση της υπήρξε και είναι βίαιη και μη φυσική, χωρίς να αφουγκράζεται τις ανάγκες του ανθρώπινου όντος ως ένα ολοκληρωμένο ψυχοσωματικό ον. Έτσι, σε αυτά τα μονοπάτια κατευθύνθηκε και ο πειραματισμός και η ανάπτυξη της τεχνολογίας της. Και εδώ θα εξετάσουμε όσο είναι δυνατόν τον ρόλο των εμβολίων στην υγεία και τον ρόλο που διαδραματίζουν στην φυσιολογία και την ανθρωπιστική διάσταση που μπορεί να πάρει το κρίσιμό αυτό θέμα στην σημερινή εποχή.

Τα εμβόλια ξεκίνησαν για να αποτελέσουν άλλη μια φιλοσοφική λίθο της ιατρικής. Για πολύ καιρό, οι επιστήμονες πίστευαν ότι μέσω των εμβολίων θα μπορούσαν να επιτύχουν εξάλειψη των περισσότερων ασθενειών που ταλανίζουν την ανθρωπότητα και μέσα από αυτό θα επιτύγχαναν την πολυπόθητη μακροζωία. Είναι όμως έτσι; Αποτελεί ο εμβολιασμός πανάκεια; Στην πορεία αποδείχτηκε ότι όχι μόνο δεν αποτελεί πανάκεια αλλά είναι και επιζήμια για τον άνθρωπο. Γιατί όλα στηρίχτηκαν σε λανθασμένο υπόβαθρο αντιλήψεων και ιδεών για την ανθρώπινη φυσιολογία και την όλη αντίληψη που έχει διαμορφωθεί από μια επιστήμη που βλέπει μονομερώς την ανθρώπινη υπόσταση και πάντα κάτω από μηχανιστικές εξηγήσεις.

Τι ακριβώς κάνει ένα εμβόλιο; Σύμφωνα με την επίσημη επιστήμη η ανοσία έναντι των διάφορων λοιμογόνων μικροοργανισμών μπορεί να επιτευχθεί είτε με την ενεργητική είτε με την παθητική ανοσοποίηση. Η ανοσοποίηση2είναι μια διαδικασία κατά την οποία έχουμε την παραγωγή αντισωμάτων από τον οργανισμό έναντι των διάφορων λοιμογόνων μικροοργανισμών και άλλων παραγόντων που μπορεί να αποτελούν παράγοντες μόλυνσης και πρόκλησης βλάβης στην ομοιόσταση του οργανισμού.

Η ανοσοποίηση γίνεται είτε φυσικά, (συνήθως με μεταφορά από την μητέρα στο έμβρυο αντισωμάτων και άλλων αντιμικροβιακών παραγόντων ή με προηγούμενη λοίμωξη από το μικροοργανισμό), είτε τεχνητά με χορήγηση εμβολίων ή αντισωμάτων. Ουσιαστικά, το εμβόλιο είναι μια τεχνητή παρέμβαση στον οργανισμό που στοχεύει να ενεργοποιήσει με τεχνητό τρόπο το ανοσοποιητικό μας έναντι ενός παθογόνου μικροοργανισμού. Έτσι, μέσα στα εμβόλια τοποθετούν τμήματα εξασθενημένων μικροοργανισμών προκειμένου το ανοσοποιητικό να παράγει αντισώματα και να δημιουργήσει κυτταρική μνήμη, ώστε σε πιθανή μόλυνση από τον μικροοργανισμό αυτό να αμυνθεί ταχύτερα και έτσι να μην εμφανιστούν τα επιβλαβή για τον άνθρωπο συμπτώματα και τελικώς η εμφάνιση της ασθένειας.

Ως εδώ, φαντάζει μια λογική και συνάμα πολύ έξυπνη ανακάλυψη από την πλευρά της ιατρικής κοινότητας και έτσι έντεχνα πλασάρεται στο κοινό. Όμως ποια είναι η αλήθεια; Μήπως η βάση στην οποία στηρίζεται η ιατρική επιστήμη είναι λανθασμένη; Μπορεί φαινομενικά να φαίνεται ότι βοηθάει και στηρίζει τον ανθρώπινο οργανισμό όμως αλήθεια κάνει κάτι τέτοιο; Ή μήπως είναι μια ανεπιθύμητη παρέμβαση στην ανθρώπινη ομοιοστασία και φυσιολογία; Τέτοια παραδείγματα έχουμε και στο περιβάλλον φυσικά. Ή άραγε ποιος μπορεί να εγγυηθεί στο κοινό ότι τα εμβόλια εξυπηρετούν τους σκοπούς για τους οποίους αυτοί εξαγγέλουν ότι υπηρετούν; Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να αποτελεί ένα χρήσιμο όπλο κατά της ανθρωπότητας;;

Ας ξετυλίξουμε λοιπόν το κουβάρι αυτό. Καταρχάς, ας αναρωτηθούμε, τι είναι ασθένεια και τι την προκαλεί ; Πως ηχεί στα αυτιά μας η έννοια αυτή; Σίγουρα στην εποχή που ζούμε η ασθένεια ηχεί ως μια τρομακτική εμπειρία με ποικίλες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και την ζωή μας… Ο ομοιοπαθητικός ιατρός Dr Kris Gaublomme4γράφει:


«Εκπαιδευτήκαμε να πιστεύουμε ότι η ασθένεια είναι κάτι τρομερό, ένα λάθος της φύσης, κάτι απαράδεκτο για την μοντέρνα κοινωνία – ένα λάθος που πρέπει να διορθωθεί από την τεχνολογία μας. Μας λένε ότι η ασθένεια οφείλεται σε εχθρούς «απ’ έξω», μικρόβια που εισβάλλουν και διακυβεύουν την ζωή μας. Μας διδάσκουν ότι ο καλύτερος τρόπος να καταπολεμήσουμε αυτόν τον εχθρό είναι ο εμβολιασμός. Η ασθένεια δεν είναι, ποτέ δεν ήταν, ένα λάθος της φύσης.

Ασθένεια είναι η ορατή αντίδραση ενός ζωντανού οργανισμού στην διαταραχή της ομοιοστασίας του. Το να εξαλείψει κανείς την ασθένεια σημαίνει την εξάλειψη της ικανότητας να επανακτήσει ισορροπία, με αποτέλεσμα ένα διαταραγμένο ανοσοποιητικό σύστημα, αλλεργίες, αυτοάνοσες ασθένειες, και τελικώς μια πλήρη κατάρρευση του αμυντικού μηχανισμού.

Ασθένεια δεν είναι το αποτέλεσμα της διείσδυσης μικροοργανισμών. Ως άνθρωποι ζούμε (όπως και άλλα ζώα) σε πλήρη αρμονία με εκατομμύρια μικροβίων πάνω μας. Ακόμη, είναι αδύνατον να επιβιώσουμε χωρίς αυτά. Κήρυξη πολέμου εναντίον όλων των μικροβίων σημαίνει κήρυξη πολέμου στην ίδια την φύση, περιλαμβανομένων και ημών. Έτσι πρέπει κανείς να διαθέτει άρρωστο μυαλό ώστε να σκέφτεται την ζωή και την ιατρική υπό όρους πολέμου και εξουδετέρωσης».

Το να μπορείς να αφουγκραστείς την φύση, την φυσιολογία σου, το ίδιο σου το σώμα αποτελεί την αρχή κάθε ίασης. Είναι καιρός να αρχίσουμε να αμφισβητούμε την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων είτε στην επιστήμη είτε στην κοινωνία και να αποτελέσουμε όντα σκεπτόμενα και όχι όντα καθοδηγούμενα σαν μαριονέτες σε μια ζωή που δεν ανήκει σε εμάς. Και συνεχίζει: « Ο εμβολιασμός δεν αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εξουδετέρωσης όλων των ασθενειών. Επιπλέον, είναι εξίσου ανήθικος και επιστημονικά παράλογος επειδή οδηγεί σε μια πρακτική που προκαλεί όλο και περισσότερο κακό αφού τα εμβόλια είναι λιγότερο αποτελεσματικά απ’ ότι μας λένε, και συγχρόνως προκαλούν περισσότερη βλάβη απ’ ότι υποψιάζεται ακόμη και ένας τίμιος, αλλά κακώς πληροφορημένος γιατρός ή ασθενής.

Τα εμβόλια δεν εμποδίζουν την ασθένεια. Αντίθετα, δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ευαισθησία στις ασθένειες γενικά. Η ιδέα να προκαλέσουμε ειδική ανοσία στο άτομο παραμέλησε την σπουδαιότερη μη ειδική ανοσία. Αληθινή ανοσία σημαίνει ετοιμότητα για οποιαδήποτε λοίμωξη, οποτεδήποτε. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να εμβολιάσουμε έναντι όλων των βακτηριδίων, όλων των ιών, όλων των μυκήτων επί της γης. Εκτός αυτού δεν το χρειαζόμαστε, έχουμε ήδη ένα σπουδαίο όργανο που θα υπερασπίσει τους εαυτούς μας κατά των λοιμώξεων. Καθήκον μας είναι να του δώσουμε την δυνατότητα να λειτουργήσει, αντί να το καταστρέφουμε περαιτέρω. Τα εμβόλια δεν είναι ασφαλή. Προκαλούν ατέλειωτες παρενέργειες. Μερικές από αυτές είναι δραματικές, άλλες όχι. Αλλά όλες μπορούν να αποφευχθούν με τον μη εμβολιασμό».