Γιατί οι Άνθρωποι Ακολουθούν τις Ιατρικές «Αυθεντίες»

Για πολλά χρόνια, όσοι έχουν κάποια σχέση με τους εναλλακτικούς τρόπους ιατρικής και θεραπείας αναρωτιούνται αυτό ακριβώς: γιατί άραγε ο άνθρωπος ακολουθεί με κλειστά μάτια αυτό που θα του πει ο γιατρός του; (εδώ θα προσθέσω και τον παπά του και τον πολιτικό του).

Γιατί άραγε οι άνθρωποι ενστερνίζονται χωρίς δεύτερη κουβέντα τις ιατρικές συμβουλές κάθε είδους, όπως για παράδειγμα να εμβολιάζουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους παρόλο που αποδεδειγμένα αυτή η πρακτική είναι καταστροφική; Γιατί επιβάλλουν στον εαυτό τους θεραπείες και καταναλώνουν αλόγιστα φάρμακα που αποδεδειγμένα του κάνουν κακό;

Μία πρόσφατη έρευνα πάνω στο θέμα αυτό έδωσε την εξής απάντηση: αυτό που παρατηρούμε σήμερα, είναι βασικά μία ιατρική τυραννία, όπου οι κυβερνήσεις, οι φαρμακευτικοί κολοσσοί και οι ιατρικοί όμιλοι συνωμοτούν όλοι μαζί ώστε να δημιουργήσουν τυφλά πρόβατα ενός συστήματος, το οποίο προξενεί περισσοτέρους κινδύνους για τη δημόσια υγεία, παρά οφέλη.

Η έρευνα αυτή εξηγεί ότι όσοι ακολουθούν τέτοιες μεθόδους δεν υπακούν απλά, αλλά παρουσιάζουν μάλιστα και εξαιρετικό ενθουσιασμό. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι αυτό των εμβολιασμών, όπου  η επικρατούσα τάση είναι να πραγματοποιούνται συχνοί εμβολιασμοί στα βρέφη παρόλο που είναι γνωστό ότι περιέχουν ουσίες που προκαλούν στείρωση, αλλά και καρκινογόνες, νευροτοξικές και ανοσοτοξικές χημικές ουσίες.

Κάποιοι, λοιπόν, από εμάς θεωρούν αυτήν την πρακτική εξαιρετικά επιβλαβή για τον άνθρωπο, ενώ πάλι άλλοι συμβιβάζονται χωρίς ίχνος διάθεσης να ερευνήσουν, να προβληματιστούν και να αποφασίσουν για τον εαυτό τους. Διάβασε, εδώ και εδώ για την επικίνδυνη αυτή πρακτική τόσο για τον άνθρωπο όσο και τα ζώα.

Ανάλογες συμπεριφορές συμμόρφωσης θα λέγαμε είχαν παρατηρηθεί στο λεγόμενο πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας του Milgram με το όνομα «Υπακοή στην Εξουσία και στις Αρχές» που είχε πραγματοποιηθεί στη δεκαετία του 1960 και στις αρχές του 1970. Το πείραμα αυτό θέλησε να αποδείξει αυτό που θεωρούνταν ευρέως αποδεκτό, ότι δηλαδή ο άνθρωπος ακολουθεί πιστά και τυφλά αυτό που θα του υποδείξει μία αυθεντία (ή αυτό που θεωρεί εκείνος αυθεντία).

Οι ερευνητές εκτός από το πείραμα Milgram προσπάθησαν να δώσουν απαντήσεις στο αρχικό ερώτημα μελετώντας επίσης τα αποτελέσματα ενός άλλου πειράματος, του λεγόμενου «Πειράματος της Φυλακής στο παν/μιο Στάνφορντ» του καθηγητή Ζιμπάρντο. Το πείραμα αυτό αναζητούσε να βρει τις αιτίες και να δείξει ότι ο άνθρωπος υιοθετεί άκριτα υβριστικές συμπεριφορές.

Παρόλο αυτά, η σύγχρονη έρευνα έδειξε ότι κάθε μορφή «τυραννίας μίας αυθεντίας» δεν είναι αποκλειστικά το αποτέλεσμα μίας τυφλής υπακοής σε ρόλους και κανόνες, αλλά είναι και μία παθητική πράξη του ανθρώπου να λειτουργεί σαν οπαδός και ακόλουθος (και εδώ αναρωτιέμαι γιατί άραγε το tweeting είναι τόσο δημοφιλές) ταυτίζοντας τον εαυτό του με την ίδια την αυθεντία που παρουσιάζει πράγματα επιβλαβή σαν σωστά.

«Αξιοπρεπείς άνθρωποι γίνονται μέτοχοι τρομακτικών πράξεων όχι τόσο γιατί είναι παθητικά και απερίσκεπτα εργαλεία που δεν ξέρουν τι κάνουν, αλλά γιατί έχουν καταλήξει να πιστεύουν— επειδή ακριβώς βρίσκονται κάτω από την επιρροή αυτών που είναι στην εξουσία— πως ό,τι και αν κάνουν είναι σωστό. Δεν είναι ότι τυφλοί στο γεγονός ότι είναι κακό αυτό που κάνουν, αλλά γιατί ξέρουν τι κάνουν και πιστεύουν ότι είναι και το σωστό. Πώς γίνεται αυτό; Φαίνεται ότι το ζήτημα έχει απασχολήσει τη φιλοσοφία από την αρχαιότητα.

Διάβασε εδώ για την ακρασία, δηλαδή να μην μπορεί κάποιος να πράξει το ηθικά καλό αν και το γνωρίζει. Σε άμεση σχέση με αυτή την παρανοϊκή συμπεριφορά είναι ο φόβος. Ο φόβος πως η απάντηση που θα πάρεις αν ρωτήσεις και ψάξεις για κάτι (πχ., μου κάνουν τα εμβόλια καλό;) θα σε ξεβολέψει από τα εύκολα, τις συνήθειες σου, τα σίγουρα, άσχετα αν αυτά που αποκαλείς ασφάλεια και σιγουριά είναι ο ζωντανός θάνατος σου.

Δεν χρειάζεται να σου πω, ό,τι όλες αυτές οι λέξεις που θεωρείς σημαντικές είναι που σε έφεραν στην θέση να χρειάζεσαι επειγόντως μερικές καλές Σημαντικές Απαντήσεις. Τελικά το να κάνεις μια Σημαντική Ερώτηση δεν θέλει εξυπνάδα, θέλει γενναιότητα. Διάβασε εδώ για τις “Σημαντικές Ερωτήσεις – Σημαντικές Απαντήσεις.”

Για παράδειγμα, ο εμβολιασμός των γυναικών που περιμένουν παιδί είναι ένα καλό παράδειγμα. Πολλές γυναίκες πιστεύουν τυφλά ότι αν κάνουν ένα εμβόλιο που προτείνουν οι ιατρικές «αυθεντίες» θα είναι ευεργετικό για αυτές και το μωρό που έχουν στην κοιλιά τους. Ωστόσο, ελάχιστες συνειδητοποιούν ή κάνουν τον κόπο να ψάξουν και να προβληματιστούν σχετικά το ότι δεν έχει αποδειχθεί ότι μία τέτοια πράξη είναι όντως ευεργετική για τις εγκύους ή τις μητέρες που θηλάζουν. Έρευνες έχουν δείξει ότι αποβολές, αλλά και πρόωρες γέννες συνδέονται με τον εμβολιασμό κατά τη διάρκεια της κυήσεως. Ουσιαστικά ο εμβολιασμός μίας εγκύου μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο τόσο την ίδια όσο και το έμβρυο, αλλά παρόλο αυτά οι γιατροί συνεχίζουν να κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.

Για να συνεχίσουμε στο θέμα των εμβολίων, ο άνθρωπος παραπληροφορούμενος από αυτές τις αυθεντίες θεωρεί ότι τα εμβόλια τον προστατεύουν από φοβερές ασθένειες, πράγμα που όμως δεν ευσταθεί. Αυτό που όντως έχει συμβάλλει στη βελτίωση του επιπέδου ζωής του ανθρώπου τα τελευταία 200 χρόνια σε σχέση με τις ασθένειες δεν είναι τίποτα άλλο παρά το καθαρό πόσιμο νερό και το φαγητό του … και όχι τα εμβόλια.

(Βέβαια, σήμερα κάποιοι έχουν βάλει το χέρι τους και στο φαγητό και στο νερό σου για να σε ξεπαστρέψουν, να σε κάνουν άρρωστο και να σε εμβολιάσουν. Διάβασε, για τον Codex Alimentarius εδώ, για όλα αυτά που βάζεις στο σώμα σου εδώ, και την καλύτερη επιλογή σε ό,τι είναι διαθέσιμο για τη διατροφή σου εδώ.) Στα παραπάνω να προσθέσουμε τις καλύτερες συνθήκες υγιεινής και τις συνθήκες διαβίωσης που δεν υποχρεώνουν τον άνθρωπο να ζει στοιβαγμένος σε χώρους με πάρα πολλά άτομα ταυτόχρονα. Δεν τον έσωσαν τα εμβόλια.

Ένα αισιόδοξο σημάδι είναι ότι τουλάχιστον κάποιοι από εμάς ψάχνουν και δεν ακολουθούν χωρίς δεύτερη κουβέντα ό,τι τους πει ο γιατρός τους όπως ίσως γινόταν στο παρελθόν. Για τον Σωκράτη, εφόσον κανείς απ’ τους ανθρώπους δεν αμαρτάνει θεληματικά, το πρόβλημα οφείλεται στην απουσία πραγματικής γνώσης (ουδείς εκών κακός) Το καλό και το κακό προσδιορίζεται σε σχέση με κάτι άλλο, πχ.  με την επιβίωση, αν πρόκειται για την ανθρώπινη ύπαρξη στο σύνολο της.

Κάθε τι που ενισχύει και αυξάνει την επιβίωση ενός ανθρώπου στα πλαίσια της λογικής, είναι καλό. Κάθε τι που την εξασθενίζει – στα πλαίσια της λογικής επίσης- και την σκοτώνει, είναι κακό. Αυτό φαίνεται από την υγεία του ανθρώπου ψυχική και σωματική. Μία πρόχειρη ματιά γύρω σου και θα σε πείσει ότι αυτός ο κόσμος μόνο έτοιμος δεν είναι για να πάει σε άλλη γη, άλλα μέρη όπως ελπίζει.

Η κάθε λοιπόν μορφής αυθεντία στην καθημερινότητά σου δεν αποκτά δύναμη απλά γιατί είσαι αβοήθητος ή δεν έχουν γνωρίζεις. Εδώ ερχόμαστε σε ένα κρίσιμο ερώτημα. Τι πρακτικές εφαρμογές να κάνω; Τι ασκήσεις; Ποιες να είναι οι αλλαγές μέσα κι έξω; Η απάντηση είναι απλή και αφοπλιστική. ΚΑΝΩ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΠΕΞΕΛΘΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΖΩΗ. Αυτό είναι το κριτήριο.

Είναι μάταιο ανόητο και ενεργοβόρο, να επιδιώκεις να ακολουθείς ό,τι διαβάζεις στα περιοδικά, ό,τι σου λέει ο πολιτικός σου, ο γιατρός σου ή ο πάπας της ενορίας σου. Ο «προπονητής» αυτός που πρέπει να σχεδιάσει το πρόγραμμα της εξάσκησής, το είδος των ασκήσεων και την διάρκειά τους, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Παρατήρηση της καθημερινότητας.

Πηγή: terrapapers com