ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ;

Θα ήθελα σήμερα να σχολιάσω ένα άρθρο που γράφεται στο site της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Σε αυτό αναφέρεται ότι στη γνωστική ομοιοπαθητική εφαρμόζονται επιφανειακές συνταγογραφήσεις. Ο αναγνώστης της σελίδας αυτής έχει πληροφορηθεί σε άλλη καταγραφή Βασικές ερωτήσεις ομοιοπαθητικής για το τι είναι η γνωστική ομοιοπαθητική. Περιληπτικά μπορούν να αναφερθούν τα παρακάτω:

Ο θεραπευτής που εξασκεί την γνωστική ομοιοπαθητική δεν αρκείται μόνο στην μελέτη των συμπτωμάτων του ασθενούς όπως συμβαίνει στην κλασσική ομοιοπαθητική. Κατά τη λήψη του ιστορικού στη γνωστική ομοιοπαθητική χρειάζεται να γίνει διερεύνηση πίσω από τα συμπτώματα στο χώρο των «ιδεών» . Έτσι, η αιτία των συμπτωμάτων ανάγεται σε δυσαρμονία σε επίπεδο ιδεών. Για παράδειγμα ένας πονοκέφαλος μπορεί να σημαίνει ότι το άτομο νοιώθει μόνο χωρίς αγάπη, ή ότι νοιώθει ότι θα εγκαταλειφθεί από τους φίλους του, ή ότι δεν τον εκτιμάει ο προϊστάμενος του στην εργασία κ.λ.π. Όπως είναι εμφανές η συνταγογράφηση είναι πιο βαθειά και στοχευμένη.

Είναι πολύ διαφορετικό να βασίζεις τη συνταγογράφηση σε χαρακτηριστικά όπως εσωστρέφεια, απέχθεια στην παρέα και επιθυμία για αλάτι από το να αναζητάς την ιδέα απογοήτευση στη σχέση. Οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής αναγνωρίζει ότι η πρώτη από τις παραπάνω μεθοδολογίες είναι πιο επιφανειακή. Απόρροια αυτού είναι ο θεραπευτής που εμφανίζει κλασσική ομοιοπαθητική να είναι εγκλωβισμένος στη χρήση ελάχιστων πολύχρηστων φαρμάκων ενώ αντίθετα ο θεραπευτής που εφαρμόζει γνωστική ομοιοπαθητική έχει δυνατότητα να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερη γκάμα ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

Η γνωστική ομοιοπαθητική είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε από το Γεώργιο Λουκά για να περιγράψει αυτή τη νέα μεθοδολογία η οποία βασίστηκε στα βιβλία του Rajan Sankaran «Η ουσία της ομοιοπαθητικής» και «Το πνεύμα της Ομοιοπαθητικής». Η μεθοδολογία αυτή εδραιώθηκε με αρκετά στοιχεία ψυχολογίας που μπορεί κάποιος να βρει στα βιβλία του Γεωργίου Λουκά «Ριζώματα, αρχές για μια ενοποίηση των επιστημών του ανθρώπου» και «Μελέτη ψυχισμού ομοιοπαθητικών φαρμάκων, τόμος 1 και 2» και «Περιοδικός Πίνακας και Ομοιοπαθητική, τόμος 1ος».

Με τη μεθοδολογία αυτή χρησιμοποιούνται πολλά νέα φάρμακα. Η μεγαλύτερη ομάδα είναι αυτή των τριπλών αλάτων. Τα τριπλά άλατα είναι σύμπλοκες χημικές ενώσεις που περιέχουν στη σύνθεσή τους τρία χημικά στοιχεία εκτός του υδρογόνου και του οξυγόνου. Τα τριπλά άλατα έχουν αποδειχθεί ότι έχουν καλύτερη θεραπευτική δράση από τα απλά άλατα που χρησιμοποιούνταν από την ομοιοπαθητική μέχρι τώρα. Αυτό έχει αποδειχθεί σε πειράματα με ζώα από την Αλεφτίνα Ζαβάσκαγια όταν ήταν καθηγήτρια ομοιοπαθητικής στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών στη Μόσχα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο μέτρησης της λέμφου του ακαδημαϊκού Levin. Ενώ τα απλά άλατα όπως το Natrium muriaticum, Natrium sulfuricum, Kali phosphoricum διευκολύνουν τον καθαρισμό του λεμφικού συστήματος, τα τριπλά άλατα όπως το Aurum muriaticum natronatum, Argentum sulfuricum natronatum, Aurum phopshoricum kalinatum έχουν την ικανότητα όχι μόνο να καθαρίζουν την λέμφο αλλά και να προκαλούν αύξηση της αποβολής τοξινών από το κύτταρο στη λέμφο. Αυτή η επιπλέον ικανότητα κάνει τη θεραπεία αποτελεσματικότερη και γρηγορότερη. Για τις κλινικές εφαρμογές των τριπλών αλάτων βραβεύτηκε ο Γεώργιος Λουκάς με το βραβείο Pavlov, που είναι η μέγιστη επιστημονική αναγνώριση της Ρωσίας, μιας χώρας που πρωταγωνιστεί σε θέματα επιστήμης.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω ότι ο όρος «κλασσικός» σε θέματα που αφορούν επιστήμη, έχει τον κίνδυνο να καταλήξει να προσδίδει στασιμότητα και δογματισμό. Κλασσικό στην επιστήμη είναι η ακολουθία της κίνησης και όχι η παραμονή σε στάση. Κάποια στιγμή οι κλασσικά αμετακίνητοι θα πρέπει να αναλογιστούν τι είναι αυτό που τους κάνει δημιουργικά ισοπεδωμένους και στάσιμους χωρίς δυνατότητα εξέλιξης και δημιουργίας. Η θέση αυτή θα τους ήταν χρησιμότερη από το να παίρνουν το ρόλο ιεροκήρυκα και να στέλνουν “στην πυρά θεωρητικά” μοντέλα που δεν τα έχουν μελετήσει.

Τέλος, οι αρθρογραφούντες θα έπρεπε να είναι ενημερωμένοι για το βιογραφικό αυτών που κατακρίνουν και να είναι τεκμηριωμένοι στις θέσεις τους, ειδικά όταν το βιογραφικό τους είναι πολύ φτωχό σε δημιουργία και υστερούν προς αυτόν που κρίνουν, γιατί υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί ότι τα κίνητρά τους δεν είναι η αγάπη προς την επιστήμη και τον άνθρωπο αλλά ανεπεξέργαστα κομμάτια της άγνωστης για αυτούς «σκιάς» τους.

 Μαρία Μποζάκη

Παθολόγος- Ομοιοπαθητικός

2551022327