Η Λήδα και το Λήδον.

(ΕΝΑ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ-ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΛΩΡΙΔΑΣ)

  

Η Λήδα ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα και παντρεμένη με τον Τυνδάρεω. Και όπως πολλές όμορφες γυναίκες της Μυθολογίας, ανεξάρτητα από το αν ήταν παντρεμένες ή όχι, τράβηξε την προσοχή του Δία, που δεν έκανε διακρίσεις στα ερωτικά του γούστα. Επειδή όμως η Λήδα δεν ήθελε να σμίξει μαζί του, ο Δίας που μεταχειριζόταν διάφορα κόλπα, μεταμορφώθηκε σε Κύκνο και πλησίασε τη Λήδα.

Μάλιστα για να προκαλέσει τη συμπάθεια της Λήδας, είπε στον Ερμή να μεταμορφωθεί σε αετό και να τον κυνηγήσει. Ως Κύκνος λοιπόν κυνηγημένος από τον αετό, πλησίασε τη Λήδα. Η κοπέλα τον λυπήθηκε και τον πήρε αγκαλιά. Κάτι ανάλογο είχε σκαρφιστεί ο Δίας για να καταφέρει να σμίξει με την Ήρα. Τότε είχε μεταμορφωθεί σε κούκο και έπεσε βρεγμένος τάχα και παγωμένος στην αγκαλιά της. Εκείνη τον έβαλε στον κόρφο της και έγινε το ανεπανόρθωτον! Το σμίξιμο του Δία και της Λήδας, έγινε στις όχθες του ποταμού Ευρώτα , στη Σπάρτη.

Από την ένωση αυτή η Λήδα γέννησε ένα αυγό, λέει η Μυθολογία. Ήταν όμως έγκυος την ίδια μέρα από τον σύζυγό της τον Τυνδάρεω κι έτσι γέννησε δύο αυγά. Στα χρόνια του Παυσανία, έδειχναν στη Σπάρτη μέσα σε ναό ένα αυγό δεμένο με ταινίες και κρεμασμένο στην οροφή και έλεγαν ότι αυτό ήταν το αυγό που είχε γεννήσει η Λήδα. Μια παραλλαγή όμως του Μύθου, μας λέει ότι δεν ήταν η Λήδα αυτή που κυνήγησε ο Δίας ως Κύκνος, αλλά η Νέμεσις. Άλλη παράδοση λέει ότι το αυγό που γέννησε η Νέμεσις το πήρε η Λήδα και το παιδί που βγήκε μέσα από αυτό το αυγό το μεγάλωσε σαν δικό της παιδί, μαζί με τον σύζυγό της τον Τυνδάρεω.

Λέει επίσης η Μυθολογία, ότι το αυγό που γέννησε η Νέμεσις το βρήκε ένας βοσκός και το έδωσε στη Λήδα ή ότι το βρήκε μόνη της η Λήδα. Όπως και να έχει , το αυγό της Νέμεσις η Λήδα το πήρε και το φύλαξε μέσα σε μία κίστη , όπως μας λέει η Μυθολογία. Κίστις (με –ι)ν στα αρχαία ελληνικά ήταν το κιβώτιο.

Το παράξενο είναι ότι υπάρχει ένα φυτό που λέγεται Κίστος , το οποίο όμως λέγεται και Λήδον, έχει δηλαδή το όνομα της Λήδας. Είμαι σίγουρη ότι θα το έχετε δει αυτό το φυτό , δηλαδή τον Κίστο . Δεν θα ξέρετε ίσως ότι το λένε και Λήδον. Από το φυτό αυτό παράγεται μια ρητίνη που ο Ηρόδοτος την ονομάζει: Λήδανο. Ο Διοσκουρίδης αναφέρεται στο Λάδανον ή Λήδον. Τα αρχαία του ελληνικά ονόματα επιζούν ως τις μέρες μας και ο λαός μας το ονομάζει Λαδανιά, ή Αλαδανιά και τη ρητίνη που παράγει, την ονομάζει Λάδανο ή Λάβδανο. Δεν πρέπει να τη συγχέομε με το Λάβδανο που αγόραζαν κάποτε από τα φαρμακεία το οποίο παράγεται από το όπιο.

Το Λάβδανο του Κίστου είναι μια ρητίνη που την συλλέγουν από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας από το φυτό, με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Στην Κρήτη κυρίως παράγεται το Αλάδανο. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα συλλέγεται εκεί με τον ίδιο τρόπο. Στην τοιχογραφία της Κνωσού που είναι γνωστή ως το : «Γαλάζιο πουλί», το φυτό που απεικονίζεται πάνω είναι ο Κίστος. Τον Κίστο τον βρίσκουμε σε διάφορα χρώματα. Φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα. Και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, είναι κοινό φυτό, αλλά και στην Κριμαία και στον Καύκασο. Η λαδανιά, από βοτανική άποψη, ανήκει στην οικογένεια των Cistaceae και περιλαμβάνει 7 γένη και 160 περίπου είδη, φυτά των παραμεσογείων χωρών και της Αμερικής.

Στην Ελλάδα, αυτοφυές είναι το γένος Cistus με 5 αυτοφυή είδη. Αυτά είναι τα Cistus creticus- creticus, Cistus creticus - eriocephalus, Cistus parviflorus, Cistus monspeliensis. To Cistus creticus που στην Κρήτη λέγεται και αγκίσαρος, είναι ο ‘’κίσθος ‘’ του Θεοφράστου. O Θεόφραστος διέκρινε δύο είδη ‘’ κίσθου ‘’, το αρσενικό και το θηλυκό. To αρσενικό το περιγράφει ως ‘’'μείζον και σκληρώτερον και λιπαρώτερον.

 Ο Διοσκουρίδης αναφέρει το φυτό με το όνομα :Κίστος, ή «κίσσαρον» ή «κίσθαρον» .Η φυσική θέση του φυτού αυτού, είναι σε ξηρές, πετρώδεις θέσεις, σε φρύγανα και σε διάκενα δασών. Ακόμη, ευδοκιμεί σε ξηρές ή και δροσερές ημιορεινές περιοχές, σε φτωχά ξερικά και ασβεστώδη εδάφη και σχηματίζει αραιές ή πυκνές συστάδες. Μπορεί να καλύπτει μεγάλες εκτάσεις που ονομάζονται κιστώνες.

Έχω παρατηρήσει ότι συχνά στη φύση φυτά που είναι ωφέλιμα για πολλούς ανθρώπους και πολλές παθήσεις, είναι άφθονα και έχουν μεγάλη γεωγραφική εξάπλωση. Ο Κίστος είναι ένα φυτό που θα το δείτε να φυτρώνει αμέσως μετά από πυρκαγιές στα καμένα εδάφη και να δίνει χρώμα στο μαύρο τοπίο και ελπίδα αναγέννησης της ζωής.

Όλα τα είδη της λαδανιάς (Cistus) χαρακτηρίζονται ως πυρόφυτα, λόγω της ιδιότητας τους να διεγείρεται το φύτρωμα των σπερμάτων τους και να αναβλαστάνουν αμέσως μετά την πυρκαγιά. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σπέρματα τους καλύπτονται από μια αδιάβροχη μεμβράνη η οποία με την έκθεση τους σε υψηλές θερμοκρασίες της πυρκαγιάς, διαρρηγνύεται επιτρέποντας την απορρόφηση νερού και το φύτρωμα του σπόρου. Χωρίς τη φωτιά η καταστροφή της πιο πάνω μεμβράνης γίνεται με βραδύ ρυθμό με την επίδραση των μικροοργανισμών του εδάφους.

Ομολογώ ότι τον Κίστο τον είχα δει στην ελληνική ύπαιθρο, αλλά το μόνο που είχα παρατηρήσει, ήταν ότι το άνθος του έμοιαζε με το άγριο τριαντάφυλλο .Δεν ήξερα τις σπουδαίες θεραπευτικές του ιδιότητες, παρά το ότι είχα ακούσει για το Λάδανο που το θεωρούσαν μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα από τα πιο σπουδαία φάρμακα και εκτιμήθηκε ως θεραπεία για το λοιμό της εποχής και άλλων ασθενειών. Δεν είχα όμως συνδέσει τον Κίστο με το Λάδανο και δεν ήξερα ότι παράγεται από αυτόν. Μάλιστα , όταν διάβασα ότι υπάρχει φυτό με το όνομα : Λήδον, νόμιζα ότι το Λήδον είναι το LEDUM , επειδή έτσι γράφεται στα αγγλικά το Λήδον. Την εντύπωσή μου αυτή ενίσχυσε το γεγονός ότι και το Λήδον και το LEDUM είναι φυτά πρόληψης του τετάνου.

Όταν όμως άρχισα να σπουδάζω Ομοιοπαθητική και έμαθα για το Ledum ως ομοιοπαθητικό φάρμακο , κατάλαβα ότι δεν είναι το Λήδον που φυτρώνει στην ηλιόλουστη Ελλάδα, αλλά το Ledum είναι το άγριο δεντρολίβανο που φυτρώνει στα έλη άλλων χωρών και όχι στην Ελλάδα. Όμως παρά το ότι ήξερα το Λάδανο, εξακολουθούσα να μην ξέρω ότι το Λήδον είναι ο Κίστος. Ώσπου κάποιος γνωστός μου καρκινοπαθής, μου είπε ότι του σύστησαν να πίνει αφέψημα Κίστου για να θεραπευτεί. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω τα φυτολόγια και τα βιβλία με θεραπευτικά βότανα για να δω τι γράφουν γι’ αυτό το αντικαρκινικό φυτό. Βεβαίως δεν βρήκα τίποτα να γράφουν επισήμως τα βιβλία, γιατί σπάνια θα βρείτε στα βοτανοθεραπευτικά βιβλία να γράφουν για φυτά που θεραπεύουν τον καρκίνο .

Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους νομίζω. Ο ένας είναι ότι έχει καλλιεργηθεί από το ιατρικό σύστημα ένας πλουτοφόρος Μύθος γύρω από τον καρκίνο, βασισμένος στην καταπολέμηση του αποτελέσματος του καρκίνου που είναι ο όγκος, μέσω χειρουργείων, πολυδάπανων εξετάσεων και πολυδάπανων φαρμάκων και άλλων χημικο-ακτινοβολικών θεραπειών.

 Όποιος τολμήσει να γράψει επισήμως ότι ένα βότανο θεραπεύει τον καρκίνο, μπορεί να βρεθεί και κατηγορούμενος .Όμως υπάρχει και ένας άλλος λόγος που, αν ισχύει, είναι αξιοσέβαστος. Δεν υπάρχει ένα μόνο βότανο που θεραπεύει τον καρκίνο! Όλα τα βότανα θεραπεύουν τον καρκίνο, αρκεί να τα χρησιμοποιούμε σωστά και αρκεί να μας ταιριάζουν.

Και βέβαια δεν είναι μόνο τα βότανα που θα μας σώσουν. Η υγεία μας εξαρτάται και από άλλους παράγοντες. Οπότε, το να λέμε ότι ένα βότανο θεραπεύει τον καρκίνο, είναι επίσης Μύθος, από την πλευρά των εναλλακτικών θεραπευτών. Το θέμα είναι να μην γεμίζουμε τον οργανισμό μας με ψυχικές και σωματικές τοξίνες. Όλο το μυστικό βρίσκεται στην αποτοξίνωση. Θα τολμούσα να πω ότι ο Κίστος, λόγω των ιδιοτήτων του έχει πολλές πιθανότητες να βοηθήσει πολλούς ανθρώπους ώστε να βελτιώσουν την υγεία τους οπότε απομακρύνει την πιθανότητα προσβολής από οποιαδήποτε διαταραχή, ακόμα και αν την ονομάζουν καρκίνο, αφού έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελεύθερων ριζών καθώς επίσης και υψηλή αντιοξειδωτική δραστηριότητα.

Ελέγχθηκαν οι εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις του Κίστου από την επιστήμη, και ο Κίστος είναι στις μέρες μας δημοφιλές βότανο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Και πώς να μην είναι, αφού σύμφωνα με δοκιμές που έγιναν στο ίδρυμα Lefo Ahrensburg., της Γερμανίας, το τσάι του Κίστου είναι τρεις φορές πιο υγιές από όσο το πράσινο τσάι , που τόσο διαφημίζεται.

Στη μελέτη τους, οι ερευνητές σύγκριναν διάφορα τσάγια, χυμούς και κρασιά ως προς τη δυνατότητά τους να εξουδετερώσουν τις αποκαλούμενες ελεύθερες ρίζες όπως οι περιβαλλοντικοί ρύποι και τα επιβλαβή υποπροϊόντα του μεταβολισμού..Κατέληξαν λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο Κίστος είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών ! Περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών και ένα ποτηράκι αφεψήματος Κίστου έχει την ίδια επίδραση με μια καθημερινή δόση της βιταμίνης C (ως ασκορβικό οξύ). Είναι ισχυρότερος από τη βιταμίνη Ε και C .Οι επιστήμονες του ιδρύματος Lefo ανακάλυψαν επίσης ότι ο Κίστος προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί .

 Οι πολυφαινόλες που περιέχει σε μεγάλη ποσότητα ο Κίστος, σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις, βρίσκονται και σε άλλα τρόφιμα όπως τα κρεμμύδια και το κόκκινο κρασί και σταθεροποιούν την καρδιά και την κυκλοφορία (επίδραση κόκκινου κρασιού) και υποστηρίζουν τη βιολογική δραστηριότητα της βιταμίνης C.

Ο καθ. Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος είναι σε θέση να κάνει πολύ περισσότερα: αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης.

Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκράμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν.

Το γεγονός ότι ο Κίστος είναι επίσης ευεργετικός για το ανοσοποιητικό σύστημα ανακαλύφθηκε στα εργαστηριακά τεστ από το Δρ Vinzenz Nowak από το Bad Iburg. Ένα φλιτζάνι του τσαγιού ημερησίως είναι ικανό για να υποκινήσει το ανοσοποιητικό σύστημα σημαντικά . Περαιτέρω, ο Δρ Frank Petereit δήλωσε στη διατριβή του στο πανεπιστήμιο Munster ότι ο Κίστος βοηθά σε πολλές μυκητιακές μολύνσεις όπως mycosis, candida albicans. Επίσης, άλλοι επιβλαβείς μικροοργανισμοί όπως τα βακτηρίδια, κολοβακτηριδία και το ελικοβακτηρίδιο , το οποίο προκαλεί τη γαστρίτιδα, ελέγχονται από τον Κίστο.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την εποχή μας επειδή η πίεση και η αυξανόμενη πίεση μέσω των περιβαλλοντικών ρύπων αποσταθεροποιούν την ευαίσθητη ισορροπία των χρήσιμων βακτηριδίων στο έντερο πολύ γρήγορα. Τα συμπτώματα είναι αργή πέψη, κόπωση και έλλειψη ενέργειας. Το τσάι του Κίστου βελτιώνει όλα αυτά και υποστηρίζει την υγιή βακτηριακή πανίδα. Ο Petereit επίσης ανακάλυψε ότι ο Κίστος ανακουφίζει τις διάφορες μορφές φλεγμονών.

Ακόμα περισσότερο εντυπωσιακό είναι ότι το τσάι του Κίστου έχει μια πολύ ισχυρή αντιική επίδραση στους ιούς της γρίπης.. Αυτό ανακαλύφθηκε από τους βιολόγους του «Institut fur Molekulare Virologie Munster (ίδρυμα μοριακής ιολογίας). Ο καθηγητής Stefan Ludwig του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Munster επισημαίνει ότι το καλύτερο πράγμα είναι ότι το τσάι δεν βλάπτει τα σωματικά κύτταρα που επηρεάζονται από τον ιό.

Αντίθετα με τις θεραπείες με τα αντιβιοτικά, ο ιός δεν αναπτύσσει οποιοδήποτε σημάδι αντίστασης. Οι πολυφαινόλες που περιέχει ο Κίστος, περισσότερο από κάθε άλλο φυτό, είναι φυτικές ουσίες με αντιοξειδωτικές ιδιότητες . Είναι ένα φυτό λοιπόν που αποτοξινώνει και ανεβάζει το ανοσοποιητικό σύστημα, προστατεύει και από τον καρκίνο , αλλά και άλλες ασθένειες.

Με βάση τις μελέτες αυτές, το έτος 1999 κηρύχθηκε Ευρωπαϊκό έτος για το φυτό αυτό!! Είναι φυτό αρωματικό , μελισσοτροφικό και φαρμακευτικό Ας δούμε θεραπευτικές ιδιότητες του Κίστου που έχουν καταγραφεί. Και αρχίζουμε από τη Μυθολογία. Ο Μύθος λέει ότι έγινε ένα συμβούλιο πάνω στον Όλυμπο όπου οι Θεοί καθόρισαν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά. Οι θεοί όρισαν ότι ο Κίστος θα θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη.

Αυτό ενόχλησε τις θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά - εσωτερικά και εξωτερικά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στον Κίστο δόθηκαν και οι δύο στόχοι: θεραπεύει τις πληγές και τα τραύματα ,αλλά έχει και καλλυντική δράση, με την έννοια του επουλωτικού βοτάνου .Λέτε γι’ αυτό να λέει η Μυθολογία ότι η Λητώ ήταν πολύ όμορφη; Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι ο Κίστος ικανοποιεί την επιθυμία των ολύμπιων θεών.

Οι μελέτες χημικού εργαστηρίου υπό τον καθηγητή Weißling's στο Altenberge καθώς επίσης και μια πρακτική μελέτη από το Δρ Reiner Wobling στο Bad Rothenfelde και οι δοκιμές από τον καθηγητή G. Wiese στο Hamm απέδειξαν ότι χάρη στον Κίστο η εμφάνιση του δέρματος βελτιώθηκε σε 61 από 95 ασθενείς που έπασχαν από νευροδερματίτιδα, πράγμα που αντιμετωπίστηκε προηγουμένως χωρίς επιτυχία. Αντίθετα με άλλη θεραπεία (φάρμακα, επεξεργασίες με το φως και βελονισμός), 64 τοις εκατό των ασθενών βελτιώνονται μετά από τέσσερις εβδομάδες. Εάν κάποιος βάλει στο δέρμα τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα, θα έχει μια σημαντικά καθαρότερη και υγιέστερη χροιά ακόμη και σε δέρματα με ακμή και νευροδερματίτιδα, μετά από τέσσερις εβδομάδες. Όσοι πάσχουν από φαγούρα, ερεθισμένο δέρμα, νευροδερματίτιδα ,ακμή, βρίσκουν στον Κίστο την ανακούφιση και τη θεραπεία. Στη λαϊκή ιατρική της Χαλκιδικής ο Κίστος εφαρμόζεται επίσης σαν κατάπλασμα. Χρησιμοποιήθηκε για τις βακτηριακές μολύνσεις, τις αιμορροϊδες και τις αλλεργίες .

Συνήθως, οι έλληνες αγρότες και οι μοναχοί του Αγίου Όρους τον χρησιμοποίησαν για την αποκατάσταση της υγείας του δέρματος και ολόκληρου του οργανισμού, και , όπως ξέρετε, η υγεία ολόκληρου του οργανισμού, είναι αυτή που δίνει την ομορφιά. Στη λαϊκή θεραπευτική, ο Κίστος έχει χρησιμοποιηθεί για αϋπνία, διάρροια, οδοντόπονους, τέτανο. Από τα άνθη του φυτού και τους σπόρους, φτιάχνουν ηρεμιστικά αφεψήματα. Ο Ιγνάτιος Ζαχαρόπουλος, ειδικός γεωπόνος καθηγητής, γράφει ότι όπως τον βεβαίωσε ένας άνθρωπος από ένα χωριό της Δωρίδας, θεραπεύτηκε τελείως από μια μορφή κολίτιδας με συνεχή χρήση αφεψήματος Κίστου. Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί ως στυπτικό, αντικαταρροϊκό, αντισπασμωδικό, αποχρεμπτικό, καταπραϋντικό. Κάποιες θεραπευτικές ιδιότητες του Κίστου ήταν γνωστές από την αρχαιότητα.

Από τα πολύ παλιά χρόνια η Λαδανιά (Κίστος ο κρητικός) είναι γνωστό φυτό σαν ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος για την αποκατάσταση της υγείας στα κοινά κρυολογήματα και τη γρίπη . . Στη Χαλκιδική οι άνθρωποι πίνουν πολύ τσάι Κίστου κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ίσως αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι πάνω από 100 χρονών. Φυτό πλούσιο σε βαλσαμώδη ρητινική αρωματική ύλη, το λάδανο, που παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν εναντίον της πανώλης, της χολέρας και γενικά ενάντια στους λοιμούς .

Η ρητίνη του Κίστου, ήταν διάσημη σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου ως καλλυντικό και για την ενίσχυση και τα προβλήματα του δέρματος και της τρίχας.. Το Λάδανο, ή αλάδανο , όπως το λένε στην Κρήτη, έχει χρώμα σκούρο καφετί, είναι αρωματικό και με πικρή γεύση και χρησιμοποιείται εκτός των άλλων για την παραγωγή αιθέριου ελαίου με διαπεραστικό άρωμα. Αυτή η αρωματική ρητίνη (gummi ladanum), με τις έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών.

Λέγεται ότι η το Αλάδανο είναι το Μύρο της Βίβλου” ή ότι το Μύρο της βίβλου είχε μέσα εκτός από Σμύρνα και Αλάδανο. Ο Ορειβάσιος, διαπρεπής Βυζαντινός ιατρός, που έζησε τον 4ο αιώνα, παρασκεύαζε αλοιφή με λάδανο κατά της τριχόπτωσης. Ο Πέρσης ιατρός Αβικέννας, (η σημαντικότερη ίσως φυσιογνωμία της αραβικής ιατρικής που έζησε στην Περσία (980-1037 μ.χ.), ο οποίος ασχολήθηκε εκτεταμένα με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, αναφέρει τη χρήση του λαδάνου για την αποσκλήρυνση του στομάχου και εντέρου και με τη μορφή αλοιφής για τη θεραπεία του σπλήνα.

 Ιδιαίτερη είναι η χρήση του Λάδανου σε φάρμακα, όσον αφορά την ανακούφιση του στομαχιού και γενικά του πεπτικού συστήματος. Ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.Χ.), ιατρός και βοτανολόγος του Ρωμαϊκού Στράτου, γράφει για τη ρητίνη που παράγει το φυτό αυτό ότι το λάδανο έχει δύναμη θεραπευτική, στυπτική, θερμαντική, μαλακτική, αναστομωτική, και όταν αναμειχθεί με κρασί , σμύρνα και έλαιο μυρτιάς, κάνει τις ουλές ευπρεπέστερες και όταν αναμιχθεί με κρασί θεραπεύει τους πόνους των αυτιών .Ο Διοσκουρίδης μας δίνει και μια λεπτομερή περιγραφή του τρόπου συλλογής του λάβδανου, από τα γένια και τα πόδια των τράγων και των κατσικιών πάνω στα οποία κολλά, καθώς βόσκουν.

 Δεν ξέρω αν ένα είδος γάζας που αναφέρεται στον Όμηρο , η ονομαζόμενη σφενδόνη και ήταν φτιαγμένη από καλοστριμμένο μαλλί προβάτου, με την οποία περιέδεναν τα τραύματα, ήταν από μαλλί ζώων που είχαν βοσκήσει σε Κιστώνες. Η σφενδόνη-επίδεσμος αναφέρεται αργότερα και από τον Ιπποκράτη και από τον Γαληνό. Ο Διοσκουρίδης επίσης περιγράφει και ένα εργαλείο με σχοινιά , με το οποίο μάζευαν τη ρητίνη στην αρχαία Ελλάδα όπως γίνεται και σήμερα (π.χ. στο ορεινό χωριό Σίσσες Μυλοποτάμου Ρεθύμνης). Πολύ πριν από το Διοσκουρίδη όμως , η ρητίνη της λαδανιάς, ο αλάδανος αναφέρεται από τον Ηρόδοτο (το 500π.χ.). Αυτός περιγράφει τον τρόπο που μάζευαν το ρετσίνι, και απορεί γιατί, αν και μύριζε ωραία, προερχόταν από ένα βρωμερό μέρος, τα γένια του τράγου, αλλά και στα πόδια των τράγων και των κατσικιών όταν βόσκουν και από εκεί μαζεύεται και ζυμώνεται για να πάρει την τελική μορφή του». ... Στο Μεσαίωνα, η συλλογή του ρετσινιού γινόταν με ένα είδος τσουγκράνας εφοδιασμένης με δερμάτινες λουρίδες Στις λουρίδες αυτές κολλούσε το λάδανο και συλλεγόταν.. H εκμετάλλευση του αλάδανου αποτελεί σημαντική και παλαιότερα κύρια πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της κοινότητας Σισσών Μυλοποτάμου Ρεθύμνης, οι οποίοι ασχολούνται και σήμερα με την συλλογή της.

Στο είδος της λαδανιάς Cistus creticus, όλα τα μέρη του φυτού καλύπτονται από αδενώδεις τρίχες που παράγουν την κομμεορητίνη , που λέγεται Λάβδανο. Τα φυτά που είναι αναγκασμένα να ζουν σε ακραία περιβάλλοντα, όπως παραδείγματος χάριν η λαδανιά, η οποία φύεται σε άνυδρες περιοχές, τα τριχώματα συχνά παράγουν ουσίες με ιδιότητες προστατευτικές για τα φυτά. H μεγαλύτερη πυκνότητα των αδενωδών τριχών στο φυτό παρουσιάζεται κατά μήκος των νεύρων της κάτω επιφανείας των φύλλων καθώς και στα στελέχη. H παραγωγή της ρητίνης στην διάρκεια της ημέρας αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας, γι’ αυτό το Λάδανο συλλέγεται το έκκριμα τις μεσημεριάτικες ώρες των μηνών Ιουλίου και Αυγούστου.

Και τώρα, αφού γνωρίσαμε αρκετά τον Κίστο, ήρθε η ώρα να επισημάνω για άλλη μια φορά την υπεροχή της Ομοιοπαθητικής έναντι της Βοτανοθεραπευτικής. Έχει παρασκευαστεί ομοιοπαθητικό φάρμακο από το φυτό Cistus canadensis Στη Βοτανοθεραπευτική όπως σας είπα, έχει χρησιμοποιηθεί, μεταξύ άλλων ενδείξεων, το φυτό αυτό και σε γρίπη και κρυολογήματα.

Η Ομοιοπαθητική όμως δεν μένει σε γενική περιγραφή της ασθένειας ονοματίζοντάς την απλώς, αλλά μας δίνει με λεπτομέρειες τα συμπτώματα, ώστε να μπορούμε με σιγουριά συνδυάζοντάς τα , να επιλέξουμε το συγκεκριμένο φάρμακο για τον συγκεκριμένο ασθενή. Για παράδειγμα , σε συμπτώματα γρίπης ή κρυολογήματος, ο ασθενής που χρειάζεται το ομοιοπαθητικό φάρμακο Cistus μπορεί να έχει: στο λάρυγγα και την τραχεία, αίσθηση κρύου καθώς αναπνέει, ξηρότητα στο λάρυγγα σε ένα σημείο, ξηρότητα στο λάρυγγα καθώς ξυπνά, ερεθισμό στο λάρυγγα , ερεθισμό στο λάρυγγα ειδικά τη νύχτα, κνησμό στην τραχεία, γδάρσιμο στο λάρυγγα, πόνο σαν βελόνιασμα στο λάρυγγα .Γαργαλητό στο λάρυγγα . Πόνο σαν βελόνιασμα στο λάρυγγα από διέγερση. Πόνος σαν σχίσιμο στο λάρυγγα καθώς βήχει. Όλα αυτά τα συμπτώματα είναι στη δεύτερη δύναμη, πράγμα που σημαίνει ότι είναι από τα κύρια φάρμακα . Θα το δίναμε όμως ποτέ αν δεν το ξέραμε; Αν προσθέσουμε και τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίζει ο ασθενής που χρειάζεται το ομοιοπαθητικό φάρμακο Cistus, στο λαιμό, η εικόνα γίνεται πιο ξεκάθαρη, αν σκεφτούμε μάλιστα ότι και στα συμπτώματα αυτά το φάρμακο αυτό είναι στη δεύτερη δύναμη. Μπορεί να έχει λοιπόν, αίσθηση ψυχρότητας στο λαιμό, αίσθηση ψυχρότητας κατά την εκπνοή , ο λαιμός να είναι κόκκινος. Είναι κύριο φάρμακο (στην 3η δύναμη) για ξηρότητα στο λαιμό . Ξηρότητα στο λαιμό, καθώς ξυπνά, το απόγευμα ή τη νύχτα. Ξηρότητα στο λαιμό που τρώγοντας βελτιώνεται. Ξηρότητα στο λαιμό που βελτιώνεται όταν καταπίνει το σάλιο του. Έχει την προδιάθεση να καθαρίζει το λαιμό με βήχα. Έχει την προδιάθεση να καθαρίζει το λαιμό με βήχα, ειδικά το πρωί. Ο ασθενής αυτός μπορεί να έχει επίσης: ζέστη στο λαιμό, φλεγμονή στο λαιμό με πονόλαιμο. Κνησμό στο λαιμό. Περιοδικό κνησμό στο λαιμό. Βλέννη στο λαιμό. Βλέννη στο λαιμό το πρωί.

Το Λάδανο, είπαμε, ότι είναι πικρό. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο ασθενής ο οποίος χρειάζεται το φάρμακο που παρασκευάζεται από Κίστο, έχει πικρή βλέννη στο λαιμό. Μπορεί να έχει επίσης βλέννη συνεκτική ή παχύρρευστη, ή κίτρινη. Μπορεί να έχει τραχύτητα στο λαιμό . Μπορεί να τον ξύνει ο λαιμός του. Μπορεί να έχει το αίσθημα ότι ο λαιμός τον ξύνει σαν από άμμο. Μπορεί να έχει την αίσθηση σφουγγαριού στο λαιμό. Μπορεί να έχει πονόλαιμο. Μπορεί να έχει πονόλαιμο το πρωί. Μπορεί να έχει πονόλαιμο από κρύο αέρα. Μπορεί να έχει πονόλαιμο το πρωί. Μπορεί να έχει πόνο στο λαιμό σαν βελόνιασμα. Πόνο στο λαιμό σαν βελόνιασμα από διανοητική διέγερση. Μπορεί να έχει πόνο σχίζοντα στο λαιμό καθώς βήχει. Σας παρουσίασα τόσα συμπτώματα στην τραχεία, στο λάρυγγα και στο λαιμό που μπορεί να εμφανίζει ο ασθενής που χρειάζεται το ομοιοπαθητικό φάρμακο Cistus και τα συμπτώματα αυτά τα βρίσκουμε στη δεύτερη δύναμη. Η Βοτανοθεραπευτική , όλα αυτά τα συμπτώματα θα τα συμπίεζε στο σύμπτωμα: πονόλαιμος. Όμως πονόλαιμο μπορεί να έχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν ακριβώς τα ίδια συμπτώματα με αυτά που σας παρουσίασα και κυρίως, μπορεί να μην χρειάζονται ως φάρμακο Cistus για να θεραπευτούν, αφού μπορεί να μην ταιριάζουν τα υπόλοιπα συμπτώματά τους. Άραγε, πόσοι ασθενείς μπορεί να έχουν , εκτός από πονόλαιμο, και ψυχρότητα στην κοιλιά ή φούσκωμα ή πόνο στα υποχόνδρια καθώς ξυπνούν, ή έρπη ζωστήρα ή βλατίδες στην πλάτη στη ραχιαία περιοχή ή πόνο στον κόκκυγα , ή πόνο στον κόκκυγα κατά τα έμμηνα, ενώ συγχρόνως μπορεί να επιθυμεί ξινά, ρέγκα τροφή μαρινάτη, καυτερές τροφές;

Τα συμπτώματα αυτά δεν τα παρουσιάζει η Βοτανοθεραπευτική με τις λεπτομέρειες που τα παρουσιάζει η Ομοιοπαθητική . Γι’ αυτό η Ομοιοπαθητική νομίζω ότι υπερέχει της Βοτανοθεραπευτικής. Το γεγονός ότι οι επιστήμονες με τις μελέτες που κάνουν στα εργαστήριά τους μιλούν για την ιδιότητα του φυτού αυτού να ανεβάζει το ανοσοποιητικό σύστημα , είναι σημαντικό για όσους κάνουν χρήση του φυτού αυτού σε αδρή μορφή. Αν το ήξεραν όμως ως ομοιοπαθητικό φάρμακο, θα ήξεραν ότι είναι κύριο φάρμακο για αδυνάτισμα και μαρασμό και ότι όταν ταιριάζουν όλα τα συμπτώματα του ασθενούς το φάρμακο αυτό θεραπεύει ολόκληρο τον οργανισμό.

Για το ομοιοπαθητικό φάρμακο Cistus Canadensis έχουν καταγραφεί 586 συμπτώματα και τα βρίσκουμε στο ηλεκτρονικό πρόγραμμα “ORGANON 2001» του Dr . Γιώργου Λουκά. Ανάμεσα στα συμπτώματα αυτά είναι πολλά αυτά που είναι στη δεύτερη και την τρίτη δύναμη .Δεν είναι δυνατόν να σας τα πω όλα τώρα. Θα σας πω μόνο αυτά που είναι στην τρίτη δύναμη: Απεκκρίσεις από το αυτί. Απεκκρίσεις δυσώδεις από το αυτί. Οίδημα στους αυχενικούς αδένες. Φλεγμονή στον παρωτιδικό αδένα. Οίδημα γενικά των αδένων. Έλλειψη ζωτικής θερμότητας. Γενική επιδείνωση από τον κρύο αέρα.

Θα ήταν παράλειψη να μην σας μιλήσω λίγο για τα ψυχονοητικά συμπτώματα που μπορεί να εμφανίζει ο ασθενής που χρειάζεται ως ομοιοπαθητικό φάρμακο αυτό που παρασκευάζεται από Κίστο, για να επισημάνω και πάλι την υπεροχή της Ομοιοπαθητικής έναντι της Βοτανοθεραπευτικής, αφού η Βοτανοθεραπευτική δεν μας δίνει ψυχονοητικά στοιχεία αυτού του ασθενούς, ώστε να επιλέξουμε το συγκεκριμένο φάρμακο για να του το χορηγήσουμε και να ισορροπηθεί ολόκληρος ο οργανισμός του. Ο ασθενής λοιπόν αυτός, μπορεί να εμφανίζει ανησυχία, νευρικότητα τη νύχτα. Βλέπει αγχώδη όνειρα. Νοιώθει σαν να είναι παράλυτος με θυμό, οξυθυμία. Μπορεί να έχει συνέπειες, γενικά συμπτώματα από διέγερση.

Αυτά τα ψυχονοητικά συμπτώματα είναι στη δεύτερη δύναμη. Όμως, ο ασθενής που χρειάζεται το Castus ως ομοιοπαθητικό φάρμακο, έχει και κάποια άλλα συμπτώματα, που παρ’όλο που είναι στην πρώτη δύναμη, μας βοηθούν να επιλέξουμε το φάρμακο αυτό ανάμεσα σε άλλα με παρόμοια συμπτώματα. Ο ασθενής λοιπόν αυτός μπορεί να εμφανίζει ανησυχία, νευρικότητα, μπορεί να στριφογυρίζει στο κρεβάτι από ανησυχία και νευρικότητα. Μπορεί να έχει άγχος με δύσκολη ρεγχώδη αναπνοή, άγχος με μυρμηκίαση, άγχος σωματικό. Μπορεί να έχει διέγερση και να είναι ευέξαπτος. Μπορεί η διέγερση να τον επιδεινώνει. Μπορεί να έχει διέγερση κατά τη διάρκεια του βήχα. Μπορεί να έχει διέγερση, να είναι ευέξαπτος με άλγος. Μπορεί να έχει συνέπειες από θυμό, εκνευρισμό. Μπορεί να έχει φόβο. Μπορεί να τον επιδεινώνει η διανοητική προσπάθεια. Έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι παράλυτος. Μπορεί όμως να είναι εύθυμος, ευδιάθετος, κεφάτος, χαρούμενος, πρόσχαρος. Μπορεί να είναι εύθυμος, ευδιάθετος, κεφάτος, χαρούμενος, πρόσχαρος το βράδυ. εύθυμος, ευδιάθετος, κεφάτος, χαρούμενος, πρόσχαρος ενώ τρώει. εύθυμος, ευδιάθετος, κεφάτος, χαρούμενος, πρόσχαρος, μετά το δείπνο. Μπορεί να έχει ευχάριστη διάθεση.

Αν δεν σας έπεισα ως τώρα για την αξία της Ομοιοπαθητικής, αυτά που θα σας πω στη συνέχεια μπορεί να σας πείσουν .

 Οι σύγχρονοι επιστήμονες μιλούν, όπως είπαμε για την αντικαρκινική δράση του Κίστου .Στη ρητίνη του περιέχονται οργανικές ενώσεις που ονομάζονται λαβδανικά διτερπένια, οι οποίες σύμφωνα με μελέτες παρουσιάζουν αντιμικροβιακή και κυτταροστατική δράση (εμποδίζουν δηλαδή τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων και τελικά αποτρέπουν τη δημιουργία όγκων .. Ο Κίστος ανήκει στην ομάδα φυτών με το πιό υψηλό επίπεδο πολυφαινολών, όπως είπαμε .Αυτές οι ουσίες έχουν μια ισχυρότερη αντιοξειδωτική επίδραση από τις γνωστές βιταμίνες Ε και C. Η «Deutsche Gesellschaft fur Ernahrung» («γερμανική ένωση για τη διατροφή») υπογραμμίζει:

«Τα τρόφιμα πλούσια σε πολυφαινόλες αποτρέπουν τα κύτταρα από την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή. Όμως πάρα πολλά χρόνια πριν από σήμερα, ο Ρωμαίος ιατρός Celsus (25π.Χ. - 25μ.Χ.), αναφέρει τη χρησιμοποίηση της ρητίνης της αλαδανιάς, ως έμπλαστρο σε κακοήθη σαρκώματα. Η Ομοιοπαθητική, όμως , μας λέει με λεπτομέρειες ποιες καρκινωματώδεις παθήσεις έχει θεραπεύσει ο Κίστος. Το φάρμακο αυτό που έχει παρασκευαστεί από τον Cistus Canadensis (cist-canad.), είναι από τα κύρια φάρμακα σε καρκινωματώδης παθήσεις γενικά (στη 2η δύναμη). Θεραπεύει επίσης, καρκίνο μη μου άπτου πάνω στη μύτη. Επίσης καρκίνο στα χείλη και καρκίνο ειδικά στο κάτω χείλος (στη 2η δύναμη).

 Και τώρα θα εμπλουτίσουμε την Ομοιομυθική μας μελέτη, με το εξής παράξενο: Το ομοιοπαθητικό φάρμακο από Κίστο, το Cistus Canadensis, θεραπεύει καρκινωματώδη λύκο στη 2η δύναμη. Ειδικότερα θεραπεύει λύκο στο πρόσωπο, λύκο που διαβρώνει τη μύτη. Έχει θεραπεύσει επίσης σε φυματίωση λύκο κοινό και λύκο στο δέρμα. Λύκος, λύκος…λύκος… επαναλαμβάνεται στα συμπτώματα που θεραπεύει ως ομοιοπαθητικό φάρμακο ο Κίστος. Τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι το φυτό Κίστος «πάσχει» από λύκο;

Υπάρχει ένα παρασιτικό φυτό που παρασιτεί στον Κίστο και λέγεται: Λύκος του Κίστου. Στο φυτό αυτό, το λύκο της Λαδανιάς, οι αρχαίοι είχαν δώσει ένα όνομα που έχει σχέση με το όνομα του φυτού Λήδου, στο οποίο παρασιτεί. Λεγότανε : Υπόκιστος. Μην ξεχνάμε ότι η Μυθολογία λέει ότι η Λήδα έβαλε σε κίστη το αυγό που γέννησε η Νέμεσις. Ονομάζεται και κύτινος ο υπόκιστος .Το όνομα «υπόκιστος» (υποκιστίς) είναι αρχαίο και αναφέρεται από τον Θεόφραστο. Το φυτό αυτό έχει άνθη που πριν ανοίξουν μοιάζουν με αυγό. Λέτε αυτό να έδωσε την ιδέα στους Μυθογράφους της αρχαιότητας να πουν ότι η Λήδα βρήκε ένα αυγό; Λέει και κάτι άλλο όμως η Μυθολογία. Μας λέει ότι το αυγό το βρήκε ένας βοσκός σε ένα ελαιώνα στην Αττική και το έδωσε στη Λήδα.

Λέτε ο βοσκός να βρήκε το αυγό κάτω από έναν Κίστο , εκεί που έβοσκε τα ζώα του; Και το αυγό αυτό, που ο βοσκός το παρέδωσε στη Λήδα, μήπως ήταν ο Υπόκιστος που μοιάζει με αυγό και παρασιτεί στο Λήδον; Αυτό το χωρίς χλωροφύλλη περίεργο φυτό με το εκτυφλωτικό κόκκινο χρώμα που παρασιτεί στις ρίζες της λαδανιάς , και λέγεται Υπόκιστος στα ελληνικά, επιστημονικά λέγεται: Cytinus hypocistis. Έχει χρησιμοποιηθεί στη λαϊκή θεραπευτική ως εμμηναγωγό. Έχει χρησιμοποιηθεί επίσης ως στυπτικό, επίσης στη θεραπεία της δυσεντερίας και στη θεραπεία όγκων στο λαιμό . Όπως αναφέρει η Ρούλα Γκόλιου στο βιβλίο της, «οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το χυμό από το παράσιτο αυτό για στομαχικές παθήσεις.» Έχει φύλλα κόκκινα, σαρκώδη σε επάλληλη επικάλυψη. Άνθη με 4 τέπαλα, λευκά ή κίτρινα, καλυμμένα από τα φύλλα, σε πυκνά κεφάλια, τα έξω αρσενικά τα εσωτερικά θηλυκά. Ο τρόπος που επικονιάζεται το παράσιτο αυτό έχει απασχολήσει τους επιστήμονες ως ένα εξαιρετικό μοντέλο για τη διερεύνηση της αποκλίνουσας από τα συνηθισμένα επικονίασής του για να αναπαραχθεί. Αλλά και ο Κίστος μπορεί να έχει ιδιόμορφη επικονίαση. Υπάρχουν αρκετά είδη Κίστου που σχηματίζουν άνθη τα οποία δεν ανοίγουν και αυτογονιμοποιούνται. Μήπως αυτό εννοεί η Μυθολογία όταν λέει ότι η Λήδα δεν γονιμοποιήθηκε από τον σύζυγό της , αλλά βρήκε το αυγό της Νέμεσις και το πήρε και το φύλαξε σε μία κίστη. Δεν σας είπα όμως τι έγινε τελικά αυτό το αυγό . Το αυγό άνοιξε , όπως ανοίγει το κόκκινο αυγοειδές ζιζάνιο , ο Υπόκιστος, και από μέσα βγήκε ένα μωρό. Το μωρό που βγήκε από το αυγό της Νέμεσης, ήταν πολύ όμορφο, όπως όμορφη ήταν και η Λήδα, η οποία παρ’ όλο που δεν ήταν μητέρα του μωρού, το πήρε και το μεγάλωσε σαν δικό της παιδί μαζί με το σύζυγό της τον Τυνδάρεω .Πολύ όμορφο το Λήδον, πολύ όμορφη η Λήδα που ανάθρεψε σαν δικό της παιδί το μωρό, που δεν ήταν άλλο από τη γνωστή μας ,Ωραία Ελένη.

Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τη Λήδα , είτε ήταν μητέρα της Ελένης, είτε όχι, γιατί μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα σπουδαίο φυτό , το Λήδον , που λέγεται και Κίστος και ένα σπουδαίο ομοιοπαθητικό φάρμακο , το Cistus Canadensis, για το οποίο ο σπουδαίος Ομοιοπαθητικός Kent, γράφει ότι αν δεν το γνώριζε δεν θα θεράπευε περιπτώσεις ασθενών στους οποίους έδινε Calcarea χωρίς αποτέλεσμα, και το χαρακτηρίζει ως φάρμακο με ευρεία δράση.

Την Ελένη την απήγαγε αργότερα και ο Πάρις, όπως λένε. Την απήγαγε όμως; Αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να απαντηθεί σε ένα επόμενο άρθρο στο οποίο μπορώ να σας πω και ποιο φυτό πολύ γνωστό στην Ομοιοπαθητική έχει τις ιδιότητες της Ωραίας Ελένης όπως μας τις δίνει η ελληνική Μυθολογία στους Μύθους της, που μας αρέσουν όπως μας αρέσουν τα παραμύθια, αλλά δεν είναι παραμύθια!

Από: niki.tsekou. facebook